'Het eerste wat ik zei toen ik uit mijn coma ontwaakte, was mijn PR met hardlopen'

Eind juli 2016 slaat het noodlot toe bij Remyo. Kerngezond is hij, en een fanatiek hardloper. Maar een hersenbloeding zet zijn leven en dat van zijn vriendin en familie op zijn kop. Drie jaar later is hij er pas aan toe om zijn verhaal te doen. En drie jaar na dato staat hij ook op het punt één van zijn doelen te bereiken: de marathon van Amsterdam binnen tweeënhalf uur uitlopen, en tussendoor ook de '10 van Noordwijk' winnen. Alsof het niets is.

'Ik heb dat als grap gezegd ja, maar het zou leuk zijn als ik eerste word, haha.' Remyo lacht, en hij kan dat inmiddels ook weer. De afgelopen drie jaar waren niet gemakkelijk voor hem. Zijn hersenbloeding heeft de nodige sporen achtergelaten, ook al zie je dat aan de buitenkant niet. Remyo heeft moeite met het zoeken van woorden, en mist zijn rechter gezichtsveld.

'Dat eerste merk ik vooral zelf. Jij zegt dat je niet merkt dat ik zoekende naar mijn woorden ben. Maar in mijn hoofd ben ik dat wel constant aan het doen. En dat is wel vermoeiend en kost veel energie. Voor de rest zijn er ook nog wel wat kleinere dingetjes die alles wat lastiger maken dan vroeger.'

Remyo ligt na zijn hersenbloeding een maand in het ziekenhuis, waarvan twee weken in coma. Daarna begint het revalideren. Voordat hij wordt getroffen door de hersenbloeding is Remyo al een fanatiek hardloper. Zijn revalidatie staat dan ook voor een groot deel in het teken om dat op korte termijn weer te gaan doen. 'De eerste keer voelde eigenlijk meteen weer vertrouwd. Door het hardlopen kon ik bepaalde dingen ook even loslaten. Dat is heel belangrijk geweest.'

'Mijn doel was meteen om op het gebied van hardlopen weer de oude te worden. Maar iedereen dacht daar natuurlijk anders over. Het zou wel heel magisch zijn als dat weer zou lukken, werd er gezegd.' Toch kreeg Remyo gelijk: drie jaar later is hij weer op het niveau van voor de hersenbloeding. Maar daar moest hij wel heel veel geduld voor hebben.

'Mijn neurochirurg had dat al gezegd. Maar ik zei: nee joh, dat heb ik niet nodig. Binnen een jaar wil ik er wel weer zijn. Maar ik ben er toen wel achter gekomen dat ik pas na twee jaar echt stappen ben gaan zetten. Het is gewoon heel veel geduld hebben, je moet de rust er voor nemen. Maar als je gewoon doorzet, kan je alles bereiken. Dat is nu wel mijn mening.'

Het hebben van geduld was, en is, nog altijd lastig. 'Heel moeilijk. Ik heb heel veel stappen moeten maken om te staan waar ik nu sta. Ik denk dat ik pas na drie jaar de dingen waar ik tegenaan loop kan accepteren. Je weet namelijk ook hoe je vroeger was.'

Remyo bleef altijd positief, en dat is heel belangrijk geweest, beseft hij nu. 'Ik heb behoorlijk wat mentale klappen gehad, maar daardoor leer je wel. Dat maakt je sterker. Als je alles voorzichtig blijft doen, dan zullen die stappen kleiner blijven. Je kan niet altijd de perfecte week hebben.'

De '10 van Noordwijk', die Remyo dit jaar dus achter zijn naam wil zetten, steunt de Edwin van der Sar Foundation. Dit goede doel zet zich in voor mensen met een niet-aangeboren hersenafwijking, iets waar Edwin van der Sar, oud-keeper van onder andere Ajax, Manchester United en het Nederlands elftal, zelf ook mee in aanraking komt.

'Mijn vrouw Annemarie heeft in 2009 een hersenbloeding gehad. Je leven stopt op dat moment', vertelt Van der Sar. 'Wij hebben haar de kansen gegeven om weer op een bepaald niveau terug te komen in de samenleving. En vanuit deze gedachte hebben we ook de foundation opgericht.'

Remyo kwam in contact met de Edwin van der Sar Foundation toen hij mee wilde doen aan 'De Class'. Dat is een coachingstraject van de foundation voor jongeren met hersenletsel. Het doel van 'De Class' is het vinden van een baan om deze jongeren een beter toekomstperspectief te geven. Remyo mocht uiteindelijk weer terugkeren naar zijn werkgever waar hij voor zijn hersenbloeding werkte, maar is altijd in contact gebleven met de foundation.

Van der Sar: 'Remyo denkt in mogelijkheden, en niet in beperkingen. De manier waarop hij in het leven staat, iedere keer beter willen worden. Dat is mooi om te zien. De tijden die Remyo loopt zijn eigenlijk niet normaal voor iemand die nog zo kort geleden hersenletsel heeft gehad.'

Over een paar weken loopt Remyo de '10 van Noordwijk', later dit jaar de marathon van Amsterdam. 'Dat is toch wel iets magisch. Ik heb al een keer een marathon gelopen, maar dat was gewoon voor de fun. Toen ik 24 jaar was, lag mijn focus op de kortere afstand bij de marathon, maar toen kreeg ik mijn hersenbloeding.'

'Nu, drie jaar later, heb ik echt het gevoel: dit kan ik. Onder tweeënhalf uur lopen, dat moet wel te doen zijn. Bij de '10 van Noordwijk' ben ik tevreden met een tijd onder de 32 minuten.' Is dat genoeg voor de winst? 'Vorig jaar eindigde ik in de top vijf. Toen liep ik iets meer dan 33 minuten.'