Mini-winterspelen op Haags schoolplein

En dat glijden gaat niet altijd even soepel. Scholiere Rabia bezeert zich tijdens het tochtje van de baan. 'Het was echt leuk, maar ik heb wel een beetje pijn gekregen', zegt ze. Maar pijn of niet, ze zet gelijk weer koers naar boven. Ze wil nog een keer!

Deze reactie is tekenend voor de Mavolympics, die drie jaar geleden voor het eerst werden gehouden op de mavo van het Edith Stein College. 'We wilden leerlingen laten bewegen', zegt Gert van Hoogdalum, docent van het Edith Stein en eigenlijk ook de 'chef de mission' van de Mavolympics. 'We wilden ze plezier laten maken, zich ergens op laten concentreren. Zorgen dat ze zich béter kunnen concentreren. En toen dachten we: we moeten iets doen waardoor ze gaan bewegen. Dat is begonnen op de mavo. Inmiddels is het voor de hele school.'

En elk jaar worden de 'spelen' grootser aangepakt. Dit jaar is er zelfs een vrachtwagen met twintig kuub sneeuw besteld om de skeletonbaan te kunnen maken. Ook is er 'levend curling', waarbij leerlingen op een soort putdeksel met wieltjes worden 'afgeschoten' richting de inmiddels welbekende rode en blauwe cirkels aan het eind van de baan. Daarnaast hebben ze een nieuwe variant op shorttrack verzonnen, namelijk 'stoeltrack', een estafetterace waarbij leerlingen elkaar om de beurt vooruitduwen in een bureaustoel met wieltjes.

Ook kan er worden gebobsleed. Alleen blijkt dat niet geheel ongevaarlijk. De karretjes worden van de heuvel geduwd en moeten op rubber platen blijven rijden. Maar door de spleten tussen de platen en de bocht in het parcours schuiven de karretjes keer op keer hard onderuit. 'Ze hadden ook gewaarschuwd dat deze het gevaarlijkst zou zijn', zegt een dappere bobsleeër. Toch vindt hij de dag erg leuk.

Volgens Gert van Hoogdalum hoort het vallen bij het leerproces. 'In het leven val je ook en als je dan weer met een glimlach op je gezicht op kan staan, dan is de dag geslaagd. Dat is het belangrijkste. Niet winnen, maar plezier maken!'