COLUMN: Ik rij op een gestolen fiets, HELP!

Heel dom van ons was natuurlijk dat we ons huis niet tot een vesting hadden gemaakt en de poort naar de tuin en de schuur niet waren afgesloten. Dat meldden we ook keurig aan de politie via 0900-8844. ‘Ze zijn op ons terrein geweest en er zijn dingen weg’. ‘Is er braakschade?’, vroeg de telefoniste. ‘Nee? Oh doet u dan maar aangifte via internet.’ De politie kwam niet langs.

Alle papieren kwamen op tafel, alles werd ingevuld met alle bijzondere details erbij. En de boel ging via Mijnpolitie.nl de deur uit. We kregen keurig een bevestiging dat de aangifte was binnengekomen, keurig bericht dat de aangifte was gecontroleerd, keurig bericht dat hij was ingevoerd en toen keurig bericht dat er geen nader onderzoek gedaan zou worden. ‘Het Openbaar Ministerie stelt prioriteiten aan de misdrijven die wij onderzoeken’, was het argument.

Fietsen weg, aangifte wordt niet nader onderzocht en de verzekering betaalt niets omdat wij zo dom waren om de boel niet op slot te zetten. ‘Ja meneer’, zei de verzekering. ‘De poort dient op slot, de schuur dient op slot en in de schuur dient uw fiets op slot te staan.’ Schade een dikke 2500 euro. Balen!

Uiteraard horen we niets meer van de politie en niet van de verzekering en niets meer van de fietsen totdat ik toevallig even op de site van Telstar kijk. Tot mijn verbijstering zie ik daar een advertentie staan met de titel: ‘Van wie is deze fiets?’. Nou, van mij dus. Volgens de advertentie staat mijn fiets al een maand naast het gemeentekantoor van Pijnacker-Nootdorp. De advertentie zelf is al een maand oud en de data kloppen precies.  

Maar weer eens 0900-8844 gebeld. ‘Nou meneer’, meldt de vriendelijke politiedame aan de lijn ‘dan moet u even zelf gaan kijken en als het inderdaad uw fiets is, belt u even terug dan halen we hem uit het diefstalregister.’ De advertentie blijkt geplaatst door een ambtenaar van de gemeente die het zo zonde vond van de fiets. Ze geeft aan dat de ‘politie er ook niets mee kon’. Dat is vreemd, want er is aangifte gedaan en alle nummers moeten dus in het diefstalregister zijn opgenomen. Prioriteit heeft het natuurlijk niet, dat snap ik ook wel, maar je zou denken dat het de wijkagent opvalt als ergens een fiets twee maanden lang buiten staat te verpieteren. Even het framenummer intoetsen en het is duidelijk dat het ding is gejat en dat ik de eigenaar ben, lijkt mij.

Als ik ’s avonds ga kijken staat mijn fiets er nog. Het stuur staat vreemd, de kettingkast is kapot en er is een spaak gebroken, maar verder doet hij het nog prima. Ik blij want mijn fietsie is terug en dat zonder enorme schade. Maar wat nu? Telefoneren naar 0900-8844 kost geld, niet veel maar toch. Mailen lijkt de oplossing. Via Mijnpolitie.nl stuur ik een mailtje met mijn bevindingen. Een ‘generalist’ van de politie in Rotterdam waar de mails blijkbaar binnenkomen laat me keurig weten dat mijn schrijven is doorgestuurd naar de eenheid Pijnacker-Nootdorp. En toen bleef het weer stil.

Bottomline: mijn fiets is terug, die van mijn vriendin helaas niet – en die was stukken duurder en mooier – maar de politie laat niets horen. Het is wellicht klein leed, maar persoonlijk vind ik de handelswijze van de politie in deze zaak niet goed. Natuurlijk is de politie druk, natuurlijk is er niemand gewond geraakt, natuurlijk zijn er veel ergere dingen in de wereld en natuurlijk is de politie er wel degelijk als je dringend hulp nodig hebt. Chapeau! Maar als de organisatie de mond vol heeft over de aanpak van de meest voorkomende criminele daad in Nederland – namelijk fietsendiefstal – dan mag zoiets best iets beter opgevolgd worden. Is tenminste mijn idee.

Oh ja, ondertussen rij ik op een fiets die nog als gestolen staat geregistreerd … HELP.