Ervaren inbreker Brahim zegt eindelijk zijn leven te gaan beteren

De man zou begin dit jaar hebben ingebroken in een huis in Katwijk, een inbraakpoging hebben gedaan in Rijnsburg, en zijn aangehouden met een auto vol inbrekersgereedschap na een inbraakpoging in Lisse. In Katwijk bedroeg de buit onder meer een pond goud, aandelen Shell en bijzondere munten. Een getuige zag dat de buit werd verdeeld in een auto. De auto van de zus van de verdachte, zo bleek.

'Ik leen die auto wel eens van haar, en dan leen ik hem ook weer uit. Nee, dat vertel ik haar niet', zo zegt de verdachte tegen de verbaasde politierechter. Aan wie hij de auto dan had uitgeleend wordt niet duidelijk. De advocaat van de man wijst erop dat er geen DNA van zijn cliënt in de auto is gevonden.

'Maar wel uw telefoon', merkt de rechter op. 'Leent u die ook uit?' Die bleek Brahim per ongeluk in de auto van zijn zus achtergelaten te hebben, dus ja, die telefoon was in Katwijk, maar hijzelf niet. Zijn twee zussen hebben ook tegen de politie gezegd dat hij thuis was. En zijn zus was ook boos geweest dat hij haar auto aan iemand had meegegeven.

Spullen lenen en uitlenen is sowieso iets wat de verdachte makkelijk doet. Bij de inbraakpoging in Rijnsburg heeft hij een bepaald trainingspak aan en opvallende sportschoenen. Twee dagen later wordt hij gefilmd in een bouwmarkt in precies dezelfde kleding, dus hij moet het zijn, concludeert het Openbaar Ministerie. Maar dat vindt de Edenaar een veel te makkelijke conclusie.

'Mijn vrienden en ik lenen wel vaker kleren van en aan elkaar. Zo doen we dat onderling, petjes, schoenen, in dit geval alles bij elkaar.' De rechter vraagt verbaasd: 'Oh, dus dit was een matching outfit? Maar van wie dan?' Brahim denkt van de man in wiens auto hij een keer is meegereden. Of tenminste, het lag in die auto.

Maar in Rijnsburg is de verdachte ook gefilmd, door de camera van het huis waar hij probeerde in te breken. En op die beelden is hij herkend door twee politieagenten. Zijn advocaat vindt dat geen overtuigende herkenning. Hij gooit het op de woonplaats van de verdachte.

'Mijn cliënt is opgegroeid in Veldhuizen, dat is in Ede een buurt met veel criminaliteit. Zijn foto is daar getoond aan alle agenten en slechts twee hebben hem herkend. Dat is opvallend weinig. En dan herkennen ze zijn lichaamsbouw, maar er zijn meer brede mannen. Ze herkennen zijn ogen, maar we weten inmiddels dankzij de mondkapjes dat het moeilijk is om iemand aan zijn ogen te herkennen. En ze herkennen zijn sjaal, maar die koop je voor 2,99 bij de Action, dus daar zijn er heel veel van.'

Ook de rechter wil het hebben over het verleden van de verdachte in Ede en zijn lange strafblad, dat vanaf 2011 vol staat met veroordelingen voor diefstal, heling, inbraken en pogingen daartoe. Vijftien in totaal. En in de jaren voor hij ging inbreken heeft hij ook al genoeg uitgehaald. De verdachte zegt dat hij te veel foute vrienden heeft, en dat hij zijn vriendenkring moet 'schoonmaken'.

'Maar zo'n strafblad is wel iets meer dan instappen bij foute vrienden die vragen of je meegaat. Dan ligt het ook aan uzelf en bent u denk ik door de wol geverfd', vindt de rechter. De verdachte denkt dat hij het roer nu wel kan omgooien, want hij woont sinds kort weer bij zijn moeder. 'Hoezo?' Vraagt de rechter. 'Heeft u zo'n enge moeder? En houdt die bij wat u doet, u bent toch geen zestien meer?' Nee, dat is hij niet, en zijn moeder is niet eng, maar hij is wel heel close met haar, zegt hij.

De rechter wil weten hoe het verder met hem gaat. Brahim heeft uitzicht op werk in de sportschool van een familielid. En hij heeft een vriendin.

De officier van justitie vindt de inbraak in Katwijk, de poging daartoe in Rijnsburg en het voorbereiden van een inbraak in Lisse te bewijzen. In Lisse is de verdachte door een getuige gezien terwijl hij met een ander door een tuin sloop. Toen ze werden aangehouden met inbrekersgereedschap in de auto probeerde de verdachte ook nog te ontsnappen. De officier eist een celstraf van een jaar onvoorwaardelijk.

De advocaat wijst nog maar eens op de in zijn ogen magere bewijslast: 'Als dit al voldoende zou zijn, een telefoon in de auto van je zus, dan gaan we de verkeerde kant op met het strafrecht. Wat betreft de kleding op de camerabeelden, mijn cliënt draagt gewoon Nikes, zoals zoveel mensen. En die auto met inbrekersgereedschap? Hij wist niet eens dat dat in de achterbak lag. Dat kon hij toch niet zien?' Hij vraagt om vrijspraak voor alle drie de feiten.

De politierechter wil Brahim voor de inbraak in Katwijk het voordeel van de twijfel geven, maar voor de twee andere feiten niet. De herkenning door de twee agenten vindt ze voldoende, en bovendien zegt ze: 'Ik herken u ook op die beelden.' Ook het verhaal dat hij niks wist van het inbrekersgereedschap gelooft ze niet. Hij sloop tenslotte ook door die tuin, en dus vindt ze poging tot inbraak en voorbereiding van een inbraak bewezen. Gezien Brahim's ruime ervaring als inbreker legt ze zes maanden cel op.

'En dan hoop ik dat er een moment komt in uw leven dat u het anders gaat doen', zo geeft ze hem nog mee. 'Ja, dat ga ik nu doen', belooft de man. 'De rechter besluit: 'Dat gun ik u van harte. Ik zag hoe u ging stralen toen u het over uw meisje had. Wees een goeie man voor haar, en doe dit soort ongein niet meer, want op een gegeven moment is het echt klaar.'