Top tien ergernissen in de supermarkt: Dit herken je vast als je vandaag weer moet

Met stip op nummer 1: De rij bij de kassa. En jij staat natuurlijk ook altijd net in die rij waar vooraan iemand een product wil afrekenen waarvan de streepjescode niet door de kassa wordt herkend. Al drie keer is de 'medewerker houdbaar' omgeroepen, maar er is nog steeds niemand te zien dus de irritatie en de rij nemen steeds meer toe. Ook vervelend: supermarkten die beloven dat de zoveelste in de rij zijn boodschappen gratis krijgt, maar desondanks niet genoeg kassa's open hebben en dan ook nog eens lastig doen als jij probeert je aankopen gratis mee te nemen. Tip: Bij steeds meer supermarkten kun je zelfs een scanner meenemen. Scheelt een hele hoop gedoe. Hoewel, als je dan zegeltjes wilt of voetbalplaatjes/moestuintjes/dierenplaatjes en dat soort dingen, dan moet je alsnog bij de servicebalie in de rij gaan staan.

Wat zijn we toch allemaal dol op onze geliefde koters, maar vooral als het onze eigen exemplaren zijn. Die van anderen veroorzaken altijd overlast. Een bloemlezing: kinderen die gillend door het winkelpad rennen (en geen ouder te zien), kinderen die op stepjes, rollerskates of van die schoenen-met-wieltjes-eronder de winkel onveilig maken (en geen ouder te zien), kinderen die met zo’n miniatuurkarretje tegen je schenen aanrijden en dan niet eens even sorry zeggen (en geen ouder te zien), kinderen die lopen te jengelen om snoep, chips of cola (en pedagogisch zwakke ouders die dan in arren moede maar toegeven om het gejengel te stoppen). Sterk in opkomst: Kinderen bij de uitgang van de supermarkt die jou aanklampen of je alsjeblieft nog freekvonkdierenplaatjes-voetbalplaatjes-moestuintjes-wuppies-whatever voor ze hebt. Ga weg, ksssttt! Kleine nuance: We zijn natuurlijk allemaal jong geweest vroeger, dus kun je het ze kwalijk nemen?

De niet eet-rijpe avocado, die volgens het stickertje meteen eet-rijp zou moeten zijn. De meloen die keihard is (en hij dan eindelijk eetbaar is dan is je rauwe ham over datum, zucht…), de appels die eruit zien alsof ze onder de vrachtwagen zijn vervoerd in plaats van erin… En natuurlijk, ook een topper, de plastic zakjes waarin je de groente moet verpakken. Waarom gaan die dingen nou nooit eens soepel open? Aaarrgghhhh….

Ook de oudere medemens moet natuurlijk zijn boodschappen doen.  Maar, waarom moet dat nou per se in de spits, als jij na het werk snel even een boodschapje wilt doen? Of, erger, op zaterdag als het super-mega-druk is? Nou hebben ze de hele week de tijd om op rustige momenten naar de winkel te komen, maar nee hoor… Misschien is het een tip voor de supers om hun gratis koffie-automaat op spitstijden uit te zetten, dat houdt de ouderen vast uit de buurt. Maar, alle gekheid op een stokje, wie kan het ouderen kwalijk nemen dat ze op zaterdag óók een lekker vers broodje willen halen? En bedenk, iedereen wordt elke dag weer een beetje ouder. Jij ook!

Ja hoor, dat heb jij weer. Vergeten die zak sperzieboontjes af te wegen. Een rood hoofd en geïrriteerde mensen achter je. Rennen! Ook vervelend: een half uur zoeken naar de weegschaal, om er dan achter te komen dat ze bij deze supermarkt de groente bij de kassa afwegen. Niks geen stickertje plakken dus.

Ook veel genoemd: Lege schappen. Is jouw favoriete product toevallig deze week in de aanbieding, dan kun je de klok erop gelijk zetten… uitverkocht. Helaas hoeven producten niet per se in de aanbieding te zijn om op te raken. We kennen het allemaal: Kom je na zessen, is al het brood op. En dat elke dag weer. Wanneer gaat er nou eens een lichtje branden bij die supermarkten, joehoe?

'Goh, heb je het gehoord, Annie is geopereerd aan haar knie'. 'Oh ja?'. 'Ja joh, en Henk die heeft dus vorige week…'. Pffff. Mensen, daarvoor zijn nou cafés uitgevonden. Of desnoods het bankje voor de deur van de supermarkt. Maar NIET, en we herhalen NIET, midden in het gangpad. Want daar willen we graag gewoon langs kunnen. Bedankt!

Er was ooit een tijd dat vakkenvullers je keurig te woord stonden en zelfs met je meeliepen als je op zoek was naar iets exotisch. En dan wisten ze het je ook nog feilloos aan te wijzen. Helaas, die tijd lijkt voorbij. De scholieren (die steeds jonger lijken te worden) hebben geen idee en kijken je vaak ook nog eens aan alsof je gek bent. Of beginnen te zuchten. Maar geef ze eens ongelijk. Hun werkdruk is heel hoog (zoveel vakken, zo weinig tijd) en wees eerlijk: zou jij je erg inspannen voor dat hongerloontje?

Jij bent netjes opgevoed, en zegt natuurlijk altijd netjes gedag. Maar helaas geldt dat niet voor iedereen. Sommige caissières lijken dat teveel moeite te vinden. Om nog maar te zwijgen over hoe onvriendelijk ze je soms duidelijk maken dat ze met pauze gaan. 'Nee meneer, deze kassa gaat sluiten.'

Leuk dat andere mensen de aanbiedingsfolder willen lezen, maar waarom laten ze die toch altijd achter in hun mandje of winkelwagentje? Trouwens, die mandjes zien er sowieso altijd een beetje viezig uit. Dat is toch niet fijn, om daar je lekker verse eten in te stoppen? Maken ze die dingen ooit schoon? Tja. Wat dan wel weer leuk is: Boodschappenbriefjes die zijn achtergelaten. Dat kan tot de wildste fantasieën leiden. Wat beweegt iemand om precies die dingen te halen? Wat verraadt het handschrift? En zoveel bier, zou deze persoon soms een feestje hebben, of is het een probleemdrinker? Er gaat een wereld voor je open. En wie weet vind je nog een ingrediënt waar je nog nooit van had gehoord. Maak je vanavond zomaar ineens kouseband, in plaats van altijd maar die eeuwige andijvie!