Jeffrey Huf weer uit de gevangenis: 'Geen succes, een dun matrasje met dat lichaam van mij'

Jeffrey Huf in het ziekenhuis.
Jeffrey Huf in het ziekenhuis. © Rob Vlastuin
DEN HAAG - De bekende Hagenees Jeffrey Huf heeft woensdagochtend de gevangenis mogen verlaten. Door gedoe rondom een taakstraf moest hij tien dagen 'achter de deur' in de gevangenis van Alphen aan den Rijn. In zijn gezondheidstoestand viel dat allemaal niet mee, vertelt hij aan Omroep West.
'Ik ben blij dat het erop zit', verzucht de 46-jarige Huf. 'Ik heb daar tien dagen lang 22 uur per dag op cel gezeten.' De Hagenees was daartoe veroordeeld omdat hij tot drie keer toe op Scheveningen werd aangehouden met een onverzekerde scooter.
Hij betaalde de boetes, maar moest toch voorkomen. De rechter legde hem een taakstraf op. Maar precies op het moment dat hij die moest uitvoeren, werd zijn been geamputeerd. En toen moest hij de cel in.

Verdrietig voor ouders

'Ik moest mij vorige week melden bij het politiebureau aan de Jan Hendrikstraat in Den Haag', vertelt Huf. 'Er waren twee agenten aan de deur geweest. Met hen had ik de afspraak gemaakt dat ik mij na de kerst zou melden.'
Huf was erg blij dat hij de kerstdagen niet in de cel hoefde door te brengen. 'Vooral voor mijn ouders, die mensen zijn in de zeventig. Want vorig jaar zat ik met de kerst nog in een revalidatiecentrum, dat was ook niet echt gezellig voor ze. Ik vond het voor mijn ouders echt het ergste', vertelt hij aan Omroep West.

Tien dagen niet douchen

Toen hij zich maandag meldde op het politiebureau werd hij overgebracht naar het hoofdbureau en vanaf daar ging de reis door naar de gevangenis in Alphen aan den Rijn. 'Het ergste was dat ik niet kon douchen. Want er was geen aangepaste douche. Thuis heb ik die wel, met een speciale stoel en steunen aan de muur. Want mijn prothese mag niet nat worden.'
Dat betekende dus tien dagen geen douchebeurt voor de Hagenees. En er was ook nog ander ongerief: 'Ik had een heel dun matrasje. Dat was geen succes met dat lichaam van mij. Ik heb al zoveel spierpijn door alles wat ik heb gehad. Ik ben denk ik wel vier, vijf maanden in mijn revalidatie teruggegooid. In zo'n cel zitten, daar word je niet beter van.'

Slecht eten

Ook zijn diabetes gooide roet in het eten. 'Voor twee dagen kreeg ik een half brood, met bijvoorbeeld gekleurde hagelslag. Dat is niet echt goed, als je diabeet bent.'
Huf begrijpt het gebrek aan comfort wel. 'Het is een straf, dus een gevangenis is geen hotel. Dat is logisch. Ik wil ook helemaal niet zielig doen. Maar als je echt een strafbaar feit hebt gepleegd en je moet daarvoor een tijd zitten, dan is het wat anders. Maar in mijn geval ging het nergens om. Ik had de boete betaald en wilde een taakstraf uitvoeren. Dus het is nu ook een beetje een principekwestie. Ik overweeg een klacht in te dienen bij de ombudsman.'

'Geen goede plek voor asielzoekers'

Op de plek waar Huf tien dagen eenzaam werd opgesloten, zaten eerst asielzoekers. Huf: 'Nou, als het echte vluchtelingen zijn, dan zitten die daar niet echt lekker. Mensen hebben daar toch een verkeerd beeld van, dat is mij wel opgevallen', zegt hij verontwaardigd.
Zijn straf bracht Huf meer inzichten. 'Ik heb vooral nagedacht over een nieuw boek, inspiratie gekregen', vertelt de Hagenees. Verder wil hij zich voorlopig vooral in zetten voor de goede zaak. 'Ik ben druk bezig met diab-tv, waarbij ik samen met Paula Udondek schoolkinderen uitleg geef over diabetes', zegt hij.

Balen voor goede naam

'Het bestuur daarvan was natuurlijk niet blij. Als in kranten en op televisie wordt gemeld dat één van de hoofdpersonen de gevangenis in moet, dan is dat niet echt goed voor het imago. Daar baal ik van.' Ook voor de beeldvorming over zijn eigen persoon is het volgens Huf niet goed geweest.
'Ik ben een lieve jongen, misschien een beetje brutaal, maar geen crimineel. Maar sommige mensen lezen alleen maar de koppen in de krant en kennen het verhaal dan niet.'

Een goed stukkie vlees

Volgens Huf was het eens maar nooit meer: 'Ik heb nog nooit eerder achter de deur gezeten en wilde het hier ook maar bij laten'. Hij was bijzonder blij toen zijn vriend Erik hem donderdagochtend kwam ophalen uit de gevangenis in Alphen. 'Ik heb eerst koffie gedronken bij mijn ouders en mijn moeder gerustgesteld.'
Daarna volgde nog een glorieus moment: 'Nou, toen kon ik eindelijk naar huis. Toen heb ik me toch heerlijk gedoucht. Normaal gesproken doe ik daar een kwartier over, maar nu heb ik hem lekker een half uurtje laten lopen, fuck het milieu', zegt hij met vreugde in zijn stem. En de rest van de plannen voor vandaag? 'Nou, een goed stukkie vlees halen en dan lekker eten. Daar heb ik echt zin in', klinkt het opgetogen.