Kijkersvragen aan Sarina Wiegman: over ADO Den Haag, Dick Advocaat en haar gezin

Eigenlijk altijd de avond voordat de wedstrijd begint. Zodat ze rustig kunnen slapen.

Ze merken het al wel in trainingen. Op een gegeven moment doen ze een elf-tegen-elf. Dan wordt wel duidelijk wat de opstelling is. Soms wissel ik dan nog wel spelers. Als we dingen willen zien in de wedstrijd. Ik vind wel dat spelers uit mijn mond moeten horen wat de opstelling is.

Vorige week hebben we het één keer anders gedaan vanwege het coronavirus. Dat we de rust wilden herstellen (een speelster en staflid moesten uit voorzorg het trainingskamp verlaten, red.). Toen hebben we de bespreking een dagje verplaatst. Maar dat is echt een uitzondering.

Nee! Ze wisten het wel vanuit de training. Op het moment dat het toch onrust oplevert, dan zorg ik dat ik het wegneem door duidelijk te communiceren.

Ik vind het belangrijk dat spelers zich zo goed mogelijk voorbereiden. En ik denk dat je dat krijgt als je ze duidelijkheid geeft op een bepaald tijdstip, zodat ze rustig kunnen slapen en weten waar ze aan toe zijn.

Na het Europees Kampioenschap in 2017 heb ik met Mandy gesproken. Toen heeft zij een rustperiode ingelast om alles te laten bezinken. Het had haar heel veel gedaan (ze verloor als aanvoerder van Oranje haar basisplaats, red.) Wat ik kan voorstellen. Dat was heel zwaar.

Toen is ze natuurlijk bij Valencia gaan spelen. Ze is inmiddels hersteld van een zware knieblessure. Ze is teruggekomen en heeft enkele wedstrijden gespeeld en op de bank gezeten. Op dit moment vind ik andere spelers op de positie waar zij speelt beter.

We blijven haar wel volgen. Omdat je altijd naar ontwikkeling van spelers kijkt. Ik weet dat haar deur nog open staat. We hebben een aantal keer met elkaar gezeten. Toen heb ik uitgesproken hoe ik er naar kijk. Zodat het voor haar helder is. Dat zijn natuurlijk geen leuke mededelingen. Maar dat was wel een goed gesprek. Dat gaf wel duidelijkheid.

Daar is ook wel humor. Ik ben niet zo heel veel in de kleedkamer meer. Maar natuurlijk loop ik wel regelmatig binnen.

Uiteindelijk start de wedstrijd. Er is daarvoor harde muziek, er wordt regelmatig gedanst en dan is er zeker wel humor. Maar ik denk dat het in de kleedkamer moet blijven. Als ze daar iets over willen zeggen, moeten ze dat zelf doen.

Dat is Dick Advocaat. Daar denk ik zeker aan terug. Ik vind dat een geweldige man. Een echte Hagenees. Wat hij nu bij Feyenoord doet is best bijzonder. En hij is zo zichzelf. Ik vind het zo ongelofelijk knap. Hij hoeft geen team meer te doen, maar is zo bloedfanatiek en krijgt zo dat team op de rit. Dat hij die gasten meekrijgt vind ik heel knap. Heel bijzonder.

Natuurlijk vind ik het ook leuk dat ik onder hem heb mogen debuteren. Ik was nog echt een meisje. Dat was in 1987. Dat is echt mega lang geleden. Hij zei toen nog iets over echte voetbalbenen tegen mij. Ik keek toen wel tegen hem op toen. Dat is wat ik me nu nog herinner.

Hij was er toen één keer bij. Bert van Lingen, die overigens veel voor het vrouwenvoetbal heeft betekend, heeft hem toen bijgepraat. Maar hij was toen eenmalig bondscoach. Heel mooi.

Het vrouwenvoetbal binnen ADO Den Haag heeft zich sowieso goed ontwikkeld. Ik heb daar natuurlijk zelf, jarenlang, deel van mogen uitmaken. Ik heb meegemaakt dat het een stichting werd. Het zou goed zijn als ze weer onderdeel worden van de club. Dat bij mindere resultaten het niet ten koste gaat van het vrouwenvoetbal.

Ook zou een meerjarig beleid goed zijn. Niet waar wil je over twee jaar staan? Maar waar wil je zijn over vijf jaar? Waar wil je zijn over tien jaar? Dat moeten ze terugbrengen naar het beleid nu. Welke budgetten heb je nodig? Kun je dat krijgen voor meerdere jaren? En dan ga je het plan vastzetten.

