Van de hoofdredactie: Bij het overlijden van Willie Dille

Daarom willen we uitleggen hoe onze redactie met dit soort moeilijke zaken omgaat. Niet om onszelf te verdedigen, niet om ons eigen straatje schoon te vegen en ook niet om stelling te nemen. Maar wel om inzicht te geven hoe zaken lopen en waarom en op welke manier bepaalde afwegingen worden gemaakt. We willen daar graag open over zijn en daarom deze toelichting.

Maandagmiddag nam Willie Dille zelf contact op met een van onze redactieleden, om te melden dat ze het bovengenoemde filmpje op internet had gezet. We hebben dit uiteraard meteen bekeken en haar verteld dat we ermee aan de slag gingen. Haar verhaal was heftig. Een ontvoering, verkrachting en mishandeling, met een politiek motief. Haar uitlating over Arnoud van Doorn. Plus haar uitspraak dat burgemeester Pauline Krikke haar niet gesteund zou hebben.

Allemaal dingen die journalistiek gezien, hoe merkwaardig dat misschien ook klinkt, nieuwswaardig zijn. Het is aan de journalistiek om dit soort zaken uit te zoeken, te duiden, in een context te plaatsen. Zeker omdat het hier gaat om heftige dingen, die niet alleen voor Willie Dille zelf enorme gevolgen hadden, maar ook voor haar omgeving, de politiek en daarmee voor de hele stad. Of misschien zelfs wel het hele land. Een PVV-politica die zegt verkracht te zijn door een groep moslims. Zo’n uitspraak, gedaan op Facebook en dus voor veel mensen te zien, kan niet zonder gevolgen blijven.

Maar hoe je dat aanpakt is bijzonder ingewikkeld. We werken hier dag en nacht aan allerlei soorten nieuws. Van leuk dierennieuws tot grote branden en slepende affaires: het komt allemaal voorbij. De hele dag worden er hier afwegingen gemaakt: wat doen we wel, wat doen we niet, waarom dan, hoe doen we dat dan, wie willen we laten horen en zien, welke reactie hebben we daarbij nodig, wat betekent dit voor ons publiek, noem maar op.

Dit proces heeft zich ook afgespeeld toen we van Willie Dille het filmpje kregen. We hebben niet klakkeloos het bestaan van het filmpje wereldkundig gemaakt, maar er uitgebreid overleg over gevoerd en onderzoek naar gedaan. Aan de ene kant omdat duidelijk te zien was dat het niet goed met haar ging, maar ook omdat haar beschuldigingen erg fors waren.

We besloten er maandagavond nog niks mee te doen. Dinsdagochtend hebben we er in de redactievergadering uitgebreid erover gesproken. Gezien de heftigheid van het verhaal zeiden sommige collega’s dat we haar ‘tegen zichzelf moesten beschermen'. Anderen vonden de maatschappelijke en politieke gevolgen van Dille’s uitspraken zo heftig, dat we het wel moesten publiceren. Het werd een lange en pittige discussie.

Waar we het allemaal wel over eens waren: hier paste enige terughoudendheid. Normaal gesproken wil je als journalist het nieuws als eerste brengen. Maar het moet wel kloppen. En, omdat wij aan de beelden ook wel zagen dat het niet goed ging met Dille, besloten we nogmaals contact met haar op te nemen. Een van onze verslaggevers is dinsdagavond bij haar thuis langsgegaan. Ze bevestigde de inhoud van het filmpje, maar wilde er verder niet op reageren. Pas na de vakantie, zei ze. Ondertussen was onze redactie druk bezig: Wat had Van Doorn erover te zeggen? Wat is de reactie van de burgemeester? Is er aangifte gedaan door Dille? Kunnen we achterhalen wat er is gebeurd?

Dat laatste is natuurlijk de kernvraag. We weten het niet. Als het klopt wat Dille vertelde is dat natuurlijk een afschuwelijk verhaal, dat de buitenwereld moet weten. Als het niet klopt is het ook heftig, omdat een politica dan allerlei mensen onterecht beschuldigt. Maar het is hoe dan ook een gevoelige kwestie rondom een publiek figuur en een maatschappelijk actueel thema. We hebben dan ook alle bronnen geprobeerd aan te boren, om te kijken hoe dit verhaal in elkaar zit en hoe we het moesten duiden. Maar eenvoudig is dit niet, want we waren er niet bij.

