Moeder weigert zwaarverslaafde zoon af te schrijven
DEN HAAG - Samen met haar man is ze naar de zitting van haar zoon gekomen, met twee medewerkers van de reclassering. De zoon - Appie - werd afgelopen januari opgepakt toen hij liep te struinen in andermans tuinen. Het vermoeden bestaat dat hij wilde inbreken om zijn verslaving te bekostigen. Appie zelf is er niet. Hij is al een dag spoorloos, verdwenen met de bankpas van de logees van zijn ouders.
Appie is een zwaar geval, blijkt al snel. Hij gebruikt cocaïne en heroïne. De medewerkers van de reclassering schetsen een beeld van een man 'tussen wal en schip'. Zo heeft hij naast zijn drugsverslaving geen zorgverzekering en geen stabiele thuissituatie. Ook vreest de reclassering dat hij zal blijven stelen als hij niet afkickt.
Ze hebben al geprobeerd om hem op te laten nemen in een kliniek. Er was zelfs al een intakegesprek geweest. Maar het programma van zeven weken bleek te kort voor Appie. Volgens deskundigen zou hij direct daarna terugvallen, en waarschijnlijk meer drugs gaan gebruiken dan voor het afkicken.
'Wat moeten we nou?'
Ook de officier van justitie zit met de handen in het haar. Voor een verplichte opname voor veelplegers van maximaal twee jaar komt Appie niet in aanmerking, omdat zijn strafblad niet lang genoeg is. Ook de juiste hulp vinden blijkt nog lastig. 'Sommige mensen zijn zo ziek, zo verslaafd dat ze onze hulp nodig hebben', begint de officier. 'En als dat dan niet lukt, dan voelen we ons met zijn allen zo van...wat moeten we nou?'
Ze concludeert dat Appie te zwaar verslaafd is voor een werkstraf 'waarschijnlijk komt hij toch niet opdagen'. En ook de cel zal niet helpen, omdat het toezicht door de reclassering vervalt. De officier komt daarom uit op een voorwaardelijke celstraf van een week. Ook hangt Appie nog een oude straf van 36 dagen boven zijn hoofd.
Appie moet hulp krijgen
Iedereen is het er op de zitting wel over eens: Appie moet geholpen worden. Een van de drijvende krachten achter die hulpvraag is zijn moeder. Het blijkt dat de kleine tengere vrouw met doorleefd gezicht degene is die steeds de wijkagent belt als haar zoon weer eens thuiskomt met gestolen spullen.
'Ik heb mijn huis in Turkije verkocht om mijn zoon te helpen', vertelt ze aan het eind van de zitting met tranen in haar ogen. 'Ik vind het heel knap dat u zo opkomt voor uw zoon', antwoordt de rechter. Zijn antwoord wordt vertaald in het Turks door een van de reclasseringsmedewerkers.
Straf met voorwaarden
De rechter beslist dat Appie een voorwaardelijke gevangenisstraf krijgt van een week. En dat hij zich aan de voorwaarden van zijn toezicht moet houden. Dat betekent onder meer dat hij behandeld moet worden en moet meewerken aan urine- en bloedonderzoek.
In het kader van de privacy zijn de namen gefingeerd.
Dit is een artikel in de reeks 'Bij de politierechter'. Meer verhalen lezen?
