'Haagse Schilderswijk was nooit een hechte gemeenschap'
DEN HAAG - De Schilderswijk in Den Haag is nooit een homogene, hechte gemeenschap geweest, zoals altijd werd aangenomen. Dat is de belangrijkste conclusie van een onderzoek van Diederick Klein Kranenburg naar de geschiedenis van de wijk. Hij promoveert dinsdag in Leiden op onderzoek naar de periode 1920-1985.
Bijna iedere straat in de Schilderswijk kende na de oorlog een groep bewoners met een netwerk van vrienden en familie in de buurt. Die bewoners vestigden hun autoriteit door de straat over te nemen. Die straat werd hun huiskamer waarin iedereen zich aan hun regels moest houden. De regels waren per straat verschillend, maar hadden wel allemaal hetzelfde doel; de wereld zoveel mogelijk buiten de straat houden.
Lagere opleiding
Volgens Diederick Klein Kranenburg bleef daardoor het opleidingsniveau in de wijk laag, omdat als je een hogere leiding had je niet meer paste in de wijk en een buitenbeentje werd. Ook viel je buiten de boot als je bijvoorbeeld een andere baan had dan anderen in de straat. Je was dan bijna verplicht om de wijk te verlaten.
Het onderzoek naar de Schilderswijk 1920-1985 is beschreven in het boek ‘Samen voor ons eigen’. Op basis van onder meer tientallen interviews wordt daarin de wijk in de jaren 1920-1985 beschreven.