En er speelt nog een dilemma: de wereld om ons heen is veranderd. Mensen horen het nieuws niet langer pas aan het einde van de dag, als hun krant op de deurmat ligt of de uitzending van TV West Nieuws begint. De hele dag door worden we geïnformeerd door apps, websites en sociale media. Iedereen kan van alles publiceren. De nieuwsmachine staat nooit stil. Als Omroep West willen we daar een rol in spelen en zeker in deze tijden van nepnieuws doen wij ons uiterste best om onze betrouwbaarheid hoog te houden.

Tegelijkertijd zijn wij ook niet blind voor de veranderingen in de maatschappij. Op sociale media krijgen wij geregeld kritiek. De een vindt ons te links en politiek correct, de ander vindt dat we juist te veel aandacht besteden aan de PVV, weer iemand anders vindt dat onze berichtgeving achterloopt. Onder onze eigen redacteuren is dat trouwens niet anders, ook dat is een voortdurende discussie hier op de werkvloer.

In deze zaak konden we het eigenlijk ook niet goed doen. Want de reacties konden we vooraf al uittekenen. Publiceren we niet, dan zijn we een linkse omroep die geweld tegen een PVV-raadslid onder de pet wil houden. Publiceren we wel, dan besteden we aandacht aan iemand die, zoals de PVV woensdag zelf formuleerde, door sommigen wordt gezien als een ‘labiel gekkie’.

We hebben gezien de impact van het hele verhaal besloten het wel te publiceren. Niet alleen maandag, maar ook dinsdag en woensdag is er druk overleg gevoerd op de redactie. En ook toen waren de meningen verdeeld. We hebben ons uiterste best gedaan om alle kanten te belichten, zoveel mogelijk mensen te spreken over deze kwestie, duiding en achtergrond te bieden en de waarheid te achterhalen. Dat laatste zal misschien wel nooit lukken. Dat is journalistiek gezien frustrerend, maar eigenlijk voor ons allemaal.

Woensdagavond vernamen we van het overlijden van Willie Dille. We hebben op dat moment onze berichtgeving aangepast, zonder haar overlijden te vermelden. We vonden het aan de familie om te bepalen hoe en wanneer ze dit naar buiten zouden brengen. Donderdagochtend kregen we vanuit de familie de bevestiging van haar overlijden. Daarna hebben wij het  bekendgemaakt.

Het overlijden van Willie Dille is tragisch en een menselijk drama. Ook hier komt weer een morele en ethische kwestie om de hoek kijken: meld je het feit 'Willie Dille is overleden' en hoe ga je dan om met het feit dat ze zelf een einde aan haar leven heeft gemaakt? Dat is een taboe, je wilt andere mensen niet op ideeën brengen, je wilt ook respect hebben voor de nabestaanden en voor het slachtoffer zelf, terwijl het tegelijkertijd gaat om een publiek figuur dat met een heftige kwestie in het nieuws was. Ook hier weer pittige discussies.

En ook dit kunnen we nooit voor iedereen goed doen. We kunnen het alleen maar uitleggen en zelfs dat is ingewikkeld, gezien de hoeveelheid woorden die we hiervoor blijkbaar nodig hebben. Maar weet dus alstublieft dat we niet lichtvaardig met dit soort dingen omgaan. We staan absoluut achter de door ons gemaakte keuzes, maar denken zeker niet de wijsheid in pacht te hebben. We staan daarom ook altijd open voor de dialoog, dus gaan we graag met iedereen het gesprek aan. Tot slot wensen we alle nabestaanden van Willie Dille heel veel sterkte, kracht en mooie herinneringen toe.

Hoofdredactie Omroep West

Henk Ruijl
Henk.Ruijl@omroepwest.nl




Zelf hulp nodig? Dan kun je contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 0900 0113 en 113.nl. Stichting 113 Zelfmoordpreventie is 24/7 beschikbaar.