Veertig jaar na de moord op Maitrie (7): 'Ik heb me altijd schuldig gevoeld'

1 december 2020, 07:45 • 5 minuten leestijd

Voorpaginanieuws in de krant van 30 juni 1980 I © Leidse Courant

DEN HAAG - De 7-jarige Maitrie Koeldiep speelde in de zomer van 1980 met haar schoolklas een middag in de Haagse duinen. Ze verdween, er volgde een zoekactie en een dag later werd het meisje uit de Schilderswijk dood gevonden door de politie. Dat gebeurde veertig jaar geleden en voor veel betrokkenen is het iets wat ze nooit zijn vergeten. 'Ik durfde jarenlang niet alleen in de duinen te zijn', zegt oud-klasgenoot Chantal.

Chantal zat samen met Maitrie in groep 3 van de Terwestenschool in de Haagse Schilderswijk. 'Er was meerdere keren per jaar een uitje naar de duinen. Daar gingen we met een speciale bus heen of met de tram, dat weet ik niet meer precies. Op die speelplek was ook een huisje waar we eten en drinken hadden staan, een soort clubhuis.'

Oud-klasgenoot Chantal woont inmiddels in de Achterhoek. Ze bezocht op 27 juni - precies 40 jaar na de moord - de plek in de duinen waar ze met Maitrie speelde en waar het meisje dood werd gevonden: 'Ik wilde echt op de dag gaan om het af te kunnen sluiten. Het is wel veranderd natuurlijk. Er stond vroeger een hutje, maar dat was er niet meer.' Maitrie zou vandaag op 1 december 48 jaar zijn geworden, net als Chantal.

Facebookbericht van Chantal I © Facebook

Ze beschrijft wat ze nog weet van de gebeurtenissen op 27 juni 1980: 'Ik kan me nog herinneren dat er appelsap werd uitgedeeld. Het lukte Maitrie niet om haar pakje open te krijgen. Niemand wilde haar daarbij helpen en toen liep ze weg van de groep.' Het was de laatste keer dat Chantal haar vriendinnetje levend zag.

'Ik heb me altijd schuldig gevoeld. We hadden eerder op de dag shirts gewisseld, als spelletje denk ik, dus ze had mijn shirt aan. Ik heb lang gedacht: ze hadden mij moeten hebben. Als volwassene weet je dat het onzin is natuurlijk, ze had gewoon pech', vertelt Chantal.

Chantal draagt de moord op haar klasgenootje al die jaren met zich mee: 'Ik durfde nooit alleen in een bos of in de duinen te zijn. Dat gevoel is pas sinds kort weg. Toen mijn oudste kind voor het eerst op schoolreisje ging, wilde ik mee. Ik moest zeker weten dat er goed opgelet werd, mijn angst was zo groot. Ik ben nog steeds heel wantrouwend, vertel de kinderen dat ze nooit met vreemden mee moeten gaan.'

Piet Aalders was 28 jaar en gaf les aan groep 8 van de Terwestenschool toen Maitrie werd vermoord. 'Juf Barbara van groep 3 had ouders geregeld voor het uitje in de duinen. Ik weet dat ze iets uitdeelden en toen waren alle kinderen er nog. Bij het verzamelen was Maitrie weg. Een leerling kwam vertellen dat het meisje met een man mee was gegaan. Ze zijn meteen gaan zoeken.'

Oud-docent Jan Frielink deed mee aan de zoektocht: 'De oproep ging met een bakkie (een radio waarmee je kan zenden en ontvangen, red.), want je had geen mobieltjes. We hebben met honderden in het donker gezocht. De dag erna is ze gevonden onder de bladeren.' In het politiedossier staat dat Maitrie over haar gehele lichaam steekwonden had.

Frielink bleef nog 35 jaar werkzaam op de Terwestenschool: 'Juf Barbara ging de ziektewet in. Ze is later helemaal afgekeurd, ze kon er niet overheen komen. Met school zijn we nooit meer naar die plek geweest. Als ik zelf naar de duinen of het strand ging, kwam het altijd weer terug.'

'Het heeft er bij juf Barbara enorm ingehakt,' weet ook de gepensioneerde docent Piet Aalders. 'Ze was een leuke, jonge juf, begin 20, net van de opleiding. Ze kon niet meer voor de klas. Ik denk dat ze zich heel schuldig heeft gevoeld,' zucht hij. ‘Nu zou je allemaal met een psycholoog gaan praten, maar dat was toen niet. Sommige leraren spraken er helemaal niet over in de klas, die konden dat niet.'

Aalders werkte nog jarenlang in het Haagse onderwijs: 'Ik ben altijd blijven tellen. Collega’s zeiden wel eens: stop daar toch eens mee! Ik moest weer leren loslaten, vertrouwen op de kinderen. De nonchalance die ik als jonge leraar had, is verdwenen door de moord. Iedere werkweek voordat we gingen slapen, ging ik naar de slaapzaal kinderen tellen.'

Oud-docent Marja Bolier ging pas na de moord aan de slag op de Terwestenschool. 'Ik merkte rond de tijd van het schoolreisje dat dat moeilijk was. Iedereen was blij dat zo'n dag weer voorbij was. Het heeft heel veel impact op de school gehad, nog jarenlang.'

Hoe het de familie Koeldiep is vergaan, is onbekend. Chantal kan zich niet precies herinneren hoeveel broers of zusjes Maitrie had en waar het gezin woonde in de Schilderswijk. Piet Aalders meent dat het gezin na de moord naar Suriname is vertrokken. Het graf van Maitrie op de Haagse begraafplaats Nieuw Eykenduyen is sober. De foto die aan de steen is vastgemaakt, is verweerd en kromgetrokken. Volgens Aalders is het graf jarenlang verzorgd door een lerares van de Terwestenschool.

De toen 22-jarige plantsoenwerker Harke J. werd in 1981 veroordeeld tot tbr (tegenwoordig tbs) voor de moord op Maitrie Koeldiep. In 1987 kwam hij op vrije voeten. In 1996 kreeg hij 14 jaar cel en tbs voor doodslag op de 9-jarige Felicita Oostdam. De twee zaken staan bekend als 'de Haagse kindermoorden'. In het gelijknamige boek trekt Project Gerede Twijfel de conclusie dat er onvoldoende bewijs is tegen Harke J. Er zijn aanwijzingen dat de Haagse seriemoordenaar Koos H. met de dood van Maitrie te maken heeft. Harke J. is nu 62 jaar en zit nog altijd in een tbs-kliniek. Kort geleden heeft de rechter zijn tbs weer voor twee jaar verlengd. Zijn advocate heeft hoger beroep aangetekend tegen de verlenging.