COLUMN: Ouderbijdrage mag wel een onsje minder

Columniste Manon van Kreijl
Columniste Manon van Kreijl © Omroep West / Marjan de Jong
ZOETERMEER - Gek hè, dat bericht in het nieuws waar verteld wordt over scholen die kinderen uit gezinnen die de eigen bedrage voor de schoolreisjes niet kunnen betalen niet mee zouden laten gaan. Ik geloof niet dat ik dat, in de zestien jaar dat ik voor de klas heb gestaan, ooit heb meegemaakt.
Niet omdat alle gezinnen nou zo goed in de slappe was zaten, dat het niet aan de orde was. Helemaal niet; ik kan genoeg voorbeelden noemen van gezinnen die het financieel echt heel moeilijk hadden. Het jongetje dat elke dag, weer of geen weer, in dezelfde keurig gewassen en gestreken shirt en steeds korter wordende broek, naar school kwam; aan liefde en zorg waren in dit gezin geen gebrek, maar geld voor een tweede setje kleren was er niet.
De kinderen die nooit iets te eten bij zich hebben voor in de kleine pauze, hooguit een flesje water. De kinderen die met honger naar school komen omdat er geen ontbijt was. Al die kinderen die in januari nog steeds zonder winterjas lopen. En het gezin waarvan je weet dat de moeder, nadat ze klaar is met haar werk overdag, in de avond nog kantoorpanden gaat schoonmaken. Ik kan me niet voorstellen dat er scholen zijn die dan moeilijk doen over die eigen bijdrage. Dan is er altijd wel ergens een potje of een oplossing.

Briljante oplossing

Het gaat natuurlijk wel wringen bij de gezinnen die niet betalen maar wel twee keer per jaar naar Centre Parcs gaan. Dat ligt niet zo lekker. En wat moet je dan als school? Natuurlijk wil je in zo'n situatie niet het kind straffen voor het gedrag van de ouders. Maar hoe dan wel? Wie daar een briljante oplossing voor weet mag het zeggen, want ik heb hem niet. Het incassobureau? Juridische stappen?
Zelf denk ik eigenlijk dat de oplossing heel ergens anders ligt. Want waarom moet het zo duur? Voor mij was het, met mijn juffensalaris, ook een enorme hap uit de begroting als er twee kinderen per sé met schoolreis naar Walibi moesten. En dan heb ik er nog maar twee, je zult maar drie of vier kinderen hebben. Waarom moet het allemaal zo groots? Waarom niet gewoon naar de speeltuin, het bos of het strand? Een dag met zijn allen weg, lekker geen school, de hele dag spelen en een ijsje aan het eind van de dag. Dat is toch een prachtige dag? Dan kan iedereen mee, zonder stress, zonder schaamte. Dan is het zomaar opeens leuk voor iedereen.
Reageren? Mail naar manonvankreijl@omroepwest.nl.
Alle columns van Manon van Kreijl zijn terug te lezen op een aparte pagina.