'Een gruwelijk tafereel', oud-politieman over zesvoudige moord café 't Koetsiertje

'Hier op deze plek, op deze hoek stond de kroeg. Alleen de gracht is er nog.' Omroep West spreekt Van Rijnswou op de plek waar het die bewuste dag in 1983 gebeurde. 'Op 5 april 1983. Het was een dinsdag, een dag na Pasen. Ik was thuis en kreeg een telefoontje dat er een schietpartij was geweest. Eigenlijk was het zo onwaarschijnlijk dat ik het bijna niet geloofde. Zes doden, dat hadden we niet eerder meegemaakt in Delft.'

De politieman spoedt zich naar 't Koetsiertje. Wat hij dan ziet, weet hij nog goed. 'Het zag er heel onwerkelijk uit. Zoveel doden, zoveel gewonden. Een gruwelijk tafereel.' Van Rijnswou was maar even op de plaats delict. Hij legt uit dat een blik al voldoende was om het nooit meer te vergeten. 'Het zijn niet alleen de beelden. Als je daar bent, heb je ook de geluiden die daarbij horen. Dat is heel erg.' 

De moordzaak schokt heel Nederland. Tot op de dag van vandaag is niet duidelijk waarom Yilmaz destijds het vuur opende. Volgens de oude woordvoerder zou de zesvoudig moordenaar er nooit meer over hebben willen spreken. 'Hij had ruzie in het café met een van de slachtoffers. Die zou tegen hem hebben gezegd, nadat Yilmaz net tot Nederlander was genaturaliseerd;' Je bent nu wel een Nederlander, maar een echte Hollander word je nooit.' Maar of dat werkelijk de reden is geweest, is nog steeds onduidelijk', verzucht Van Rijnswou. 'Hij is een man waar je niet veel grip op hebt.'

Als woordvoerder moet hij verschillende media van informatie voorzien of juist op afstand houden. Hij krijgt vragen vanuit de hele wereld. 'Van journalisten van Hong Kong Television tot de BBC. Er waren momenten dat de pers hier wel met veertig tot vijftig man stond te draaien', zegt hij en hij wijst naar de plek waar ooit het politiebureau was. Hij vertelt hoe ze de media om de tuin leiden op het moment dat agenten met Yilmaz in een auto komen aanrijden. Ze gebruiken dan op het allerlaatste moment toch de achteringang terwijl alle cameramannen aan de voorkant staan te wachten.

De rechter veroordeelt Yilmaz uiteindelijk tot een levenslange gevangenisstraf. In 2001 wordt hij vanuit de gevangenis overgeplaatst naar een tbs-kliniek. Met verschillende rechtszaken weet Yilmaz af te dwingen dat hij op begeleid en onbegeleid verlof mag. Inmiddels mag hij onder toezicht buiten de kliniek wonen, bij zijn gezin. Daarnaast heeft hij een baan. Maar Yilmaz wil meer. Hij wil weer een vrij man worden zodat hij onder meer met zijn vrouw zou kunnen terugkeren naar Turkije. Die procedure loopt nu al meer dan tien jaar.

Eerder verwierp minister Sander Dekker van Rechtsbescherming nog het verzoek van Yilmaz, maar de rechter tikte hem in april op de vingers. De minister zou geen goede argumenten hebben gegeven om gratie te weigeren. Zo zou de kans op herhaling laag zijn. De minister moet nu voor vrijdag 6 september met een nieuw besluit komen. Uiteindelijk is het de koning die op basis van het advies van de minister een gratieverzoek kan verlenen.

Van Rijnswou denkt dat Yilmaz op dit moment de juiste papieren heeft. 'Ik kan het niet voorspellen, maar voor de nabestaanden is het wrang als ze beseffen dat hij straks helemaal vrij zou zijn.' Een nabestaande - die anoniem wil blijven - geeft aan inderdaad niet te willen dat Yilmaz helemaal vrij komt. 'Maar wat wij daarvan vinden, doet er schijnbaar niet veel toe.'