Voetbalclub rouwt om door corona overleden verzorger (79): 'Een schok'

HAZERSWOUDE-RIJNDIJK - Talloze spelers heeft Henk Ruitenbeek behandeld als verzorger in het amateurvoetbal. Vorige week donderdag overleed hij op 79-jarige leeftijd aan de gevolgen van het coronavirus. Bij zijn oude vereniging Bernardus in Hazerswoude-Rijndijk, waar hij ruim twaalf jaar een rots in de branding was, bewaren ze warme herinneringen aan hem. 'Hij was het cement tussen de stenen.'
'Soms is het beter iets moois te verliezen. Beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad.' Met deze woorden, afkomstig uit het lied Heilige Anthonius van Rowwen Hèze, sluit Ronald Rosdorff deze donderdagmiddag zijn toespraak af tijdens de uitvaart. Henks vrouw Elly heeft hem daarvoor gevraagd en zonder na te denken stemt hij in met dat verzoek. Het is een eerbetoon aan de man die hem heeft zien opgroeien, van een jonge voetballer tot een volwassen trainer.
Als toenmalig hoofdcoach van Bernardus haalt Rosdorff in 2005 Ruitenbeek naar Hazerswoude-Rijndijk. De twee Leidenaren kennen elkaar al jaren, aangezien ze daarvoor in hun woonplaats al intensief hebben samengewerkt bij Lugdunum. 'Henk heeft vrijwel alle facetten van mijn leven meegemaakt. Van trouwen tot kinderen krijgen, et cetera', vertelt Rosdorff. 'Vanaf het moment dat ik met hem in aanraking kwam, heb ik een klik met hem ontwikkeld.'

Vloek en kippenvel

Een week geleden krijgt Rosdorff het slechte nieuws te horen. Op het moment dat Henk Ruitenbeek al met een gebroken bovenbeen in het ziekenhuis ligt, blijkt hij het coronavirus te hebben opgelopen en daaraan te zijn bezweken. Rosdorffs eerste reactie: ongeloof, een vloek en kippenvel. 'Van mijn teennagels tot aan mijn kruin. Dat kwam echt behoorlijk binnen. Het was zo'n onverwachte mededeling die ik totaal niet aan zag komen. En ook wel een schok.'
Stef Schinagl valt letterlijk stil als hij op de hoogte wordt gebracht. De oud-speler van Bernardus, die net als Ruitenbeek in de Leidse wijk De Kooi woont, heeft eerder die ochtend net wat papier weggegooid. 'Ik dacht nog even een momentje aan Henk: hoe zou het met hem gaan?', zegt hij nu. 'Een uurtje later krijg je het bericht dat hij overleden is. Dan sta je stil bij alles wat je samen hebt meegemaakt.'

'Kroon op het werk'

Het seizoen 2016-2017 eindigt voor Bernardus met een historisch kampioenschap in de vierde klasse. 'De kroon op het werk van Henk', stelt Schinagl, die als aanvoerder de schaal in ontvangst mag nemen. Toch blijft Ruitenbeek zoveel mogelijk op de achtergrond, waar hij het liefst bivakkeert. Een verzorger van de oude stempel, zo noemt Schinagl hem. 'Als je door je enkel was gegaan, werd het gewoon vastgetapet. Dan kreeg je een schouderklopje. Zo van: nu gaat het wel weer, jongen. Tegenwoordig zie je dat eigenlijk niet meer.'
Terwijl aanvoerder Stef Schinagl de schaal omhoog houdt, is Henk Ruitenbeek (uiterst rechts) in zichzelf gekeerd
Terwijl aanvoerder Stef Schinagl de schaal omhoog houdt, is Henk Ruitenbeek (uiterst rechts) in zichzelf gekeerd © Orange Pictures
'Een lieve, zorgzame, betrouwbare, integere kerel', omschrijft Rosdorff zijn kameraad Ruitenbeek. 'Zijn rol moet je niet onderschatten. Veel jongens lagen bij hem op tafel en wisselden daar vertrouwelijkheden met hem uit. Als je daar niet goed mee omgaat, ben je gauw afgeserveerd als verzorger. Los van het masseerwerk deed hij ook nog andere dingen die onzichtbaar waren, maar wel heel belangrijk voor het functioneren in zo'n groep. Hij was het cement tussen de stenen en de smeerolie in de motor.'