COLUMN: Tegen de muur lopen

Ook de man die de zaal toespreekt onderbreekt zijn zin even en kijkt me streng aan. Het enige wat ik kan doen is met een verontschuldigende blik stilletjes in een hoekje van de zaal gaan staan. Ik ben weer op de middelbare school. Het is de informatieavond van mijn jongste zoon.

De man spreekt met een strenge stem,  het gaat duidelijk over ernstige zaken. Het moet maar eens afgelopen zijn, zegt hij. Wij, de ouders moeten ophouden met onze kinderen zo veel te helpen. Vorig jaar, in de eerste, was dat nog prima. Helpen herinneren om huiswerk te maken, samen de boekentas inpakken, samen de planningen maken, dat was toen nog prima. Maar nu in de tweede is het tijd om een flinke stap terug te doen. Dat zullen de docenten ook doen. En laat het dan maar eens mis gaan.

Laat ze maar eens een slecht cijfer halen. Laat ze maar eens met hun neus tegen de spreekwoordelijke muur lopen. Daar leren ze van. Per slot van rekening, later, als ze naar een vervolgopleiding gaan of een baan hebben, is er ook niemand meer die ze helpt. Dan zullen ze alles toch ook echt zelf moeten doen.

Uit de zaal klinkt instemmend gemompel, ja, ja dat is zo. 'Laat ze maar eens op hun bek gaan. De maatschappij is hard, daar leren ze van.' Maar ik erger me kapot.

Wat een vreemde redenering. 'Omdat je straks niet meer geholpen wordt, gaan we je nu ook al vast niet helpen.' Het klinkt zelfs niet een klein beetje logisch.  

Want straks, als die pukkelige, langarmige en -benige tieners met hun verwarde puberbreinen zijn uitgegroeid tot jong volwassenen dan is er een goede kans dat ze dit ook zelf gaat lukken. Maar nu toch nog niet. Om dat straks te kunnen, zullen ze het nu moeten leren. En leren gaat het best met hulp, uitleg en begeleiding.

We vinden het met zijn allen logisch dat kinderen onder de 18 niet mogen stemmen, roken of drinken. Omdat we het erover eens zijn dat kinderen van die leeftijd nog niet voldoende ontwikkeld zijn om daar zelf verantwoord mee om te kunnen gaan. Maar op school moeten ze opeens wel zo veel toekomstvisie hebben dat ze uit zichzelf al die rottige wiskundesommen gaan maken. Zodat ze later fijn een betere baan kunnen krijgen en een hogere hypotheek kunnen afsluiten.

En wat een nare manier om kinderen iets te leren. 'Ze tegen de muur laten lopen.' Ik denk terug aan al die keren die ik vroeger na moest blijven omdat ik zoveel te laat briefjes had gespaard dat ik er een muur mee kon behangen. Heb ik daar nou van geleerd? Ik heb vooral geleerd me vreselijk te schamen voor mijn verstrooidheid. Ik denk dat ik er meer mee opgeschoten was als iemand me toen had geholpen. In plaats van mij eindeloos tegen dezelfde muur aan te laten lopen.

Reageren? Mail naar manonvankreijl@omroepwest.nl.

Alle columns van Manon van Kreijl zijn terug te lezen op een aparte pagina.