Petra T. uit Roelofarendsveen: 'Stiefdochter sliep niet in schuur'

Petra belt die ochtend 112 en vertelt dat haar dochter niet goed is geworden. De melding wordt dinsdagochtend bij het gerechtshof afgespeeld. 'Er moet een ambulance komen, heel snel, héél snel!', roept Petra tegen de centralist. Haar dochter heeft in haar broek geplast, overgegeven en ademt bijna niet meer. De centralist roept naar haar collega's: 'Jongens, stuur meteen maar een tweede wagen en een helikopter!'

Twee keer lijkt het meisje weer bij te komen, op de achtergrond is dan gehuil of gejammer te horen. Petra moedigt haar aan: 'Kom op schatje, kom op nou. Hee liefje, kom!' Op aanraden van de meldkamer begint ze met beademing, want haar stiefdochter ademt nauwelijks meer. Ze is in paniek en in tranen, het lijkt afgelopen. Dan komt het ambulancepersoneel binnen en wordt de verbinding verbroken.

Haar stiefdochter heeft die nacht gewoon binnen geslapen, vertelt Petra T. dinsdag tegen het hof. 's Ochtends wordt ze niet meer wakker. De stiefdochter zelf kan zich niets herinneren van die avond en nacht, maar vertelt wel dat ze geregeld in het koude fietsenschuurtje sliep. Maar Petra T. weet niet hoe ze daarbij komt.

'Misschien heeft ze het uit de media', zegt ze, 'er is van alles geschreven.' Ook vader Ron begrijpt het niet. 'Ik ben halverwege gestopt haar verklaring te lezen', zegt hij boos. 'Het ging nergens over. Dit was er gewoon bij haar in gedouwd.'

Koude douche

De avond ervoor wordt het meisje onder de koude douche gezet. Familieleden die even later bij Petra en Ron op bezoek zijn, herinneren zich dat ze het zo koud had toen ze eronder vandaan kwam. Maar volgens Petra is het onzin. 'Het kan wel dat de douche tussendoor koud is geworden', zegt ze, 'de ketel viel wel vaker uit'.

Het hof vraagt waarom de stiefdochter later in het ziekenhuis dan zegt dat ze niet graag onder de douche gaat. 'Ze zegt dat haar hoofd daar zo koud van wordt en dat haar haren dan zo koud worden. Het personeel moet haar dan geruststellen. Hoe kan het nou dat ze dat zegt?' Ron en Petra weten het niet. 'Het is wel algemeen bekend dat ze niet gek is op douchen.'

Reeks incidenten

Het is niet het enige waarvoor Ron en Petra terechtstaan. Er volgt op de rechtszitting nog een reeks andere incidenten. Zo zakt het meisje een aantal dagen eerder in elkaar bij de kassa van een supermarkt. Een buurman had gezien hoe ze er rillend van de kou, duizelig, in te dunne kleren naartoe was gefietst.

Een melding van school dat het slecht ging, een verklaring van Petra's broer die niets tegen haar durfde te zeggen, verhalen dat de ouders niet ingrepen als haar broertjes het meisje schopten en sloegen. Petra en Ron herkennen het allemaal niet. 'Waarom hebben mensen ons dan niet aangesproken?', vraagt Petra vertwijfeld. 'En wij hebben zelf ook bij zo veel hulpinstanties aan de bel getrokken. Ik stond overal voor open.' Totdat het die maandagochtend 16 februari 2015 echt goed mis gaat.

Het vriest die nacht vijf graden. Waar het meisje slaapt, staat niet vast. Volgens de rechtbank mogelijk in de garage, maar in ieder geval zeker niet in haar eigen bed. En ook het gerechtshof twijfelt nu aan die lezing van Petra. 'Hoe kwam ze dan zo koud?', wordt er gevraagd. 'In het ziekenhuis was ze nog maar 23 graden. Dat is bijna dood.' Het meisje raakte uiteindelijk in coma.

Ron en Petra hebben allebei geen idee. 'Wij weten het echt niet en hebben ons dat sindsdien ook steeds afgevraagd.' Het Openbaar Ministerie heeft voor het hoger beroep een deskundige gevraagd onderzoek te doen naar onderkoeling en hoe de lichaamstemperatuur zo kan dalen. Dat onderzoek is nog niet klaar en dus wordt de zaak dinsdag nog niet afgerond.

Ron en Petra geven op zitting aan dat hun (stief)dochter hevige eetproblemen had. Dat maakt de situatie thuis erg lastig en verklaart meldingen van buitenstaanders die het meisje verzwakt, rillend en met dunne kleren door het dorp zagen fietsen. De laatste dagen moest Petra haar stiefdochter ondersteunen bij het lopen.

'Ik neem het mezelf zo kwalijk dat ik haar niet gewoon heb beetgepakt', zegt Petra in tranen, 'dat ik haar niet gewoon naar een ziekenhuis heb gebracht. Ja, dat heb ik verkeerd gedaan.' Ze veegt haar ogen vergeefs even droog tussendoor. 'En dat heb ik ook al zo vaak gezegd. Maar verder heb ik echt niks verkeerd gedaan. Anders had ik het wel gezegd. Het doet zo'n pijn om hiervan beschuldigd te worden. Ik heb het me de laatste twee jaar regelmatig afgevraagd: ben ik dan echt zo'n slecht mens als iedereen nu zegt?'