COLUMN: Of ik een column wil schrijven?

Columniste Manon van Kreijl
Columniste Manon van Kreijl © Omroep West / Marjan de Jong
DEN HAAG - Of ik een column wil schrijven voor de website van Omroep West. De man aan de andere kan van de lijn klinkt volkomen ontspannen, aan zijn intonatie kan ik horen dat hij gemakkelijk onderuit zit. Voor hem, de hoofdredacteur, is er dan ook niks aan het handje, dit is zijn dagelijkse kost. Maar ik zit in één keer op het puntje van mijn stoel.
Licht overdonderd zoek ik tussen mijn klassenmap, stapels schriften en de half uitgewerkte notulen van een vergadering, gehaast naar een leeg papiertje om aantekeningen op te maken. Kriskras door elkaar en bijna leesbaar schrijf ik alles op wat deze meneer mij te vertellen en te vragen heeft. Hopend dat ik niks mis en niks vergeet. Ik moet er in de kerstvakantie maar even over nadenken, zegt hij. We praten in het nieuwe jaar wel verder.
Als ik 's avonds mijn aantekeningen probeer te ontcijferen, lees ik 'iemand uit de praktijk', 'iemand die van binnenuit kan vertellen hoe het echt gaat op de scholen', 'iemand die een mening heeft.' Ja, grinnik ik bij mezelf, een mening heb ik altijd wel. Vraag maar aan mijn collega's en vrienden die met eindeloos geduld mijn vaak emotionele en verontwaardigde werkverhalen moeten aanhoren.

Mijn mannetjes loslaten

Ik werk inmiddels 16 jaar, als juf, in het basisonderwijs. Eerst op een vrij chique school in Rijswijk, de laatste jaren op een kleine buurtschool in Zoetermeer. Daarnaast ben ik moeder van twee jongens van 12 en 14 jaar. Hoewel het alweer even geleden is weet ik nog heel goed hoe het voelde om mijn mannetjes los te laten, als één van de velen in dat grote gebouw. Hoe afhankelijk ik me voelde van een juf die ik helemaal niet kende en hoe frustrerend het is als je kind niet de zorg krijgt die hij nodig heeft.
Maar ik ken ook de andere kant. Hoe hard die juffen en meesters werken en hoe gevloerd ze zijn aan het eind van de dag. Hoe betrokken zij zijn en hoe moeilijk het is om altijd te moeten schipperen met tijd, geld, veranderende eisen van de maatschappij, de nieuwste hype of onderwijshervorming, gezinnen die steeds meer onder druk staan en je klas die je zo graag gewoon wil leren rekenen, lezen en spellen.

Hoogleraren en krantenkoppen

Maar ook dat, ondanks dat er veel beter kan en moet, er heel veel wel lukt en bereikt wordt. Je leest maar zelden over dat jongetje of meisje, dat helemaal in de knel zat, maar door inspanning van school, de buurt, leerkrachten en intern begeleiders wel de zorg krijgt die het nodig heeft. Hoe kinderlevens zo positief veranderd worden. Wat zou het fijn zijn als de hoogleraren en krantenkoppen daar eens aandacht aan zouden besteden.
Als ik verder op mijn briefje kijk zie ik '5 miljoen websitebezoekers per maand', 'elke twee weken een column inleveren'. En krijg ik het even Spaans benauwd. Kan ik dat allemaal wel? Maar die gedachte stop ik gauw weg, want als ik even heel eerlijk mag zijn. Hoe gaaf is dit? Wie krijgt er nou zo'n kans? Elke twee weken iets mogen vertellen over mijn vak. Dus ja, het lijkt me geweldig om deze column te mogen schrijven.
Reageren? Mail manonvankreijl@omroepwest.nl