Van de hoofdredactie: Lintje voor 'monumentale Hagenaar' uit ons vak

Door het coronavirus is de altijd rumoerige redactie van Omroep West vrijwel leeg. We hebben meer onderlinge appgroepen dan ooit. Met een microfoonstaaf interviewen wij in de anderhalve meter-samenleving. Als zelfs dat niet lukt, passen we een andere methode toe. We maken radio-uitzendingen met mensen die gewoonlijk naast elkaar zitten, nu via slimme verbindingen. Het is best passen en meten. Creatief zijn.

Alles in anders, ook in de journalistiek. We schreven er eerder over en lieten zien hoe het er achter de schermen aan toegaat. Juist in deze tijd zijn wij bij Omroep West, #WestDichterbij. Corona verbindt en schreeuwt om nieuws, informatie en mooie dingen om naar te kijken en te luisteren. Ook om soms even te kunnen wegdromen naar de tijd dat een virus nog niet onze wereld op de kop zette.

Dat maakt het extra bijzonder dat er tussen de onderscheidingen ook een exemplaar is voor een bekende journalist. Voor een collega van het AD, bekend om zijn leren jack of – als het moet – zijn smoking, die sinds 1972 bijzondere verhalen vertelt over deze regio, toen en nu. Meest recent is zijn veelgelezen serie als opa en journalist in AD Haagsche Courant, waarin hij brieven schrijft aan zijn kleindochter, gebundeld in het boek 'Lieve Rachel'.

Leo van der Velde, want om hem gaat het, is een journalist die iedereen in en om Den Haag kent, en andersom. Zijn collega Maaike Kraaijeveld – zelf niet minder fenomenaal – omschrijft hem als 'een monumentale Hagenaar met een klein hartje'.

Lintjes gaan vaak naar vrijwilligers die iets bijzonders doen voor de samenleving. Leo deed dat ook, als vrijwilliger bij onder meer de brandweer en een sportclub. Maar dit lintje krijgt hij toch vooral vanwege zijn bijzondere staat van dienst als journalist. Hij klom op van raadsverslaggever in Wassenaar tot uiteindelijk diplomatiek redacteur. Burgemeester Michel Bezuijen van Rijswijk, want hij was het die Leo verraste, kon onder meer verwijzen naar 'Bij Ons in Den Haag'. In die rubriek zette Van der Velde jarenlang de Haagse en regionale society op een bijzondere manier neer en vroeg hij daarin aandacht voor goede doelen.

Leo van der Velde komt dat lintje meer dan toe. Voor journalisten is hij een voorbeeld voor waar je moet zijn: buiten. Achter het bureau vandaan, de stad en de dorpen in, naar de mensen toe. Collega's herinneren zich dat hij ineens op een feestje van Jozias van Aartsen belandde op de avond dat hij burgemeester van Den Haag werd, en dat Leo het artikel naar de redactie mailde met de tekst: 'Zie je, gewoon even aanbellen'.

Juist in deze tijd is het belangrijk goede verhalen te maken. Over zorg, over economie, maar vooral ook: dichtbij mensen. Het lintje voor Leo van der Velde laat zien dat goede journalistiek wordt gewaardeerd en kan rekenen op erkenning.

Felicitaties voor Leo en voor alle mensen die in het zonnetje zijn gezet, en leve de journalistiek.