'Earring zonder Kooymans is als de Stones zonder Richards: dat kan niet'

Bij Kooymans is ALS geconstateerd. Dat is een progressieve spierziekte. Tegen het AD zegt hij dat hij zichzelf niet meer ziet optreden. Kooymans is onder behandeling bij het Universitair Ziekenhuis in Leuven.

Bij Max Guitar aan de Dr. Lelykade op Scheveningen speurt gitaroloog Robbert van der Ende langs een enorme muur vol Gibson Les Paul-gitaren. Twee verkocht hij aan Kooymans, die daarna ook nog wel langskwam om te kijken of er wat bijzonders te vinden was. 'Hij kan goed zingen en goed gitaarspelen. En dan is hij niet zo'n gitarist als Jimi Hendrix in de zin van heel uitbundig, maar hij is superfunctioneel. Hij schept ook niet op met zijn spel, dus geen honderd-miljoen noten per minuut, maar het is gewoon raak. En dat is waar het om gaat bij goede muziek.'

Muziekkenner Hans Rouw maakte het begin van de Golden Earring van heel dichtbij mee, de tijd van de 13-jarige George en de 15-jarige Rinus die besloten een bandje te beginnen. Hij was zelfs smoorverliefd op de zus van Rinus Gerritsen, maar die ging er met George Kooymans vandoor. 'Dus de eerste kennismaking was niet heel gezellig', grijnst Rouw. Volgens hem zijn de Golden Earring enorm belangrijk geweest voor de Nederlandse popmuziek. 'De muziek was fantastisch en steunde echt op Rinus en George. Daarna is die band zo enorm 'compleet' geworden. Er kan gewoon niemand uit, wat zijn de Rolling Stones zonder Keith Richards? Dat kan niet...'

Robbert van der Ende beaamt dat: 'Dat is hetzelfde als Queen zonder Freddie Mercury. Het is leuk hoor wat ze doen. En die jongen die er nu bij is doet het prima. Maar het is geen Queen.' Datzelfde zou gebeuren als Golden Earring door zou gaan zonder George Kooymans. Geen optie dus. En dat vindt de band zelf ook.

Chris Westerduin is al tientallen jaren groot fan. Hij reed vannacht met een vrachttrein over de Betuweroute, en in een pauze checkte hij even heel snel het nieuws. 'Ik dacht: dit kan niet waar zijn. Het was tenslotte ook de pagina Privé van de Telegraaf. Maar al snel verschenen er allemaal berichten in verschillende appgroepen, en dan weet je dat het toch waar is.'

Westerduin neust in zijn platenkast. Er komen allermaal spiksplinternieuwe LP's tevoorschijn. 'Zelfs het cellofaan is er nog niet af geweest, want de muziek draai ik van Spotify tegenwoordig. Maar je wilt het toch hebben he, die LP's. Misschien kan ik ze ooit nog eens aan de muur hangen.' Hij vindt het ook voor de band heel verdrietig dat het zo moet eindigen: 'Dat dit zo als een nachtkaars uitgaat is wel heel erg triest en lastig. Iedere band weet dat je ooit moet stoppen, maar dat het op deze manier zo abrupt moet stoppen, dat gun je niemand na wat ze allemaal gepresteerd hebben de afgelopen zestig jaar.' Hij hoop dat George Kooymans toch nog zo goed mogelijk opknapt. En daar sluiten Hans Rouw en Robbert van der Ende zich graag bij aan.

De Earring zijn niet meer. Maar onvergetelijke hits als Radar Love, Twilight Zone, When the Lady Smiles en al die andere waanzinnige nummers zijn er nog wel, en die blijven. Of het nu op LP is, CD of als MP3. De Golden Earring met het onmiskenbare gitaargeluid van George Kooymans is niet meer weg te denken uit de muziekgeschiedenis. En het blijven Haagse jongens, die wie weet loop je ze nog eens gewoon tegen het lijf ergens in de stad.