Politierechter waagt zich niet aan mishandelingszaak: 'Dit kost te veel tijd'

Schrijvers van de rubriek 'Bij de politierechter'| Tekening: Theresa Hartgers
Schrijvers van de rubriek 'Bij de politierechter'| Tekening: Theresa Hartgers
DEN HAAG - De zaak lijkt niet zo ingewikkeld. Karin is geslagen en gestompt door Mandy. Jeremy neemt ondertussen de telefoon van Karin mee. De twee jonge verdachten zijn niet op komen dagen, wat meestal betekent dat een zaak nog sneller kan worden afgewikkeld. Maar niets is minder waar. De 'simpele mishandelingszaak' blijkt een lastig verhaal.
De politierechter gaat voortvarend van start. 'De twee verdachten zijn er niet, maar we kunnen de zaak gewoon behandelen.' Ze legt uit waar het om draait. Karin heeft aangifte gedaan van mishandeling en de diefstal van haar Samsung telefoon op 8 juli aan de Bezuidenhoutseweg in Den Haag.
'Ze had afgesproken met Mandy die ze nog kende uit een jeugdinstelling in Boxtel. Karin zat in de auto te wachten, toen Mandy de portier open trok en meteen begon te slaan.' Terwijl Karin wordt geslagen, duikt Jeremy -de vriend die mee is met Mandy- de auto in en grist de Samsung van Karin weg. Een getuige die voorbij loopt, ziet het allemaal gebeuren.

Op verlof vanuit jeugdinrichting

In nog geen tien minuten tijd heeft de politierechter de zaak voorgehouden. Het is de beurt aan de advocate van het slachtoffer. Die is een stuk langer van stof: 'Karin voelt zich niet serieus genomen. De verdachten zijn nooit aangehouden door een fout van de politie. Terwijl Jeremy op verlof was vanuit een jeugdinrichting.'
Ze bladert in het dikke dossier dat voor haar ligt: 'Ze kennen elkaar uit een instelling voor moeilijk opvoedbare en laagbegaafde kinderen. Daar is Karin ook al vervelend benaderd door Mandy. Ze is via Instagram lastiggevallen, kreeg berichtjes als 'we weten waar je woont...' Ze slaapt met een mes onder haar bed en slikt medicijnen.'

'Kunt u afronden?'

De rechter onderbreekt de advocate: 'Kunt u afronden? We hebben maar drie kwartier voor deze zaak. De officier en de advocate van de verdachten moeten ook nog aan het woord komen.' De advocate reageert pinning: 'Ik wil alles graag vermelden. Deze zaak had sowieso nooit in een politierechterzitting afgedaan mogen worden.'
De tijd tikt door. Als de rechter begint aan de bespreking van de persoonlijke omstandigheden van de verdachten, blijkt dat ook struikelblok. 'Jeremy is in 2015 veroordeeld voor een poging doodslag,' vertelt zijn advocate. 'Hij zit nu in een ITA (Individueel Traject Afdeling), dat noemen wij op kantoor het afvoerputje van de jeugd-tbs. Hij kan niet zelfstandig functioneren in de maatschappij en de kans bestaat dat hij uiteindelijk in een echte tbs-kliniek geplaatst wordt.'

Twee uur de tijd

De politierechter heeft inmiddels rode wangen en last een korte pauze in. Na tien minuten komt ze terug: 'Dit kost te veel tijd, gezien alle problemen die er spelen. Ik verwijs de zaak naar de meervoudige kamer waar we twee uur de tijd nemen om alles te behandelen.'
De advocate van het slachtoffer kan het niet laten: 'Ik vind het wel heel jammer dat dat niet gelijk is gebeurd, vooral voor het slachtoffer. Nu moeten we nog een keer komen.' Als de officier van justitie meldt dat de zaak pas over drie tot vier maanden behandeld kan worden, gaat er een zucht door de zaal. 'Voor dit moment eindigt het,' zegt de rechter, en ze kijkt op de klok.  
In het kader van de privacy is de naam van de verdachte gefingeerd.
Dit is een artikel in de reeks 'Bij de politierechter'. Meer verhalen lezen?