Ooggetuige aanslag Zaventem blikt terug: 'Ze hadden vandaag ook mijn naam kunnen voorlezen'

DEN HAAG - ‘Ik realiseer mij heel goed dat ze vandaag ook mijn naam hadden kunnen voorlezen’, denkt Omroep West-verslaggever Dennis Kranenburg als hij kijkt naar de herdenking woensdag van de aanslagen op de Brusselse luchthaven Zaventem. Dennis en zijn vriendin zijn erbij als op 22 maart 2016 twee explosies de vertrekhal veranderen in een chaos.
Die aanslagen zijn woensdag geen moment uit zijn gedachten. ‘Ik stel mijzelf de hele dag de vraag: ‘wat deed ik vandaag precies een jaar geleden?’, vertelt Dennis in het radioprogramma
De autorit naar Brussel, het ouderwetse bord met vertrektijden in de hal, het zoeken naar de goede ingang; de kleinste details van die dag liggen nog vers in zijn geheugen. Die dag in 2016 die toch zo vrolijk lijkt te beginnen.
Al jaren is Dennis dol op New York. De stad waar hij al regelmatig geweest is. De euforie die je kunt voelen als je in die stad rondloopt, wil hij zijn vriendin graag een keer laten meemaken. Terwijl het stel staat te wachten voor de balie om in te checken ontdekt Dennis dat zijn vriendin nog geen label aan haar tas heeft. ‘Terwijl ik dat wil pakken draai ik me om. En op dat moment zie ik een lichtflits, gevolgd door een gigantische explosie. Mijn vraag is: wat is dit…? Een ongeluk of een aanslag?’ Dennis’ vriendin denkt het zeker te weten: ‘dit is een aanslag, we gaan eraan’.

'Ik zag de slachtoffers liggen, met bebloede gezichten en tussen de plafonddelen'

Wat doe je op zo’n moment? Dennis’ vriendin wil naar buiten, Dennis zelf wil binnen blijven: ‘naar de douane, de marechaussee, langs de beveiligde zones’. Ze besluiten binnen te blijven en dat blijkt uiteindelijk de goede keuze. ‘Als we naar buiten waren gegaan, dan zouden we richting de tweede explosie zijn gelopen’, vertelt Dennis. Dankzij de alertheid van een stewardess weten ze zich uiteindelijk in veiligheid te brengen in een ruimte op de luchthaven. De stewardess wil de namen van de aanwezigen noteren. De vriendin van Dennis is zo in shock dat ze zich haar eigen naam niet meer kan herinneren.  Met twaalf anderen zitten ze ongeveer een half uur lang in de ruimte, tot de kust veilig is.
Dan begint de wandeling naar buiten. Dennis ziet de slachtoffers liggen. Mensen met bebloede gezichten en weggeslagen broeken liggen te midden van stukken plafond. Eenmaal buiten belt hij zijn moeder: ‘het scheelde dertig meter of je had een dubbele begrafenis gehad’.

'Ineens had ik een doel: 'het verhaal vertellen'

Dennis is die dag overal in de media. Van de Oostenrijkse televisie tot Al Jazeera; allemaal willen ze zijn verhaal horen. Dat heeft geholpen. Het maakte deel uit van het verwerkingsproces. ‘Ineens had ik een doel: het verhaal vertellen’. Het afgelopen jaar is de aanslag een dagelijks deel van zijn leven geweest. ‘Vandaag met die herdenking of door die aanslag in Londen, dan denk je eraan. Maar het kan ook zomaar komen: tijdens een kopje koffie of onder de douche’.