Door gasexplosie getroffen familie Ramgolam kijkt weer vooruit

Zijn familie kan weer aan de toekomst denken. 'En dat is heel fijn', vertelt Aroen Ramgolam. 'Al met al gaat het nu weer best goed.' Maar hoe anders was dat op 27 januari van dit jaar.

Rond 16.00 uur die middag klinkt er een enorme dreun door de Jan van der Heijdenstraat. Een aantal woningen blijkt verwoest: ze staan op instorten, de gevels compleet weggeslagen. Ook sommige huizen eromheen lopen forse schade op. Midden op straat staat een bankstel dat uit van de woningen is geblazen De hulpdiensten rukken massaal uit naar Laakkwartier. Ook bij hen de vraag: 'Hebben we te maken met een gasexplosie of is dit een terroristische aanslag?', herinnert bevelvoerder Ed Adem van brandweer Haaglanden zich.

Al vrij snel is duidelijk dat het gaat om een gasexplosie. 'Het is natuurlijk verschrikkelijk wat er hier is gebeurd. Als je ziet hoe het er hier uitziet. En als je ziet dat die hele voorgevel eruit is geblazen, denk ik: het zal je gebeuren. Je zit gewoon thuis, de plek waar je je veilig waant en dan ineens is daar die explosie', aldus toenmalig burgemeester Pauline Krikke, die zelf poolshoogte komt nemen.

Zij ziet hoe brandweerlieden, leden van een gespecialiseerd zoekteam, politiemensen en ambulancepersoneel de getroffenen zo goed mogelijk proberen te helpen en bij te staan. Tientallen buurtbewoners, belangstellenden en verslaggevers van zo ongeveer alle Nederlandse media staan in de miezerige regen toe te kijken.

Deze zomer wordt uit onderzoek van het Staatstoezicht op de Mijnen duidelijk dat een scheur in een gasleiding ervoor kon zorgen dat gas zich ophoopte onder een van de woningen. Om 16.08 uur op die sombere, regenachtige zondagmiddag leidt dat tot de explosie. In totaal worden drie woningen compleet verwoest, zes zijn tijdelijk onbewoonbaar. Tien mensen raken gewond.

Onder hen de dan 28-jarige Sharwin Ramgolam, die samen met zijn moeder Asha en vader Chan aan de Jan van der Heijdenstraat woont. Hij is bij de explosie in een kruipruimte onder hun huis terechtgekomen. Acht uur lang ligt hij daar. De hulpverleners moeten uiterst precies opereren om te voorkomen dat bij hun pogingen hem te bevrijden, er delen van het pand instorten en zijn situatie verergeren. Maar even na middernacht lukt het hen om Sharwin toch onder het puin vandaan te halen. In allerijl wordt hij naar het ziekenhuis gebracht.

Zijn broer Aroen vertelt in de periode daarna met regelmaat hoe het nu met de familie gaat. Vader Chan, moeder Asha raken bij de explosie vrijwel alle materiële bezittingen kwijt. Sharwin raakt zwaar gewond. Hij wordt de periode daarna in meerdere ziekenhuizen en revalidatiecentra behandeld.

Inmiddels woont het gezin in een huurwoning in Ypenburg. Vader is op therapeutische basis aan het werk, moeder nog niet. Zij heeft nog te veel last van haar ruggenwervels en enkel. Sharwin heeft een zware periode achter de rug en slikt vanwege zenuwpijnen nog zware pijnstillers. Het afbouwen daarvan is net begonnen. 'Hij is wel weer op de been, maar ligt toch ook nog veel in bed', ziet Aroen.

Er zijn plannen om de woningen aan de Jan van der Heijdenstraat te herbouwen. Of de familie Rangolam hier ook weer terugkeert, is nog niet duidelijk. Vader zou wel willen, moeder en Sharwin twijfelen nog. Waarschijnlijk duurt het nog anderhalf jaar voordat de huizen klaar zijn, dus de familie heeft nog even de tijd, aldus Aroen. Hij vertelt ook hoe blij de familie is met de steun die ze tot nu toe hebben gekregen.

Of ze nog vaak aan die donkere avond in januari terugdenken? 'Dat is wel bijzonder', constateert de broer. 'Dat doen ze eigenlijk niet. Toen er laatst ergens anders een grote explosie was, was ik even bang dat ze een terugval zouden krijgen. Dat gebeurde niet. Ze willen vooral vooruit kijken. Dat geeft hen de meeste rust.'