Parel of niet, Meisje met de Parel blijft publiekstrekker voor Mauritshuis in Den Haag

DEN HAAG - Niets is wat het lijkt aan het wereldberoemde schilderij Meisje met de parel van Johannes Vermeer. Het Mauritshuis in Den Haag bevestigt het vermoeden van sterrenkundige en beeldend kunstenaar Vincent Icke uit Leiden. De wetenschapper ontdekte dat het meisje van Vermeer geen parel aan haar oor heeft hangen maar waarschijnlijk een zilveren oorsieraad.
Over het sieraad is al eerder geschreven dat het geen echte parel is. Want net als de tulband is ook de ‘parel’ geen alledaagse kledingdracht bij een Hollands meisje uit de 17e eeuw laat het Mauritshuis in een reactie weten.
‘Het is een vorm van metaal, geen parel, dat is een uitgemaakte zaak, volgens mij’, vertelt ontdekker Icke, die tijdens een rondleiding tot zijn vondst kwam. ‘Toen ik eenmaal thuis was, besloot ik er onderzoek naar te doen en ik was er snel uit. Ik had een paar soorten bolletjes genomen en daar een stuk papier onder gelegd (als vervanger van de kraag van het meisje) om de weerkaatsing van het licht na te bootsen. De conclusie was dat het onmogelijk een parel kon zijn’, aldus de natuurkundige, die in zijn hoedanigheid als hoogleraar sterrenkunde aan de Universiteit van Leiden veel verstand heeft van lichtval.
Het meisje en de parel
Quentin Buvelot, de hoofdconservator Mauritshuis beschreef samen met collega-conservator Ariane van Suchtelen het schilderij in een catalogus. Zij schreven toen: 'De parel in het oor van het meisje is opvallend groot. Grote parels waren zeldzaam en kwamen terecht bij de rijkste mensen op aarde. Er waren in de zeventiende eeuw voor veel minder geld ook van glas vervaardigde parels in omloop, vaak afkomstig uit Venetië. Men gebruikte dan glas dat werd gevernist om het een matte glans te geven. Misschien dat het meisje is voorzien van een dergelijke ambachtelijk vervaardigde "parel"'.
De waarschijnlijk eerste beschrijving van het schilderij dateert uit 1676. Het gaat om de inboedelinvestaris van Johannes Vermeers bezittingen. Het doek wordt lange tijd ook anders genoemd, namelijk 'Het meisje met de tulband' en 'Meisjeskopje'. Totdat in 1995 in het mede door Quentin Buvelot geschreven register bij de Vermeer-tentoonstelling in Amerika de keuze valt op 'Meisje met de parel'.