Als je dat niet voor elkaar krijgt, of maar half. Dan zou ik het niet doen. Doe het goed, of doe het niet. Voetbal moet leidend zijn en de middelen moeten aanwezig zijn.

Als dat inhoudt dat je een Chinese speler moet halen omdat dat het team verder helpt, dan zou het een goede optie zijn. Een goede band met China moet een mooie bijkomstigheid zijn. Niet het doel op zich. Het doel moet altijd voetbal zijn.

Jazeker wel. Maar, het gaat wel vaak over voetbal. Dat vinden wij ook allemaal leuk. Maar het gaat echt ook wel over andere dingen. We hebben tieners in huis. Die vinden sporten leuk. Maar die vinden andere dingen ook leuk. Net als in andere gezinnen. We zijn net echte mensen.

Onze oudste dochter Sacha zit bij SC Monster. Die speelt op een wat lager niveau. Daar heeft ze het heel erg naar haar zin. Dat vinden wij heel belangrijk. Dat ze heel veel plezier heeft. Het sociale gebeuren. We vinden het heel leuk om naar te kijken.

Lauren speelt bij de meiden van ADO Den Haag onder de zeventien. Dat is natuurlijk prestatiegericht. Die heeft het ook naar haar zin. Dat vinden wij het belangrijkste.

Als gezin hebben wij vrij veel lol. Wij kunnen wel eens wat leedvermaak hebben. Om elkaar lachen of om wat we zeggen. Wij zijn een normaal gezin en hebben ook een hond. Laten we het daar op houden.

Ik wil heel graag in de topsport blijven werken. In het topvoetbal. Ik ben heel gelukkig met wat ik nu doe. Ik werk met een geweldige staf en met een geweldige groep. Spelers waar absoluut nog groei inzit. Op deze manier zou ik nog wel jaren willen werken.

Als ik langer bij de KNVB wil blijven werken, moet het van alle kanten goed zijn. Dan moet je uitspreken of er rek in zit. Of er nog frisheid in zit. Maar op het moment dat je verzadiging proeft, dan moet je stoppen. Zowel bij de staf als bij de spelersgroep. Daar moet je goed naar kijken. Het gaat om het presteren en doorontwikkelen van het team.

Ik zou wel in gesprek gaan. Uiteindelijk wil je weten: Wat is de visie van de club? Welke voorwaarden zijn er? Hoe ziet de toekomst eruit? Welke budgetten zijn er? Daarom zou ik zeker een eerste gesprek aangaan.

Naar aanleiding daarvan kijken: oké, wat verwachten ze van mij als coach? Wat verwacht ik van de club? En dan komt er ook een actuele vraag bij. Als je de eerste vrouw bent die een professioneel mannenteam coacht. Dan komt er een hoop bij kijken, hoe we daar dan mee om zouden moeten gaan. Hoe je het went of keert: dat zal veel teweeg brengen.

Ja! Ik heb een hele geschiedenis met ADO. Ik ben geboren en getogen in Den Haag. Ik ging vroeger met mijn vader naar het Zuiderpark. Niet iedere week, maar we gingen daar wel eens naar toe om wedstrijden te kijken.

Toen ik nog zelf voetbalde en ik op zoek was om op hoger niveau te trainen en spelen kon dat niet in Nederland bij de vrouwen. Toen heb ik bij de jeugd van ADO meegetraind om op een hoger niveau te trainen. Dat waren geweldige trainingen.

Ik heb daarnaast bij ADO stage gelopen voor mijn trainersdiploma. En toen er een vrouwenteam kwam, was ik de eerste trainer. Dus ik heb een behoorlijke geschiedenis met ADO.

Dat is voor mij heel moeilijk te beantwoorden. Ik zou dan de in’s en de out’s moeten weten. Natuurlijk ligt mijn focus nu op het volgen van internationals en mogelijke internationals. Daar ben ik heel druk mee. Met voorbereiding op het EK en kwalificatiewedstrijden, plus Olympische Spelen. Dus ik volg ADO Den Haag niet nauwgezet genoeg om er een goed en gefundeerd oordeel over te kunnen geven.

Ik zie wel dat ze het heel zwaar hebben en dat vind ik wel jammer.