COLUMN: Het verkeerde gesprek

5 oktober 2017, 21:23 • 3 minuten leestijd

Columniste Manon van Kreijl © Omroep West / Marjan de Jong

DEN HAAG - 'De leraren staken, want ze vinden dat ze niet genoeg verdienen en dat ze te hard moeten werken.'

'Ja…dat zal allemaal wel, maar dat vinden de verpleegkundigen, dakdekkers, pizzabakkers en pompbedienden allemaal ook. Sterker nog, ik denk dat we allemaal wel minder hard willen werken en toch meer betaald willen krijgen.'

'Ja, dat snap ik. Maar in het onderwijs is het echt heel erg. Daar worden echt heel veel overuren gemaakt, zonder dat die ooit uitbetaald worden. Er is vreselijk veel administratie. De leraren komen nauwelijks meer toe aan lesgeven.'

'En dan al die niveauverschillen in de klas. Kinderen met verschillende behoeftes. Zeurende en steeds veeleisender wordende ouders. Toetsgekte, werkgroepen, nascholing, gesprekken, vergaderingen. Ze worden er echt helemaal gek van. Wist je dat één op de vier leerkrachten burn-out klachten heeft?'

'Nou, ze hebben anders wel lekker veel vakantie. En in andere beroepen moet je toch ook vergaderen. En denk je dat ik altijd mijn overuren uitbetaald krijg? Mijn baas ziet me aankomen... Weet je trouwens waar mijn baas ook van baalt? Al die keren dat ik later kom of thuis moet werken omdat mijn kind weer eens niet naar school kan. Omdat de leraren weer eens een studiedag hebben, of ziek zijn of zoals nu weer met zo’n staking.'

'Ik snap best dat ze meer geld willen, maar kunnen ze dat niet regelen zonder dat ik er last van heb? Nu zijn toch ook de kinderen en de ouders de dupe. Daar hoeven de mensen uit de zorg ook niet mee aan te komen hè. Die hebben het ook druk en willen ook best meer geld, maar die kunnen hun patiënten niet zo maar in de steek laten. Ik dacht trouwens dat leraar zijn, een roeping was. Dat doe je toch voor de kinderen en niet voor het salaris?'

'Precies. En dat is ook exact de reden waarom vandaag tienduizenden leerkrachten het werk neerlegden. Niet omdat ze een hekel hebben aan hard werken. En ook niet omdat ze graag een groter aandeel van de pot voor zichzelf willen hebben. Maar omdat ze zien dat het onderwijs kapot gaat. Omdat hoe hard ze ook werken, kinderen niet krijgen wat ze nodig hebben. Omdat ze steeds meer collega’s om zich heen ziek zien worden, zien uitvallen of zien stoppen met hun vak. Omdat er nu al niet genoeg mensen zijn om de klus te klaren en de toekomstcijfers ronduit somber zijn. Omdat ze kinderen de dupe zien worden van overvolle klassen en overwerkte leerkrachten. Er is geen tijd meer om goed les te geven of kinderen echt goede hulp te bieden.'

'En de enige manier om die neerwaartse spiraal te stoppen is door te zorgen dat er genoeg mensen zijn die het werk willen doen, nu en in de toekomst. En dat doe je door te zorgen voor een eerlijke beloning. Zodat mensen niet om die reden uitstromen naar, bijvoorbeeld, het voortgezet onderwijs. En door te zorgen dat de werkdruk vermindert. Zodat de leerkrachten die er zijn het ook vol kunnen houden. Zodat al dat harde werken niet in een bodemloze put verdwijnt, maar bij de kinderen terecht komt. Voor hun toekomst. Voor ons allemaal dus eigenlijk.'

Reageren? Mail naar manonvankreijl@omroepwest.nl.
Alle columns van Manon van Kreijl zijn terug te lezen op een aparte pagina.