Juf Andrea heeft geen tijd om al haar kinderen aandacht te geven

De dagen beginnen om 7.45 uur, drie kwartier voordat de reguliere lessen beginnen. Die tijd kunnen de leraren goed benutten om te bespreken hoe de laatste weken eruit gaan zien en wat er nog moet gebeuren. Tijdens de pauzes of na de lessen is hier geen tijd voor.  

Jongejan geeft les op een Montessorischool, waarbij verschillende leeftijden en niveaus bij elkaar in één groep zitten. Haar groep bestaat uit de klassen drie, vier en vijf. 'Het is een pittige groep. Er zitten een paar hele drukke kinderen bij, die extra zorg nodig hebben. Ook heb ik er de afgelopen weken nog zes leerlingen van andere scholen bijgekregen die weer helemaal moeten wennen aan de klas en de lessen. Dat kost veel tijd.'

Eén van de belangrijkste ontwikkelingen van de afgelopen jaren zijn de bezuinigingen in het speciaal onderwijs. 'De kinderen uit die sector zitten nu in het normale basisonderwijs, waardoor wij er kinderen bij hebben die eigenlijk één op één begeleiding nodig hebben. Daarbij zijn mijn klassen hierdoor erg groot geworden. Ik heb nu 31 kinderen.'

De Meester Verwersschool heeft in de onder- en bovenbouw een extra onderwijsassistent. Dit is om de kinderen met de grootste achterstand apart te kunnen helpen. Omdat niet alle basisscholen zo'n assistent hebben, is dit ook één van de eisen die de actiegroep stelt: op elke school meer onderwijsondersteunend personeel zodat de leraren zelf meer aandacht voor álle kinderen kunnen hebben.

Een andere reden voor de als te hoog ervaren werkdruk is de toenemende administratie. 'Elke ontwikkeling, elke extra som, elk gesprek moet je vastleggen. Dat kost erg veel tijd. Tijd die ik liever zou stoppen in het helpen van een kind. Nu ga ik soms naar huis en denk: er zijn bepaalde kinderen die ik geen aandacht heb kunnen geven. En dat is erg frustrerend. Want dat is wel waarom ik ooit juf ben geworden.'  

Het is 15.30 uur, de kinderen zijn weg. Voor Andrea ligt er nog nakijkwerk en dus de administratie. 'Ik ben meestal wel tot 17.30 uur hier bezig. Dat is dus tien uur per dag. En dan moet ik soms ook nog werk meenemen naar huis.'

Mensen struikelen nog wel eens over de vakantie die zes weken duurt en daarmee langer is dan die van de meeste mensen. 'Ja, we hebben die vakantie, maar het is niet te vergelijken. De stress tussen die vakanties door is onvoorstelbaar hoog. Daarbij is het nu vijf weken geworden; we moeten één week eerder terugkomen om administratie te doen.'

Volgens de actiegroep PO in actie is het aantal burn-outs nergens zo hoog als in het basisonderwijs. Ook op deze school zijn er signalen. Eén van de leraren heeft nog wel op tijd kunnen aangegeven dat hij op het randje zat van wat hij aankon. Daarop kreeg hij één van de vijf dagen vrij om ander werk te kunnen doen,en kan hij de andere vier dagen voor de klas staan.

In het manifest van de staking wordt dus ook gepleit voor een eerlijker salaris. Dat ligt nu onder het salaris van de leraren in het voortgezet onderwijs, terwijl de opleidingseisen en het werk- en denkniveau hetzelfde zijn. 'Dat is krom, ja,' zegt Andrea. 'Maar het gaat mij niet om het geld. Ik wil gewoon meer tijd en aandacht voor de kinderen in mijn klas kunnen hebben. Tijd die ik nu kwijt ben aan administratie.'