Burgemeester Krikke: 'Het is belangrijk om zelf met mensen te praten'

Pauline Krikke werd

. Nu maakt ze kennis met de stad. Politieke partijen leidden haar rond langs hun belangrijke plekken. Daarnaast laten ambtenaren haar de stadsdelen zien. En het gaat informeel. Als een van hen vraagt of hij Pauline of burgemeester tegen haar moet zeggen, antwoordt zij: 'Dat mag je helemaal zelf weten. Het is aan jou.'

De burgemeester brengt vandaag een bezoek aan het stadsdeel Escamp. Maar liefst 120.000 inwoners telt dat gebied. Een stad op zich. Ter vergelijking: de vorige gemeente waar Krikke burgemeester was, Arnhem, telde net iets meer inwoners (150.000) dan dit stukje van Den Haag.

Escamp werd na de Tweede Wereldoorlog gebouwd. Veel gestapelde woningen, veel groen. Maar ook veel problemen. Zo heeft de helft van de bewoners van de wijk Moerwijk grote moeite het hoofd boven water te houden. 'Iedere dag moeten mensen zich hier afvragen of ze ’s avonds kunnen eten en wat dan', vertelt een van de ambtenaren aan de burgemeester. Na de Schilderswijk en Transvaal is dit de zwakste plek van de stad.

Dat komt voornamelijk omdat hier goedkope woningen staan. De woningbouwcorporaties waren ooit van plan zo’n zeventig procent van die huizen te slopen en er nieuwe, duurdere, voor in de plek te bouwen, zodat een meer gemêleerde bevolking zou ontstaan. Maar door de crisis gingen die ambitieuze plannen niet door. De vernieuwing die stokte, komt nu wel weer op gang. Maar nog wel voorzichtig.

Krikke noemt Escamp zelf het liefst een 'wijk met uitdagingen'. De burgemeester: 'Maar wat ik zie, is dat er ook ontzettend veel kracht zit. Kracht van binnenuit. Mensen die zeggen van kom we gaan ervoor. En ik heb ontzettend veel respect voor die mensen zelf. En ook voor de mensen die de hulp daarbij geven.'

Zulke mensen ziet Krikke bijvoorbeeld in de Van Baerlestraat. Een van de meest troosteloze straten van Den Haag. Om elf uur 's morgens staat hier al een groep jongeren te blowen op straat, veel vage kroegen, verrotte kozijnen. Toch is hier de Kinderwinkel gevestigd. Een plek voor moeders en hun zonen en dochters om elkaar te ontmoeten. Hier hoort zij van de vrijwilligers wat er wordt ondernomen: huiswerkbegeleiding, uitstapjes, lezen. De burgemeester hoort er hoe moeilijk sommige moeders het hebben, maar proeft ook het enthousiasme van velen om er ondanks de lastige omstandigheden iets van te maken.

Door gaat het. Naar de Leyweg. Daar praat ze met de voorzitter van de ondernemersvereniging en wipt binnen bij het Servicepunt Arbeid, de vooruit geschoven post van de gemeente, waar medewerkers proberen de jeugdwerkloosheid te bestrijden. Sinds 1 januari zijn 350 'verdwenen jongeren' opgespoord. Daarvan gaan nu 120 naar school of hebben een baan. 'Jullie hebben echt veel bereikt in korte tijd. Ik vond het inspireren om jullie te ontmoeten,' prijst Krikke de medewerkers.

Verder gaat het weer, via theater en filmhuis Dakota aan de Zuidlarenstraat naar wijkcentrum Bouwlust. Onderweg ziet de burgemeester ook hoe groen Escamp toch ook is. Tussen de woningen vers gemaaide gazons en goed onderhouden gezamenlijke binnentuinen. Bijna nergens troep op straat. De gemeente doet er veel aan om alles schoon en heel te houden, vertelt de stadsdeeldirecteur René Baron. Maar toch: iets meer afwisselende woningbouw zou meer wonderen doen, voegt hij daaraan toe.

In het centrum weer mensen die proberen de wijk bij elkaar te brengen en houden. De dames van Anna's Gedoe, die een buurtkamer voor vrouwen beheren en graag een nieuwe, eigen ruimte zouden willen hebben. 'We zijn dankbaar voor de plek die we nu hebben. Maar het is niet ideaal.' Krikke luistert. Maar is ook realistisch. 'Ik heb niet een tas vol panden bij me.'

En dan zijn er nog de mannen die druk bezig zijn met een nieuw onderkomen voor moskee Ahi Evra en de vertegenwoordiger van de 'Werkgroep Tolerantie', allemaal druk bezig om mensen in de buurt met elkaar te verbinden en in contact met elkaar te brengen.

Na een dag vol gesprekken en fietstochten, staat omstreeks drie uur de chauffeur met de dienstauto weer klaar. Krikke moet terug naar het Spui. Maar is enthousiast over wat ze heeft gezien en gehoord. 'Wij hebben de neiging op het stadhuis om in nota’s te leven. Om eigenlijk alleen maar te lezen waar het over gaat. En ik denk dat het erg belangrijk is om ook te gaan kijken en zelf met mensen te praten.'