Verdachte ontploft in rechtbank: 'Wat zit ik hier te doen? Ik heb niks gedaan!'

Rashid zou een ruit van het huis van zijn ex hebben vernield. Als de rechter hem ernaar vraagt, brandt hij los: 'Ik heb geen ruit kapot gemaakt. Ik kreeg een brief van de politie. Ik moest me melden bij het bureau. Wat is dit? Ze wilden niks zeggen. Ik was net vrij! Ik kreeg geen info. Ik heb zo vaak gebeld. Ik ben daar niet geweest, heb niks gezien. Is die ruit van buiten kapot of van binnen?'

'Even ademhalen meneer', onderbreekt de rechter hem. Maar Rashid ratelt gewoon door. 'Wat zit ik hier te doen? Ik heb niks gedaan! Ik ben zelf gewond geraakt, niet die politieagente. Ik heb drie getuigen.' Ze probeert hem opnieuw te onderbreken, maar tevergeefs. 'Ik wil mijn verhaal kwijt. Ik ben onschuldig!' Dan is de rechter het zat: 'Nu gaat u uw stem iets lager zetten! Wat ik wil is dat u niet zo tegen mij schreeuwt. In mijn zittingszaal bepaal ik de regels.'

Rashid is niet onder de indruk. Zodra de rechter de volgende vraag stelt -'Bent u naar het huis van uw ex gegaan?'- ontploft de man weer. 'Wanneer ik ga praten, wordt alles uitgetypt door de politie. Maar wat de politie zegt, wordt niet opgeschreven. Ik ben onschuldig. Ik beroep me op mijn zwijgrecht!' De rechter blijft kalm. 'Uw houding begint me te irriteren. U moet normaal gaan praten', zegt ze.

Dan komt de parketpolitie de zaal in. De officier van justitie heeft de beveiliging gewaarschuwd dat de verdachte in zaal E1 nogal opgefokt is. De twee politiemannen gaan achterin de zaal zitten en Rashid kijkt even om. Hij lijkt te bedaren door de aanwezigheid van de politie en geeft rustig antwoord op vragen van de rechter. 'Ziet u hoe fijn het is dat we rustig praten, op een rustige toon', merkt de rechter op. 'U zit er ook een stuk beter bij dan net.'

De officier van justitie mag haar verhaal doen en wordt niet één keer onderbroken. 'Voor de vernieling van de ruit is voldoende wettig en overtuigend bewijs. Ook de mishandeling acht ik bewezen. Meneer vertoonde opvallend rijgedrag midden in de nacht. Een agent mag dan vragen om zijn rijbewijs. Verdachte begon meteen te schreeuwen en te duwen. Hij wil zijn zin krijgen en dat baart me zorgen. Ook hier op zitting uit hij zich heftig. Ik eis drie weken cel, want een geldboete en een werkstraf zijn niet meer aan de orde.'

Rashid houdt nog steeds zijn mond als de rechter uitspraak doet. 'Ik heb u op zitting gezien en ik zie uw houding helemaal terug in uw dossier. Waarom raakt u gelijk opgewonden als een politieagente gewoon haar werk doet? Gezien uw houding verdient u geen taakstraf, maar de cel in vind ik een te grote stap. Dit is een kans die u krijgt: een taakstraf van dertig uur.' En dan wordt het Rashid opnieuw teveel. Hij staat op en roept: 'Ik ga in hoger beroep! Er is mij onrecht aangedaan! Ze moeten met de poten van me afblijven!'