Planten verkopen in het hotel: 'We verhuren liever kamers, maar plezier is ook wat waard'

Hotel De Emauspoort aan het Vrouwenregt is een begrip in Delft. Hoewel veel ouderen het vooral nog zullen kennen als bakkerij Grossat; de plek waar je het betere gebak haalde. Eigenaar Jeroen Struyk is de vierde generatie in het familiebedrijf en besloot 25 jaar geleden om de bakkerij vaarwel te zeggen en er samen met zijn vrouw Desiree een toeristenhotel van te maken. Door de ligging in de schaduw van de Nieuwe Kerk in het hart van het historische centrum, is het een geliefde logeerplek voor toeristen. Maar dit jaar bleven ze ineens weg: de Amerikanen, de Chinezen en de Duitsers. De 24 hotelkamers en twee Pipo-wagens op de binnenplaats staan bijna allemaal leeg. 'We missen de toeristen heel erg', vertelt eigenaar Jeroen Struyk.

'We werden lamgeslagen', gaat Jeroen verder. 'We hadden ons voorbereid op een hele drukke tijd. Het zou hét grote jaar worden, met De Keukenhof, Formule 1, het Songfestival...' Van een seizoen vol grote verwachtingen naar nul reserveringen. In juni zijn de eerste gasten met slingers en ballonnen verwelkomd. Maar De Emauspoort is knus en kleinschalig en kon door de afstandsregels niet volledig worden volgeboekt. 'Dus zo kwakkelden we een beetje door, de hele zomer lang en na de vakantie is het weer volledig ingestort', vertelt Jeroen. 'En dus... zijn we een plantenwinkel begonnen!'

Op de vraag waar dat idee vandaan kwam, volgt een nuchter antwoord: 'Daarvan zijn er nog niet veel in het centrum. En iedereen zegt altijd dat we groene vingers hebben. We verzorgen niet alleen onze hotelgasten, maar ook de planten en bloemen op de binnenplaats. En zelfs in de straat hiernaast, de Trompetstraat. Dus wij dachten: als we ze kunnen verzorgen, dan kunnen we ze ook verkopen'. De producten worden gehaald op de veiling in Honselersdijk. De lobby van het hotel waar normaal gesproken de toeristen ontbijten, staat nu helemaal vol met planten in alle soorten en maten. Desiree en het personeel staan achter de balie pot-, hang en vetplanten in te pakken alsof ze het al jaren doen.

De tijdelijke plantenwinkel is vooral een hobby. 'We halen er heel veel plezier uit. We zijn bezig. Niet alleen wij zelf, maar ook ons personeel wordt er gelukkig van. We hebben wel gezegd: als het ons teveel gaat kosten dan moeten we het heroverwegen. Maar op dit moment gaat het goed. Alles wat we inkopen wordt ook verkocht met een resultaatje. Hoofdzaak is dat we het plezier weer terugkrijgen in ons werk. We verhuren liever hotelkamers, maar plezier is ook wat waard'.

Ze waren nog geen jaar open, hadden in januari nog net te weinig mensen in dienst en kwamen daardoor voor geen enkele steunmaatregel in aanmerking. Maar Kim en Hugo van 'Groots Café Hanno' in Delft lijken er niet echt mee te zitten. Ze stralen alleen maar enthousiasme uit. 'Wij hebben altijd heel veel gereisd', vertelt Kim Verhoeff. 'Het idee bij ons is dat eten een beleving is. We wilden iets realiseren waar mensen komen voor de sfeer. Wij serveren eten uit allerlei landen en dat dan het liefst zoveel mogelijk zoals je het in dat land zelf ook zou eten. Dus tijdens die eerste lockdown zaten wij bij een kampvuur en vroegen we ons af: hoe kun je dat concept in een doosje doen?'

Tien mensen hebben Kim en Hugo inmiddels in vaste dienst. Alle tien zijn ze aan het werk gezet om 'afhalen en bezorgen' tot een succes te maken. Toch is het bedrijf niet zomaar een Take-Away. 'Ons uitgangspunt was: als we het doen, dan willen we het ook goed doen', vertelt Hugo. 'Dus niet iets wat we er een beetje bij doen om te overleven. We zijn in de horeca gegaan om mensen blij te maken. Dat willen we nog steeds doen. We willen niet geholpen worden, maar wij willen zelf juist mensen helpen om corona een beetje draaglijker te maken. We zijn met ons personeel gaan brainstormen: wat kunnen we bedenken om mensen een leuke avond te brengen?'

Het eindresultaat is niet wat mensen direct zouden verwachten. 'Denk aan een grappige bezorger in lokale klederdracht', verklapt Hugo. 'Of ze krijgen een opdracht, een spelletje... en steeds over een andere cultuur'. Geen week is hetzelfde. Want Japan is een heel ander land dan Zuid-Afrika, dus het bijgeleverde entertainment is ook steeds totaal anders. Er worden wekelijks heel veel tasje gevuld, stickertjes geplakt, envelopjes gevouwen, kaartjes met de hand getekend, uitgeknipt en beschreven.

Meer details willen zij eigenlijk liever niet kwijt, want het belangrijkste is dat mensen verrast zijn. Om die reden zul je ook geen spoilers vinden op Facebook of Instagram. Hanno houdt het liefst zoveel mogelijk geheim. Wat ze wel willen vertellen is dat elke bestelling een thematische ode is aan een land. 'Het moet totaal over the top zijn. Dat je echt hoofdschuddend denkt: 'Jezus, wat hebben ze hier een tijd ingestoken', lacht Hugo.

Het plezier spat er vanaf, bij het stel en hun personeel. 'Maar het kan nooit een businessmodel zijn', moeten zij toegeven. 'Maar het is op dit moment lastendekkend. Hanno heeft gelukkig wel een hele goede zomer gehad, waarbij ze zeven dagen per week open zijn geweest. 'En voor nu', zegt Kim, 'gaan we vooral door met het uitstralen van positiviteit'.