Buren dood gevonden man: 'Hij hield zelf contacten af'

Overbuurvrouw Trudy heeft de krantenkoppen van een maand geleden nog op haar netvlies: 'Vrouw Rotterdam lag 10 jaar dood in huis'. 'Ik wilde niet dat mij dat zou gebeuren', zegt ze ontzet. 'Dus vorige week heb ik toch maar gebeld met de woningbouw.'

Het was haar opgevallen dat er geen beweging meer was in het huis aan de Westhaven, dat gordijnen niet meer open gingen, dat er geen vuilnis meer buiten werd gezet. 'Ik zit niet de hele dag op de bank te kijken of er iets gebeurt. Maar nu dacht ik: daar moet ik toch eens achteraan.'

Frenk, zo heette de man, had maar weinig contacten. 'Een kluizenaar wil ik hem niet noemen', zegt een buurman, 'maar hij maakte nooit echt een praatje.' Dat deed hij niet met buren, niet met collectanten, niet met familie.

'Er is gisteravond wel familie langs geweest', weet een buurvrouw, 'zij hebben die twee hartjes met 'Love' en 'Peace' aan de deur gehangen. Ik denk dat het zijn dochter en vrouw, of misschien ex-vrouw waren. Maar contact was er volgens mij niet meer.'

De snorfiets was het vervoermiddel van Frenk. 'Daarmee ging hij zo nu en dan boodschappen halen', vertelt de overbuurvrouw. 'Maar hij had een slechte gezondheid. Een van de laatste keren dat ik hem zag, moest een voorbijganger die snorfiets voor hem opstarten.'

Frenk kreeg jaren geleden een heftig ongeluk, weet een andere buurvrouw. Hij was inmiddels achter in de 50, maar slecht ter been en kortademig. 'Hij schrikte misschien ook wel een beetje af', zegt een buurman. 'Hij had lang haar en zag er soms wat onverzorgd uit.'

Buurvrouw Trudy belde vorige week de woningbouwvereniging, die de zaak doorgaf aan de politie. Toen de man ook bij familie, ziekenhuizen en andere hulpinstanties niet kon worden opgespoord, besloten ze zijn huis binnen te gaan. 'Er lag een enorme stapel post', aldus een buurman. 'Kranten nog uit maart. En de verwarming heeft al die maanden voluit open gestaan, het schijnt er enorm warm te zijn geweest.'

'Mijn intuïtie klopte gelukkig', zegt Trudy. 'In eerste instantie was ik nog bang dat de politie meteen met een stormram naar binnen zou vliegen, en dat dan zou blijken dat er niets aan de hand was. Wie ben ik om me met hem te bemoeien? Maar nu ben ik blij dat ik alarm heb geslagen.'

'Ik heb het er wel moeilijk mee dat ik zo lang heb gewacht', voegt ze eraan toe. 'Vannacht kon ik er niet van slapen. Maar ik weet: ik héb in ieder geval gebeld. Maar als ik het over mocht doen, zou ik eerder aan de bel trekken. Laten we wat meer op elkaar letten en niet te lang wachten als we het gevoel hebben dat er iets mis is.'