Maddy (16) doet oproep aan Indische ouderen: 'Doe je verhaal, nu het nog kan!'

De opa van Maddy werd geboren in 1939 in Nederlands-Indië en kwam in 1953 met zijn familie naar Nederland. En hoewel hij nog jong was, heeft de oorlog en de onafhankelijkheidsstrijd die daarop volgde, zijn sporen achter gelaten. 'Die periode heeft psychische gevolgen gehad voor mijn opa. Al wilde hij er nooit over praten', vertelt Maddy, 'Het was taboe. Hij moest zo Hollands mogelijk zijn.'

In voorbereiding op de toespraak die ze zaterdag zal houden, heeft Maddy de afgelopen maanden veel met haar oom en haar moeder gepraat. 'Ik ben een kwart Indisch en heb veel gepraat over waar ik vandaan kom en wat er is gebeurd. Waar ik vooral in geïnteresseerd ben, is de psychische kant, wat de bezetting en de oorlog met je doet. Van mijn oom hoorde ik dat mijn opa het gevoel had dat hij twee oorlogen had meegemaakt.'

Voor haar speech draagt de 16-jarige scholiere een smaragdgroene familiejurk. Gemaakt door de oma van de vriend van haar zus. 'Mijn moeder zou apetrots zijn als ze wist dat Maddy deze bij de herdenking zou dragen', vertelt Roeena Patmo-Mahdi, de dochter van de maakster. 'Mijn moeder werkte vroeger als moderedactrice bij familieweekblad d'Orient in Batavia. Ze maakte tekeningen van de laatste mode in Europa. Het was haar droom om ooit modeontwerpster te worden. Ik heb nog vier zussen en ik herinner me dat ze vaak achter de naaimachine zat om kleding voor ons te maken. Ook onze trouwjurken. Dan zong ze daar liedjes van onder meer Jo Stafford en Nat King Cole bij.'

'Toen mijn moeder overleed in 2011, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om haar kleding naar de kringloop te brengen', vertelt Roeena. 'Maar goed dat ik m bewaard heb, want nu kan Maddy 'm aan!' Ook Maddy is trots dat ze deze zelfgemaakte jurk mag dragen. 'Ik vind het heel bijzonder dat ik mijn toespraak hierin mag houden.'

De opa van Maddy overleed afgelopen januari. De gesprekken die ze met haar oom en moeder heeft gehad over haar Indische verleden en de familiegeschiedenis, heeft Maddy verwerkt in de speech die ze tijdens de Indiëherdenking al houden. 'Dat heeft me wel echt doordrongen van het belang om deze verhalen te blijven vertellen. Helaas heb ik ze nooit van mijn eigen opa kunnen horen. In mijn toespraak doe ik dan ook een dringende oproep aan de 1e en 2e generatie Indische Nederlanders: Doe alsjeblieft je verhaal. Nu het nog kan!'

Maddy is een beetje nerveus voor morgen, ook al zal er geen grote mensenmassa zijn. 'Maar wel de koning. Ik ben niet echt heel nerveus hoor, gewoon gezonde spanning.'