'Ik sla niet met een paraplu, ik vecht met mijn vuisten'

© Omroep West
LEIDEN - Hij weet het zeker: hij heeft de jongedame niet gemept met een paraplu. Paul heeft alle reden zeker te zijn van zijn zaak. 'Als ik sla, doe ik dat wel met mijn vuisten.'
'U bent veel te laat', zegt de rechter geïrriteerd. Ruim een kwartier nadat de zitting is begonnen komen Paul (49) en zijn vriendin Arti (33) de rechtszaal binnen. Ze zouden samen op 31 januari in Leiden iemand hebben geslagen. Schijnbaar onverschillig lopen ze naar het verdachtenbankje. 'Ja, we zijn wat laat.' De rechter, die het duo al bijna bij verstek had veroordeeld, besluit ze dan toch maar aan te horen.
'Wij zouden 5.000 euro hebben gestolen', begint Arti een warrig verhaal. Paul verbetert haar: '80.000 euro zelfs.' 'Meneer', zegt de rechter vermanend, 'ik ben nu met uw vriendin in gesprek, u moet uw mond houden. U gaat haar niet vertellen wat ze moet zeggen.' Arti is duidelijk op zoek naar de juiste woorden. 'Ze is Grieks', legt Paul uit, 'ze snapt het allemaal niet goed.'

Geld verdwenen

Paul vertelt dat hij geregeld wat krijgt toegestopt door een oude vriend. Vijf euro, tien. Maar dan is er bij die vriend thuis plots veel meer geld verdwenen. Familie had al vaker gezegd: ome Rien, laat die junk toch niet binnen! En hun conclusie is nu dan ook snel getrokken: er wordt aangifte van diefstal gedaan tegen Paul.
Die zondag eind januari gaat hij samen met zijn vriendin verhaal halen bij de familie. Daarbij is geslagen met de vuisten en door Paul ook met een paraplu. Terwijl de rechter doorneemt wat daarover in het dossier staat, bromt Arti steeds afkeurend. En iedere keer geeft Paul haar een kleine tik: ze moet haar mond houden. Hij weet hoe het werkt, is al eerder voor diefstallen bij de rechter geweest en hij zal haar nu als ervaringsdeskundige wel even door de zitting loodsen. Ze moet haar mond houden als de rechter praat.

Paraplu

Eenmaal aan de deur, die zondag eind januari, doet het nichtje van 23 open. 'En ze had zó'n mes bij zich', zegt Arti. Ze houdt haar wijsvingers een centimer of 30 uit elkaar. 'Een keukenmes.' Volstrekt ongeloofwaardig verhaal, vinden de officier van justitie en de rechter, want niemand anders heeft iets verteld over een mes.
Dan de paraplu. 'Heeft u daar nou mee geslagen',  vraagt de rechter aan Paul. 'Nee. Ik had geen paraplu.' 'Uw vriendin zegt wel dat u die had.' 'Ze had zelf een paraplu. Ik had geen paraplu.' Toch concludeert de rechter uiteindelijk dat hij wel heeft uitgehaald met een paraplu, er liggen namelijk drie verklaringen dat hij het ding bij zich had. Het nichtje kon de klap nog net opvangen met haar arm.

Betalen

Het nichtje vraagt 384 euro schadevergoeding, voor een kapot geslagen koptelefoon en voor psychologische hulp die ze sindsdien nodig heeft. Ze is flink geschrokken van de afranseling aan de deur. Paul reageert: 'Ik kan dat wel betalen, maar...' Arti valt hem boos in de rede: 'Hoezo, betalen?! Wij gaan niks...' Paul is er nu klaar mee: 'Hou nou eens even je mond!'  Dan wendt hij zich weer tot de rechter. 'Ik heb een uitkering. Dus ik kan betalen, maar het gaat lang duren.'
Paul vraagt nog of de 30 uur werkstraf die ze beiden opgelegd krijgen niet kan worden omgezet in een boete. 'Nee', zegt de rechter kortaf. 'Nou, dan zijn we uitgepraat.' Boos staat hij op. 'Kom, we gaan.' Maar Arti blijft zitten, met een verbaasde blik in de ogen. 'Kom nou, we gaan.' 'Maar ik begrijp het niet? Moeten wij nou gaan werken?' 'Pak je spullen, we gaan!' De rechter begint doodkalm nogmaals de straf uit te leggen, terwijl Paul zijn vriendin bij de arm pakt. Het nichtje zit in de zaal en bekijkt het tafereel. 'Dat geld kun je vergeten!', briest Arti nog. Dan sleurt Paul zijn vriendin de rechtszaal uit.
Dit is een artikel in de reeks 'Bij de politierechter'. Meer verhalen lezen?