Monique B.: 'Elke dag dat ik hier zit, weet ik dat ik voor niks zit'

DEN HAAG - 'Elke dag dat ik hier zit, weet ik dat ik voor niks zit', zegt Monique B. in een bezoekersruimte van de vrouwengevangenis van Nieuwersluis. De Rijswijkse is veroordeeld tot zestien jaar cel voor de moord op een bejaarde Haagse vrouw. Maar er gloort hoop, want uit onderzoek blijkt dat er fouten zijn gemaakt door de politie en het Openbaar Ministerie. Mogelijk wordt haar zaak heropend.
Monique zit nu acht jaar in de vrouwengevangenis in Nieuwersluis, waar zo’n 250 gedetineerden worden vastgehouden. Iedere dag verloopt hetzelfde. 'Om half acht gaan mijn celdeuren open. Daarna wordt alles van minuut tot minuut voor je bepaald. Wanneer je mag luchten, werken, sporten of eten', zucht ze. 'Je bent totaal afhankelijk van anderen, zelfs om een paracetamol moet je vragen.'
Ze heeft haar cel ingericht met spullen van thuis: foto’s van haar man en dochter, haar eigen dekbedovertrek. 'Ik voel me er op mijn gemak, het is er knus, maar ik ben hier niet thuis.' Al kent Monique na acht lange jaren het klappen van de zweep. 'Ik ben de langstzittende hier. Ik heb alles al gehoord en gezien, dus ik zit het liefst in mijn cel. Het boeit me niet meer welke mensen er binnenkomen en wat hun verhaal is.'

Mogelijk onterecht veroordeeld

Een paar maanden geleden wordt er een grote envelop voor haar bezorgd in de Utrechtse gevangenis. Het is het onderzoeksrapport van de projectgroep Gerede Twijfel, een club die afgesloten strafzaken opnieuw napluist. Monique trekt zich terug in haar cel en begint 'met kloppend hart' te lezen. 'Het was confronterend. Het onderzoek rammelt aan alle kanten. Als al die fouten niet waren gemaakt, dan had ik hier niet gezeten.'
Volgens het Openbaar Ministerie en de rechters heeft Monique B. in 2009 mevrouw Schermer vermoord, maar projectgroep Gerede Twijfel concludeert dat ze mogelijk onterecht veroordeeld is. Voor Monique is er geen twijfel mogelijk; haar zaak moet heropend worden. 'En ik hoop dat er dan wel goed naar me geluisterd wordt en goed onderzoek wordt gedaan.' Want haar vertrouwen in justitie is minimaal. 'Komt het straks wel goed, zit er straks wel een goede rechter?', vraagt ze zich hardop af.

Bewijsstukken

Het onderzoek van Gerede Twijfel pleit haar niet helemaal vrij. Hoe kan het bijvoorbeeld dat er DNA van Monique is gevonden in tassen en portemonnees van mevrouw Schermer? 'Ik heb daar schoongemaakt', legt ze uit. 'Dat doe ik niet oppervlakkig. En ik heb een keer spullen voor mevrouw Schermer opgezocht toen ze in het ziekenhuis lag.' Het is precies dezelfde verklaring die ze in 2009 aflegt tegenover de politie.
Ook een heimelijk afgeluisterd gesprek in de bezoekersruimte van de gevangenis tussen Monique en haar man Angelino blijft vragen oproepen. Daarin vertelt ze dat ze op zoek was geweest naar de bankpas en werd betrapt. 'En toen?', vraagt haar man. 'Heb je één keer gestoken?' Monique antwoordt: 'Oh, daar wil ik het nog geeneens over hebben.' Haar man lijkt dat te begrijpen: 'Zo ernstig is het dus?' Ze is er acht jaar later kort over: 'Ik heb nooit bekend in dat gesprek. Ik kan het me verder niet meer goed herinneren.'
>> Lees alles over de zaak Monique B. in ons dossier omroepwest.nl/moniqueb
Heb jij een vraag over de zaak rondom Monique B.? Stel jouw vraag aan onze verslaggever Anniek Enthoven tijdens een Q&A op onze Facebookpagina. Vanaf 13 uur beantwoordt ze alle vragen over deze zaak.