Coen Boers lag op de ic: 'Als een vriend niet 112 had gebeld, had ik hier niet gezeten'
16 april 2020, 20:03 • 2 minuten leestijd
DEN HAAG - Coen Boers had het bijna opgegeven toen hij op de intensive care van HMC Westeinde aan de beademing lag. Tot hij in zijn dromen zijn vader hoorde: 'Ga jij eens terug voor je dochter!'
De inmiddels 50-jarige HTM-chauffeur is enkele weken geleden een van de eerste coronapatiënten. Hij weet bijna zeker dat hij het coronavirus op de bus heeft opgepikt. Toen kwamen de passagiers nog voorin binnen, langs de chauffeur.
'Eerst weet je niet wat je mankeert, je krijgt geen lucht, maar in het ziekenhuis zeiden ze: je kunt het thuis wel uitzieken. Toen wisten ze nog niets. Gelukkig belde een vriend op, die hoorde hoe het met me ging en die heeft meteen 112 gebeld. Toen moest ik direct aan de beademing. Als hij dat niet had gedaan had ik hier nu niet gezeten.'
'Stuk lopen op de gang voelt al als marathon'
Sinds vorige week vrijdag is Coen de eerste revalidatiepatiënt op de aparte corona-afdeling van Basalt Revalidatie in Den Haag. Daar kunnen patiënten die van de ic af komen, maar nog besmet zijn, al worden gerevalideerd. Vandaag is hij officieel coronavrij en mag hij naar de gewone afdeling.
Achter zijn rollator komt Coen de lift uit. Als hij eenmaal op zijn kamer is vraagt hij om zuurstof. Coen heeft altijd hardgelopen. Maar van zijn conditie is niets meer over, hij heeft een behoorlijke jas uitgedaan. 'Als ik nu een stukkie over de gang moet voelt het al als een marathon.'
'Bedankt, pa!'
Coen weet bijna niets meer van de periode op de ic, tijdens zijn coma ging zelfs zijn vijftigste verjaardag aan hem voorbij. Maar één ervaring is hem bijgebleven. Terwijl hij aan de beademing onder zeil werd gehouden leek hij het even op te geven.
'Ik geloof helemaal nergens in, maar toen zag ik mijn overleden vader. Die zei: 'Coen, je hebt een dochter van veertien, ga jij eens heel snel weer naar beneden!' Nu kijk ik steeds naar boven. Bedankt, pa!'
Volgende week naar huis
Als Coen op zijn kamer zijn spullen uitpakt zet hij het portret van zijn kleine meid Dewi op het nachtkastje. Vanmiddag mag hij voor het eerst, naast zijn trouwe broer, weer meer bezoek ontvangen. Dan ziet hij haar voor het eerst sinds vijf weken.
Hij wacht haar op in de deuropening van zijn kamer, zij loopt rustig naar hem toe. Ze vallen in elkaars armen, voorzichtig. Beide zijn stil. Volgende week hoopt Coen weer naar huis te kunnen. Naar zijn dochter.
