Rechter over burenruzie: 'Politie deed niet echt goed onderzoek'

Bram woont in een benedenwoning aan de Oude Haagweg. Boven hem wonen Polen. Op een zaterdagavond in maart hebben de Polen een feestje. 'Waarom weten we niet', zegt de politierechter, 'misschien een Poolse landdag ofzo.' Bram komt rond half twaalf thuis en heeft flink wat gedronken. 'Ik had honger en ging in de keuken een biefstuk bakken. De deur naar de achtertuin was open', vertelt de Hagenaar in de rechtbank.

Volgens de Poolse bovenbuurman die op het balkon staat te roken, begint Bram uit het niets te schelden. En hij heeft een keukenmes in zijn hand waarmee hij zwaait. 'Die mongool maakt al jarenlang mijn leven zuur. Ik snij z'n kop eraf, en van zijn kinderen ook', roept Bram naar de buurvrouw die weer boven de Polen woont. De Poolse buren nemen de scheldpartij met hun telefoon op.

In de rechtszaal wordt het fragment afgespeeld. 'Ik schrik er behoorlijk van', zegt Bram tegen de rechter. 'Ik schaam me diep. Ik wilde hem echt niks doen.' Een paar minuten na de scheldpartij staat de politie bij Bram voor de deur. Hij moet mee en slaapt die nacht in de cel. Volgens het Openbaar Ministerie is er vanwege de opnames voldoende bewijs voor bedreiging.

De rechter denkt daar echter anders over. 'De politie deed in deze zaak niet echt goed onderzoek. Er zijn zeven Polen op dat feestje en een buurvrouw heeft alles gezien. Dat zijn acht getuigen en die zijn niet gehoord. Nu hebben we alleen uw verklaring en die van uw buurman.' Hij gaat verder: 'De politie had hier veel serieuzer werk van moeten maken, maar ze dachten: er is een filmpje gemaakt. Zo'n filmpje kan echter alleen aanvullend bewijs zijn.'

Volgens de rechter is het de vraag of Bram gedreigd heeft met een mes. 'Is vanuit de tuin zwaaien met een mes naar iemand op het balkon, ook dreigen met een mes? Dat kan alleen als je messenwerper bent en dat bent u niet.' De rechter kijkt streng naar de verdachte en de officier van justitie. 'U bent een vervelende buurman, dat had het Openbaar Ministerie u ten laste moeten leggen.'

Hij stuurt Bram naar huis met een schuldigverklaring zonder verdere straf. En een wijze les. 'Zorg dat u een gezelliger man bent in de buurt. Geschreeuw in de tuin helpt daar niet aan mee.' Bram is opgelucht en staat op: 'Hartstikke bedankt. Mag ik u een hand geven?' 'Dat is niet de gewoonte, maar het mag wel', besluit de politierechter.

De naam van de verdachte is gefingeerd vanwege privacy.
Dit is een artikel in de reeks Bij de politierechter. Meer verhalen lezen?