Première Anastasia: Over regisseren in meerdere landen en jurken van 20 kilo
21 september 2019, 11:55 • 6 minuten leestijd
DEN HAAG - Gehaast komt Carline Brouwer aangefietst bij het AFAS Circustheater. Ze is nog net zo herkenbaar als toen ik haar ruim 30 jaar geleden voor het eerst zag als Ophelia in Hamlet door De Appel. 'Heerlijk', lacht ze, 'ik heb vanochtend nog op de Waalsdorpervlakte gewandeld en kan nu op de fiets naar mijn werk. Het is echt een thuiswedstrijd.' Carline is voor de musical Anastasia de uitvoerend regisseur . Ze brengt het verhaal van het Russische weesmeisje Anya, die misschien Anastasia Romanov, de verdwenen dochter van de vermoorde tsarenfamilie is, overal ter wereld op de planken. Zondag is de Nederlandse première.
Carline Brouwer (1960) begon haar carrière bij de Haagse Comedie waarna ze bij De Appel onder regie van Erik Vos speelde. 'Those where the days', verzucht ze. Bij het toneelgezelschap aan de Duinstraat leerde ze ook haar man kennen, 'bij de Driestuiveropera'.
Je bent lang actrice geweest, hoe is de overstap naar regisseur gegaan?
Ik speelde altijd het jonge meisje en toen ik veertig werd bleef dat zo. Toen kwam Joop van der Ende naar me toe en zei 'jij moet regisseur worden'. En zo ben ik aan een deze carrière begonnen.
Hoe ben je de uitvoerend regisseur van Anastasia geworden?
Ik was verliefd geworden op deze show en ik moest op auditie naar Amerika om de producente en de rest van het team te leren kennen. Heel spannend. Het was voor mij een fantastische kans om deel te worden van zo’n Broadwayteam, dat toch wel het summum is. Ze hebben me goedgekeurd. Nu ben ik de 'world wide associate director' ofwel diegene die het concept van de Broadwayregisseur over de hele wereld op de planken brengt.
Ik was verliefd geworden op deze show en ik moest op auditie naar Amerika om de producente en de rest van het team te leren kennen. Heel spannend. Het was voor mij een fantastische kans om deel te worden van zo’n Broadwayteam, dat toch wel het summum is. Ze hebben me goedgekeurd. Nu ben ik de 'world wide associate director' ofwel diegene die het concept van de Broadwayregisseur over de hele wereld op de planken brengt.
Het is voor het eerst van mijn leven dat ik de uitvoerend regisseur ben. Dat betekent dat ik het verhaal neerzet en vertrek naar een ander land. De 'residente director' zorgt ervoor dat de show op Scheveningen op niveau blijft. Hij regisseert de understudy's en ik kom zo nu en dan kijken en aanwijzingen geven. Nu is het een thuiswedstrijd, hoe leuk is dat, maar ik heb hem al in Madrid geregisseerd en in Stuttgart, hierna gaan we naar Japan.
Is dan elke Anastasia hetzelfde?
Ik hou niet van kopie-kopie-kopie-producties. Ik denk dat je altijd de eigenheid van een acteur moet zoeken. En het Nederlandse temperament is weer heel anders dan het Spaanse temperament. Dat moet je ook wel gebruiken, dat is de uitdaging. Ik heb absoluut de vrijheid als regisseur.
De vorm, die staat vast. De acteurs moeten daar staan omdat daar een spot is en straks moeten ze daar staan omdat daar een spot is, dat ligt vast. De hele karakterstructuur, de emoties, die kan ik zelf invullen.
Wat is er Nederlands aan deze Anastasia?
Moeilijke vraag. Ik denk dat de acteurs hier hun Nederlandse eigenheid met zich meebrengen. Als je het vergelijkt met de productie in Madrid, het Spaanse volk is een zwaarder volk, ik denk dat de show daar een laagje dramatiek meer heeft dan hier. Wij zijn een nuchterder volk, een directer volk. Alleen al in het repetitieproces, iedereen zegt hier 'oké, maar waarom'. Daar gaat het veel meer via de intuïtie en het drama. Terwijl hier we het antwoord moeten geven op concrete vragen. Dat neem je mee, dat zie je in een voorstelling. Maar het is niet zo dat we hier een Nederlands melodietje spelen ofzo.
Hoe pak je dat aan met de acteurs?
