COLUMN: Schoolkamp
WESTLAND - ‘Mam, jij gaat toch niet huilen als ik op schoolkamp ga?’ Mijn zoon zat pas in groep 4 toen hij dat vroeg, maar de huilende moeder bij de bus had blijkbaar indruk op hem gemaakt.
De kinderen van groep 8 gingen op kamp. En hoewel groep 8 zelf enthousiast de bus in was gesprongen, en de kinderen uit alle andere klassen enthousiast hadden gezwaaid, stonden de moeders met tranen in hun ogen. En dat was nu net mijn kind opgevallen.
Zeker niet huilen
‘Waarom zou je gaan huilen als je kind op kamp gaat. Dat is toch juist leuk? En ook lekker rustig voor de moeder?’ Overpeinsde hij. Tja, mijn kind dacht wat verder door dan de gemiddelde jongen van zeven. Ik stelde hem gerust, en zei dat ik hem te zijner tijd vast heel erg zou missen als hij op kamp zou gaan, maar dat ik dan ook heel blij voor hem zou zijn. En zéker niet zou gaan huilen.
Zou hij het eten wel lusten?
En nu zit hij dus in groep 8... en was het deze week zover. Mijn zoon ging op schoolkamp.
Al weken liep ik met een brok in mijn keel alleen als ik er aan dacht. Mijn kleine grote jongen, vier dagen op kamp. Zou hij ons erg missen? Zou hij het eten wel lusten? Zou hij zich warm genoeg aankleden? Goed slapen? Ineens kon ik die huilende moeder van jaren geleden goed begrijpen. Wat een stap!
Al weken liep ik met een brok in mijn keel alleen als ik er aan dacht. Mijn kleine grote jongen, vier dagen op kamp. Zou hij ons erg missen? Zou hij het eten wel lusten? Zou hij zich warm genoeg aankleden? Goed slapen? Ineens kon ik die huilende moeder van jaren geleden goed begrijpen. Wat een stap!
Moet dat nou, al die foto's?
Uitgelaten renden ze de bus in, de kinderen van groep 8. Wat zijn ze alweer groot. Ze namen plaats, zover mogelijk achterin natuurlijk. Nog even een knuffel voor vertrek? ‘Nou, vooruit, mama. Omdat jij het wil.’ En ‘moet dat nou, al die foto’s? Ik wil gewoon vertrekken!’
Rook ik geen dranklucht om hem heen?
Natuurlijk bekeek ik stiekem de buschauffeur. Is hij wel oud genoeg om een bus te besturen? Zou hij goed opletten? Rook ik geen dranklucht om hem heen? Had me dat een paar jaar geleden verteld en ik had je voor gek verklaard. Een buschauffeur moet vooral de muziek hard zetten en potjes met vet zingen. Nu denk ik alleen maar: wat een kostbare lading heeft hij bij zich. Als dat allemaal maar goed gaat.
En ik heb gezwaaid, man, wat heb ik gezwaaid. Mijn arm is zowat uit de kom. Tot de bus helemaal uit het zicht was, en toen nog even.
En ik heb gezwaaid, man, wat heb ik gezwaaid. Mijn arm is zowat uit de kom. Tot de bus helemaal uit het zicht was, en toen nog even.
Genoten van de rust
Eerlijk is eerlijk: we hebben deze week best genoten van de rust. Iets minder herrie aan tafel, ’s avonds geen topografie overhoren en ook geen kind dat soms langer opblijft dan wij. Maar vandaag was ik heel, heel blij dat ik hem weer moe maar voldaan (en vies!) in de armen kon sluiten. Ik ging er bijna van huilen…