'Ik zat in de trein aan mijn piemel, omdat ik dacht dat een meisje dat leuk vond'

© Archief Omroep West
DEN HAAG - Twee agenten begeleiden Patrick de zaal in. De 32-jarige Tsjech zit vast in Vught. Nu staat hij voor de politierechter omdat hij in de trein van Amsterdam naar Rotterdam zijn piemel heeft laten zien aan twee vrouwen. Die waren daar zo boos over, dat ze de politie waarschuwden. En Patrick wordt voor de zoveelste keer aangehouden.
Patrick draagt een grijze joggingbroek, een paarse polo en sportschoenen. Hij maakt een slome indruk. Naast hem zit een tolk, die vertaalt alles wat er gezegd wordt tijdens de zitting.
'Schennis van de eerbaarheid', is de aanklacht. Maar Patrick is onschuldig, zegt hij. Lachend: 'In Nederland is iedereen bezeten van seks. Ik zou dat nooit doen, dan zou ik me schamen!'

'Hij zat nog in mijn broek'

'Maar de politie heeft u aangehouden omdat u in de trein uw piemel uit uw broek had gehaald', houdt de rechter hem voor. 'En tegen hen zei u: ik heb aan mijn piemel gezeten terwijl hij nog in mijn broek zat, omdat er een meisje in de trein zat en dacht dat zij het leuk zou vinden.'
'Heb ik dat gezegd? Ik zou zoiets toch nooit doen', herhaalt Patrick. De rechter probeert het nog een keer: U bent hier toch al een paar keer voor veroordeeld ? 'Ik zweer op mijn familie dat ik het niet heb gedaan. Ik zou zoiets niet doen.'

'Patrick is ontoerekeningsvatbaar'

Voor het Openbaar Ministerie is het duidelijk: Patrick heeft het wel gedaan, maar de officier van justitie eist dat hij niet vervolgd wordt, omdat de Tsjech ontoerekeningsvatbaar is. Patrick hoort het aan en zucht nog maar eens hardop.
Ook zijn advocaat is er van overtuigd dat zijn client het meest gebaat is bij een behandeling. Maar Patrick wil dat liever niet. 'Ik wil geen behandeling want daar zullen ze binnen een paar dagen merken dat ik normaal ben. Ik wil zo snel mogelijk naar huis, naar mijn vrienden.'

Behandeling is maximaal een jaar

'Het is maximaal een jaar, als de dokter ziet dat je normaal bent dan mag je weer gaan. Het is een ziekenhuis, geen gevangenis', probeert zijn advocaat hem te overtuigen.
Uiteindelijk stemt Patrick toch in met een behandeling, net als de rechter: 'Ik denk dat het wel bewezen is dat u het heeft gedaan. Maar ik denk dat er van alles met u mis is, waardoor het u niet aan te rekenen valt.'
Dit is een artikel in de reeks 'Bij de politierechter'. Meer verhalen lezen?