Fotograaf Eddy Posthuma de Boer (89) beoefent nog steeds zijn passie: 'Ik kan het niet laten'

Als fotojournalist werkte Eddy Posthuma de Boer als freelancer voor verschillende kranten en tijdschriften en stelde hij boeken samen met een verzameling van zijn werk. In zijn jongere jaren als fotograaf reisde hij de hele wereld over en maakte hij in meer dan 85 landen reportages. 'Maar die tijd is voorbij', zegt Posthuma de Boer grinnikend. 'Er is geen hoofdredacteur die een 89-jarige man naar Mongolië stuurt om daar een reportage te maken. En dat hoeft ook niet, ik maak graag plaats voor de nieuwe generatie.'

Het Fotomuseum legt in de tentoonstelling de nadruk op foto's van Posthuma de Boer die in de jaren vijftig en zestig zijn gemaakt. Normaal bemoeit Posthuma de Boer zich altijd met de samenstelling van de exposities, maar dat was in het Fotomuseum - vanwege gezondheidsredenen - niet het geval. 'Conservator Wim van Sinderen heeft de foto's uitgekozen. Ze zijn bijna allemaal zwart-wit en tonen het gewone leven van die tijd. Ik had het zelf misschien anders gedaan, maar Van Sinderen heeft er wat moois van gemaakt. Ik ben een tevreden man.'

'Ik ben altijd een nieuwsgierig mens geweest en dat ben ik nog. Dat komt goed van pas als je werkzaam bent in de journalistiek.' Die nieuwsgierigheid bracht Posthuma de Boer - via een perschef die hij kende - in de wereld van het rondreizende circus. 'Die perschef zei tegen mij: kom eens kijken bij circus Van Bever. Dat deed ik maar al te graag, want die wereld zo ontzettend interessant. Ik ben daarna meer circussen gaan bezoeken.'

De reeks foto's over het circusbestaan is erg populair bij bezoekers van de tentoonstelling. 'Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat het circus tot de verbeelding spreekt. Bovendien is er de afgelopen decennia zoveel veranderd. Wilde dieren vind je bijvoorbeeld niet meer terug in de circustent.'

Ondanks dat Posthuma de Boer zijn circusfoto's een warm hart toedraagt, zijn die niet zijn favoriet. 'Alle foto's zijn hartenlappen van mij hoor, maar mijn mooiste foto's vind ik twee foto's waar Cees Nooteboom een gedicht bij heeft geschreven. Ze heten 'De eerste foto van God' en 'Moeder Aarde'.'

Die foto's tonen een eenvoudige Spaanse boer die in een landschap op Tenerife staat en een boerse vrouw met een bezem in haar hand. 'Cees en ik waren samen op reis toen de foto's en de gedichten tot stand kwamen. Ik ben niet zo'n ijdeltuit, maar daar ben ik wel trots op. Ze hebben daarom ook een prominente plek in de expositie gekregen.'

Dat zijn werken zo nu en dan aan de muur hangen van een museum vindt Posthuma de Boer erg leuk, maar zijn doel is het nooit geweest. 'Ik voel mezelf helemaal geen kunstenaar. Ik ben fotojournalist. Mijn foto's moeten in principe gedrukt worden. Ze horen in een tijdschrift, krant of boek. Ik ben echt een man van het inkt.'

Dat doet niets af aan de kwaliteit die Posthuma de Boer van zichzelf eist. 'Ik leg de lat heel hoog, ben streng voor mezelf. Ik kies altijd de beste foto's uit en als een foto net wat minder is, laat ik hem niet zien. Ik probeer een goede inhoud altijd te combineren met gevoel voor esthetiek, wat een foto naar een hoger niveau tilt. Dat maakt een foto namelijk altijd een goede foto.'