Strandtheater in Noordwijk: 'Je vecht niet alleen tegen de tekst, maar ook tegen de elementen'

Hier en daar regent het wat naar binnen, een stuk zeil wappert heen en weer. In de hoek van het bamboetheater staat een groep jongens en meisjes met regenponcho's aan. Ze zingen. 'Wij willen u erop attenderen dat alles is bedacht.'

Het is een week voor de première en er wordt voor de eerste keer op het strand gerepeteerd. 'Spannend', vindt regisseur en tekstschrijver Ilke Paddenburg. 'Alles komt nu samen: de acteurs, het koor, de muziek, de band, techniek… En het regent', zegt ze, terwijl ze naar de lucht kijkt. 'We lopen al meteen achter op schema en zijn allerlei dingen aan het onderzoeken. Hoe bescherm je je instrumenten? Wordt niet iedereen nat? Ik wilde locatietheater doen...' Ze lacht. 'Nou, welkom. Dit is het.'

Waar de voorstelling over gaat? 'Het is een zoektocht naar een houding waarvandaan je constant alles kan herzien. Ik geloof dat alles is bedacht: van het concept liefde tot aan een stoel. Mensen vóór ons hebben dat voor ons bedacht', legt Ilke uit. 'Het wordt ook wel echt een pleidooi voor verbeeldingskracht, want daarmee kun je dingen ook anders verzinnen en wisselen van idee.'

De broer van Ilke, Joep Paddenburg, is één van de hoofdrolspelers. Hij vindt het erg leuk om niet in een zaal, maar op locatie te spelen. 'Je vecht niet alleen tegen de tekst en tegen alles wat je moet doen en leren als acteur, maar ook tegen de elementen. Dat geeft ook weer een nieuwe laag aan de voorstelling.'

Het stuk had dan ook niet in een theater gekund, zegt Ilke. 'Dan barst het uit zijn voegen, we hebben die ruimte van strand en zee echt nodig.'

Daarnaast is de plek belangrijk voor de voorstelling. 'Ik wilde heel graag uitzicht op zee. Ik vind het mooi hoe mensen naar de zee kijken. De voorstelling gaat natuurlijk ook over een houding. Die houding, dat mensen echt gaan staan om naar de zee te kijken, vind ik fijn.'