COLUMN: Onder de pet

DEN HAAG - "Het onder de pet houden." Het is een verwijt dat ik geregeld hoor bij gevoelige zedenzaken: "Justitie probeert het te verzwijgen." Alsof we de bescherming van bijvoorbeeld kinderen niet serieus nemen. Maar achter de schermen is dan al van alles gebeurd.
Zedenzaken zijn simpel en ingewikkeld tegelijk. Simpel in de zin dat het vaak het woord van de een tegen de ander is, lekker overzichtelijk dus. Maar daarmee ook ongelooflijk ingewikkeld. Hoe kom je in een situatie van 'de een tegen de ander' tot voldoende bewijs?
Zodra het om kinderen gaat, wordt het meteen nog een slag ingewikkelder. Ze hebben een andere kijk op de wereld, op wat ze meemaken, een andere taal ook. Zijn beïnvloedbaar, gevoelig voor verhalen die rondzingen. Gelukkig zijn er speciale rechercheurs die heel goed zijn in het praten met kinderen. Die ook de vertaalslag kunnen maken wat een kind nu precies bedoelt.
Dat kost tijd. Een volwassen vent kun je uitleggen waarvoor hij daar zit. 'Geen gelul, vertel het gewoon.' Dat kun je bij kinderen niet maken. Al is het maar omdat je ze niet onnodig wilt beschadigen.
Daarom schreeuwen we nooit van de daken waarmee we bezig zijn. Rust en een zo normaal mogelijke situatie, daar zijn zowel het kind als het onderzoek het meest bij gebaat. Andere kinderen trouwens ook; zolang we niet weten wat er aan de hand is heeft niemand baat bij onnodige zorgen.
Kan een potentiële verdachte ondertussen rustig zijn gang blijven gaan? Natuurlijk niet! Alles is er vanaf moment één op gericht om iemand dan bijvoorbeeld uit de buurt van kinderen te houden. We arresteren niemand, voordat we duidelijk hebben waarom het nu precies gaat. Maar zolang we bezig zijn dat uit te zoeken, heeft een mogelijke toekomstige verdachte wel onze volle aandacht.
Ik snap heel goed dat het soms lijkt alsof er niets gebeurt, alsof we dingen wegstoppen. Komt het dan uiteindelijk in de media, dan is het plots zo dat "de zaak zorgt voor onrust". Ik vraag me wel eens af of dat is hoe het is. Al die tijd dat wij er achter de schermen aan werken, is "de zaak" er immers al wel, maar de onrust niet...
De behoefte aan informatie -zeker bij ouders- die vaak gepaard gaat met zedenzaken, is heel begrijpelijk. Maar wij moeten ons beperken tot feiten en geen verdenkingen rondstrooien. Al is het maar omdat die weer geruchten op gang brengen die een toch al ingewikkeld zedenonderzoek alleen maar ingewikkelder maken.
Uw hoofdofficier,
Bart Nieuwenhuizen
Reageren? Stuur Bart via bartnieuwenhuizen@omroepwest.nl een bericht.


Alle columns van Bart zijn gebundeld op een aparte pagina.