Singer-songwriter TOINE hoopt op Grote Prijs van Nederland: 'Gaan er een feestje van maken'

TOINE vindt het een hele eer dat hij nu in de finale staat van de Grote Prijs van Nederland: 'Dat je nu in zo'n landelijke competitie in de finale staat, daar ben ik wel heel trots op. Dat ik als Haagse muzikant Den Haag kan vertegenwoordigen vind ik echt te gek. En ik was eigenlijk al blij met het halen van de halve finale. Dus dit is een kers op de taart. Ik hoop dat ik win, we gaan er een feestje van maken.'

De sympathieke singer-songwriter heeft een unieke muziekstijl, waarbij hij put uit een groot aantal muzikale voorbeelden. Niet zo gek, want hij is van veel markten thuis: blues, funk, soul, pop en jazz. Aangezien hij zich het gitaar spelen zelf heeft aangeleerd, zijn we wel benieuwd waar hij de mosterd vandaan heeft gehaald.

'Dat is heel uiteenlopend. Ik kom uit de blues, dus Albert King, Steve Ray Vaughn, dat zijn wel echte helden van me. Maar ook Robben Ford. Dat is wel een mooi verhaal. Ik was op het Malieveld, op een vlooienmarkt. Daar stond een Indische man, die verkocht cd's. We kwamen aan de praat, dat ik blues-gitarist was, en toen zei hij: dan moet je hier maar eens naar luisteren. Dus ik kwam thuis om te luisteren en het was ongelooflijk wat deze man kan. Die doet zo'n mooie crossover tussen blues en jazz. Toen ben ik hem gaan checken en hij heeft me naar de jazzhelden geleid, zoals Wes Montgomery, maar ook George Benson. Die heeft mij uiteindelijk weer bij de disco gebracht.'

'Mijn vader speelde sax, als hobby, en doet dat nog steeds. Dus er werd thuis al muziek gemaakt. Toen stond B.B. King op, en Jimi Hendrix. En toen ging ik een keer mee naar een festival en dacht ik: dat is toch geweldig, wat deze mensen kunnen op een podium. Dat je jezelf op zo'n manier aan de mensen kan tonen. Dat vind ik ook zo mooi bij die artiesten die hun karakter hebben in hun spel. Ze spelen wel, maar je hoort ook de persoon. Dat raakte mij heel erg en dat kom je heel erg tegen in de blues. Dus toen dacht ik: dat wil ik ook.'

'Dat vind ik wel een lastige vraag, ik heb wel heel veel favorieten. Joe Bonamassa live at Rockpalast is wel heel geweldig. En ik luister heel graag naar Lianna La Havas. Qua songwriting, dat is echt waanzinnig. Zij is een echte muzikante. Dat hoor je in alles terug. In de tekst. Ze heeft ook een cover van Aretha Franklin. Dat is zo puur. Dat authentieke vind ik zo mooi. Niet alleen in de performance, maar ook in het schrijven, hoe muziek wordt gemaakt. George Benson luister ik ook nog heel veel. Ik heb heel veel liggen, ook op vinyl, daar luister ik gewoon naar.'

'Ik heb wel een soort van lijflied. Dat is 'Sunny'. Daar hebben we een eigen versie van gemaakt. Dat is een te gek nummer, ook om op te soleren. Lekker om op te gaan. Maar Tears For Fears met 'Everybody wants to rule the world' blijft ook een ontzettend mooi liedje. Dat speel ik ook heel graag, los van mijn eigen muziek natuurlijk.'

'Poeh. Ja, dat is dan toch wel van George Michael: 'Careless Whisper'.' Hij moet er zelf om lachen: 'Ja, die blijft geweldig. Die melodie is zo prachtig. Het nummer is supermooi. Maar het heeft iets, hoe moet ik het zeggen, het voelt als mijn guilty pleasure.'

Tot slot toch nog twee vragen. Waarom houdt hij zijn gitaar zo hoog vast? Het is alsof hij is vergroeid met het instrument. 'Ik houd 'm altijd hoog. Ik weet niet waarom, dat is zo ontstaan. Ik denk dat ik voor mijn gevoel dan het beste overzicht heb. Niet dat ik altijd kijk naar mijn fretboard of zo, maar ik zit dan dicht op mijn instrument. Dat voelt... dan ben je één. Dat is het gevoel wat ik dan heb. Ja, dat klopt wel.'

Vorig jaar presenteerde hij zijn eerste EP. Wanneer kunnen we het eerste album verwachten? 'Ik ben nu bezig met mijn tweede EP, dat zou een album kunnen worden, want ik ben flink aan het doorschrijven. Maar ik voel een album, maar het is nog niet daar. Ik wil nog bij die EP blijven. Daar kan ik mee experimenteren. Een album is next level, in de zin van dat er een overkoepelende titel is, waarin alles als hoofdstukjes in elkaar valt. Bij een EP zijn het losstaande nummers die als set wel bij elkaar passen. Maar dat heeft niet iets overkoepelend dat in de titel terugkeert.'