We beginnen met de 'charactertalk', we gaan heel uitgebreid helemaal overleggen, wat voor mensen ze zijn en waar ze vandaan komen. De rollen van Vlad en Lily bijvoorbeeld, gespeeld door Ad Knippels en Ellen Evers. Die twee hebben een mix van komedie en drama, dat is best een klus want komedie is het moeilijkst om te spelen. Dus om te zorgen dat het waarachtig blijft en dat je er enorm om kan lachen, dat onderzoek is echt geweldig.
Hoe komt het dat op musicals neergekeken wordt?
Ik begrijp er hélémáál níets van! Ik kom uit de toneelwereld en ik begrijp nog steeds niet dat collega's uit dat vak er op neer kijken. Wat ze moeten kunnen in een musical is zo divers. Én zingen én acteren én dansen én ze hebben te maken met een dirigent. Je hebt met techniek te maken die heel erg ingewikkeld is en ze moeten acht shows per week spelen en het élke avond weer fris houden. Ze moeten hoge noten zingen, het is echt topsport. Of in de dans wat ze moeten doen, ik snap er helemaal niks van. En mensen die voor musical kiezen als carrière zijn workaholics die dag en nacht werken.
Carline wijst op een rok die gemaakt is van witte glimmende stof en zo bewerkt met glittersteentjes, dat je bijna een zonnebril op moet om niet verblind te worden.
De kostuums zijn speciaal gemaakt, dit is de rok van de tsarina. Je moet het voelen, dit is zo zwaar. Dit weegt twintig kilo. En dan moet je ook nog een kroon dragen. Er zijn speciale looprepetities om dit kostuum te leren dragen, je moet er elegant in lopen én dansen. Het wordt vaak onderschat hoe zwaar het is. De actrice die dit op Broadway droeg is een keer flauwgevallen toen ze dit kostuum de hele dag bij een repetitie droeg. In de show zelf hoeft ze het maar een paar keer aan. En je gelooft het niet, maar alle details zijn er met de hand opgemaakt. Wat hier hangt dat is zoveel werk, zoveel passie.
De kostuums zijn speciaal gemaakt, dit is de rok van de tsarina. Je moet het voelen, dit is zo zwaar. Dit weegt twintig kilo. En dan moet je ook nog een kroon dragen. Er zijn speciale looprepetities om dit kostuum te leren dragen, je moet er elegant in lopen én dansen. Het wordt vaak onderschat hoe zwaar het is. De actrice die dit op Broadway droeg is een keer flauwgevallen toen ze dit kostuum de hele dag bij een repetitie droeg. In de show zelf hoeft ze het maar een paar keer aan. En je gelooft het niet, maar alle details zijn er met de hand opgemaakt. Wat hier hangt dat is zoveel werk, zoveel passie.
Luchtje aan
Wanneer je in het Circustheater bent, gebruik dan ook je neus. In de gangen kan je oranjebloesem ruiken, de geur van Parijs, de stad waar de tweede akte zich afspeelt. 'We hebben een geurbeleving', vertelt een medewerker van het AFAS Circustheater uit. Bij de keuze van de geur is heel wat gesnuffeld en gesnoven. 'We hebben allemaal samples gekregen en blind geroken. Geuren die met een verhaal werden gepresenteerd.' En dan moet je kiezen. 'Welk verhaal willen we hebben, welke elementen moeten er in de geur zitten.' Het resultaat kan je ruiken. Anastasia staan een jaar in het Circustheater. Welke productie daarna komt is nog niet bekend. 'Maar daar hoort een nieuw geurtje bij', aldus de medewerker.
Wanneer je in het Circustheater bent, gebruik dan ook je neus. In de gangen kan je oranjebloesem ruiken, de geur van Parijs, de stad waar de tweede akte zich afspeelt. 'We hebben een geurbeleving', vertelt een medewerker van het AFAS Circustheater uit. Bij de keuze van de geur is heel wat gesnuffeld en gesnoven. 'We hebben allemaal samples gekregen en blind geroken. Geuren die met een verhaal werden gepresenteerd.' En dan moet je kiezen. 'Welk verhaal willen we hebben, welke elementen moeten er in de geur zitten.' Het resultaat kan je ruiken. Anastasia staan een jaar in het Circustheater. Welke productie daarna komt is nog niet bekend. 'Maar daar hoort een nieuw geurtje bij', aldus de medewerker.
Nadat de Lion King was afgelopen, werd het Circustheater grondig aangepakt:
- Alles is geschilderd
- Heel veel stoelen in de zaal vervangen.
- Alle vloerbedekking vervangen.
- De kleedkamers zijn vernieuwd
- 5.000 lampen in het gebouw zijn vervangen door ledlampen
- Het restaurant ingericht in Anastasia-thema en het menu een Russisch tintje gegeven.
