Oostenwind kan de pret niet drukken voor schaatsers

In Poeldijk vermaken vooral kinderen zich kostelijk: een ondergelopen grasveld is omgetoverd tot gladde ijsvloer en dat is voor sommige kinderen wennen. ‘Maar het is heel leuk’, laat één van hen weten. ‘Het is wel een beetje koud’, vult een meisje aan. Ze heeft een rode sjaal voor haar mond geknoopt en op haar hoofd draagt ze een stevige gebreide muts onder de capuchon van haar jas. 'En ik heb ook een thermolegging onder mijn broek aan'.

‘Mijn moeder zei dat het wat koud zou zijn, maar ik wilde toch naar buiten. En het leuke is, dat als je die kant op gaat je helemaal niet hoeft te schaatsen’, zegt ze. Het meisje draait zich om en wordt door de oostenwind automatisch naar de andere kant van de ijsbaan geblazen.

Aan die andere kant staan ook de kids van BSO Simba. Een jongetje in skipak met woestijncamouflageprint gaat bij bijna iedere slag onderuit, maar dat mag de pret niet drukken. ‘Ik vind het leuk!’, zegt hij. ‘We hoorden dinsdag dat de baan openging en toen hebben we schaatsplannen gemaakt’, zegt leidster Christina van de BSO. Zelf staat ze op schoenen. ‘Het leek me handiger om op schoenen te staan als er iemand valt’, verklaart ze lachend.

De meegenomen stroopwafels zijn bijna bevroren door de kou en de harde wind, maar het is beter dan niets. Een koek en zopietent staat er niet bij de ijsbaan in Poeldijk.

Die tent staat er ook niet bij een schaatsbaantje in De Lier. Dat hoeft ook niet, want die baan is aangelegd in de achtertuin van Coby de Jong. ‘Mijn vader deed dat vroeger ook altijd. Alleen dan niet op een stuk zeil, maar gewoon met emmers water over de grond. Dat kan hier niet omdat het teveel afloopt.’

Coby heeft daarom een oranje stuk zeil op de grond gelegd. De zijkanten staan wat omhoog en op de bodem is een stuk ijs ontstaan van zo’n centimeter of twee dik. De kids uit de buurt vermaken zich prima. ‘Ik kan niet goed schaatsen’, zegt een buurjongetje. ‘Hier kan ik gewoon lekker glijden’.

Terug op Scheveningen slalomt een groepje van vier meiden op skateboards van een klein hellinkje bij de surfschool. Het zijn de jonge talenten en die moeten toch iets blijven doen, ook als ze de zee niet in kunnen. Evy staat niet in donsjack met oorwarmers te kleumen tot ze kan skateboarden. Gekleed in een paarsachtige sweater, roze muts en een joggingbroek doet ze haar oefeningen. ‘Ik had mijn jas wel aangedaan, maar ik kreeg het te warm.’ En weg is ze weer op haar skateboard. Zo kan het dus ook.

De enige andere bezoekers op het Scheveningse strand zijn mensen die hun hond moeten uitlaten. De honden vinden het prima, de baasjes iets minder.