Simon houdt van zijn hond Vlekkie, maar laat hem in zijn eigen poep zitten

Verslaggevers politie en justitie | Tekening: Theresa Hartgers
Verslaggevers politie en justitie | Tekening: Theresa Hartgers
DEN HAAG - De agent die in 2017 in een achterkamer in Den Haag per toeval stuit op hondje Vlekkie moet kokhalzen van de penetrante stank die uit de ruimte komt. Vlekkie's baasje Simon probeert in de rechtbank de rechter te overtuigen dat hij wel degelijk goed voor zijn hond kan zorgen. 'Het is mijn grote liefde. Jullie hebben mijn kindje meegenomen.'
Dat klopt, sinds die dag in december is Vlekkie bij Simon weggehaald. En als het aan de officier van justitie ligt, blijft dat zo. Volgens hem heeft Simon zijn kansen verspeeld door het beestje te verwaarlozen. 'Vlekkie heeft nu een nieuw baasje dat goed voor hem zorgt. Dat moet u toch rust geven?' Maar Simon kan het niet loslaten. 'Ik wil mijn hond terug. Ik verdien dit niet', reageert hij emotioneel.
Het is 6.00 uur in de ochtend als agenten in 2017 voor Simons deur in Den Haag staan. Ze zijn er vanwege een signalering. Opeens horen de agenten een geluid vanachter een deur. De deur gaat open en er komt een vreselijke walm naar buiten. Die walm wordt verklaard door de urine en drollen die in de vloerbedekking zijn getrokken. De uitwerpselen zijn afkomstig van Vlekkie die dwangmatig achter zijn eigen staart jaagt.

Vlekkie is gesmokkeld uit Turkije

Het diertje is een kruising van een labrador en een herdershond en is pas een paar maanden oud. Simon heeft hem gekregen van zijn buurman die Vlekkie smokkelde vanuit Turkije. Daar zou het hondje met zijn broertjes en zusjes langs de snelweg zijn gedumpt.
'Dus eigenlijk heeft Vlekkie ontzettend veel geluk gehad dat hij bij mijn cliënt terecht is gekomen', stelt Simons advocaat. Volgens haar was het dier in Turkije vreselijk vermagerd en heeft Simon hem juist alle liefde, maar ook de nodige inentingen gegeven. De officier ontkent ook niet dat Simon niet van zijn beestje houdt. 'Ik denk alleen dat u financieel niet in staat bent voor het dier te zorgen. U moest zelfs voer voor hem stelen.'

Simon was verslaafd, maar is nu clean

'Ik was toen verslaafd aan drugs, maar ik gebruik nu al maanden niet meer. Iedere week wordt mijn urine getest.' Ook fysiek is hij een heel ander persoon dan een paar jaar geleden. 'Ik woog toen 50 kilo en nu weeg ik 80 kilo.' Zijn advocaat wijst er vervolgens op dat ook destijds Simon echt wel goed voor zijn huisdier zorgde.
'Is dat zo?', vraagt de rechter. 'Weet u wel wat zo'n hondje nodig heeft? Druk gebarend, legt Simon de rechter stellig uit dat hij heus wel weet wat er allemaal bij komt kijken. Regelmatig voeren, water geven, maar ook drie keer per dag uitlaten. 'En dan liep ik een flink rondje, weet u wel. Lekker met de haren in de wind.'

'Naast Vlekkie voel ik mij een wereldster'

Toch zeggen twee dierenartsen, die naar de hond hebben gekeken, dat het beest gedrag vertoont dat niet gezond is. De rechter: 'Dat hij zijn staart achterna jaagt, duidt volgens de artsen op verveling.' Ook zouden de agenten hebben gezien dat de waterbak van Vlekkie leeg was.
Naarmate de zitting vordert, wordt Simon steeds verdrietiger. Hij heeft er ondertussen een zakdoek bij gepakt. Zijn vriendin zit achter hem en wrijft troostend over zijn rug. Simon: 'Naast Vlekkie voel ik me altijd een wereldster. Iedereen wil dan met ons op de foto. Kijk dan naar de foto's in het dossier. Het is toch ook een schatje mevrouw?'

'U gaf hem liefde, maar niet de juiste zorg'

'Hij ziet er inderdaad heel vriendelijk uit', geeft de rechter toe. Vervolgens schorst ze de zitting om na te denken over haar uitspraak. Als ze na tien minuten terugkomt, houdt ze Simon niet langer in spanning. 'Ik zeg het maar meteen. U krijgt Vlekkie niet terug.' Waar Simon eerst honderduit praatte, is hij nu ijzig stil.
'Ik geloof dat u heel veel van hem houdt en dat u Vlekkie liefde heeft gegeven, maar u liet hem zitten in zijn eigen uitwerpselen.' Kortom, volgens de rechter gaf Simon zijn hondje niet de juiste zorg. 'U bent schuldig, maar u krijgt geen straf. Doordat u Vlekkie niet meer terug krijgt, bent u naar mijn mening al genoeg gestraft.'
In het kader van de privacy zijn de namen gefingeerd.
Dit is een artikel in de reeks 'Bij de politierechter'. Meer verhalen lezen?