Nummer 15.237(column)
REGIO - Het is een gok, maar ik neem aan dat het bovenstaande getal wel ongeveer overeenkomt met het aantal artikelen dat u de afgelopen dagen hebt gelezen over de troonsafstand van koningin Beatrix. Maar ja, als regionale columnist die de belangrijkste inwoonster van de Residentie ziet vertrekken, kun je niet om haar afscheid heen natuurlijk.
Door: Hans Rouw
In tegenstelling tot iedereen die inmiddels al op radio of televisie zijn of haar woordje heeft gedaan, ben ik niet bevriend met Hare Majesteit. Het is jammer, maar je kunt niet alles hebben. Wel heb ik haar eens gesproken, dat was op de Haagse Uithof in 1986, toen daar het wereldkampioenschap langebaanschaatsen voor vrouwen werd gehouden. Ik was toen, vlak voor de start van Radio West, onder meer vrijwilliger bij een ziekenomroep en zat de luisteraars net te vermaken met de rit van een dame die zo langzaam reed dat de toeschouwers de volgende dag terugkwamen om te kijken of ze al klaar was. Plotseling verscheen er naast me een struik bloemen met daarachter de koningin en tot mijn ontsteltenis richtte zij het woord tot mij. Ze wilde het een en ander weten over ziekenomroepen in het algemeen en die waar ik voor werkte in het bijzonder. Dat was een rare gewaarwording, want ik moet eerlijk bekennen dat ik zo ongeveer verstijfde van de zenuwen. Ik had ineens te maken met iemand die op en top koningin was, wat uit haar hele uitstraling bleek, maar gaandeweg het gesprekje ook iemand die echt belangstelling had voor de paar woorden die ik kon uitbrengen. Op die dag heb ik koningin Beatrix dan ook in mijn hart gesloten.
Eigenlijk heb ik me met de vraag of een koningshuis wel in deze tijd past nooit beziggehouden. Het was er gewoon en zorgde regelmatig voor wat kleur in het bestaan. De jaarlijkse tocht in de gouden koets hoort bij Nederland, het voorlezen van de troonrede, huwelijken van prinsen en ga zo maar door - we zijn er mee vergroeid en ik geloof niet dat veel mensen het anders zouden willen. Niet dat ik al om zeven uur langs de route sta - ik sta er helemaal niet - maar de gedachte dat Hare Majesteit naar de verenigde vergadering van de beide Kamers rolde had iets geruststellends. Net zoals het volkomen belachelijke, maar daarom zo aandoenlijke ‘leve de koningin! Hoera! Hoera! Hoera!’ Hopelijk vergist de voorzitter zich trouwens in september niet. Al zit er dan ook een koningin op een troon en ook dat is even wennen: koningin Maxima naast koning Willem-Alexander. De hemel zij geprezen wordt het geen Willem IV, want dat vind ik helemaal niks.
Koningin Beatrix wordt weer prinses Beatrix en vertrekt te zijner tijd naar Drakestein. Hopelijk is het haar gegeven om nog heel lang te genieten van een bestaan in de - relatieve - luwte. Na 324 klompendansen, 641 koekhappers en nog veel meer folklore kan ze op 30 april als ze wil gewoon thuis blijven of bij Willem-Alexander op visite gaan. Na 33 jaar keihard werken, hoogtepunten en dieptepunten, die laatste vooral het afgelopen decennium, gaat zij tien jaar later dan de gemiddelde Nederlander met pensioen.
Dank voor alles en nog een prettige laatste verjaardag als koningin, majesteit.
Dank voor alles en nog een prettige laatste verjaardag als koningin, majesteit.