Rechter tegen geldezel John: u moet weg uit Zoetermeer

John is een wat slungelige jongeman van 23. Hij heeft zich laten gebruiken als geldezel. Z'n pinpas en pincode aan een bende gegeven die zijn bankrekening misbruikte bij hun oplichtingspraktijken. De bendeleden belden mensen op en deden zich voor als bankmedewerkers die met een slim verhaal voor elkaar kregen dat hun slachtoffers geld overmaakten. Niet naar de bank natuurlijk, maar bijvoorbeeld naar de rekening van John.

Zo ging er 5100 euro via zijn rekening, nog voor hij het zelf door had. 'Het gebeurde op mijn verjaardag', weet hij nog. Het volgende dat hij merkte, was dat zijn bankrekening geblokkeerd was en hij niet meer bij zijn geld kon. Z'n volgende twee maandsalarissen, in totaal zo'n 3500 euro, werden door de bank in beslag genomen om het slachtoffer te compenseren.

'Begreep je wat je aan het doen was?' wil de rechter weten. 'Jij liep het risico.' John geeft toe dat hij het pas achteraf door had en dat hij door toedoen van iemand met een vlotte babbel nu hier zit. De rechter wijst erop dat dit soort oplichting veel leed en schade kan berokkenen: 'En dit kan alleen als mensen als jij het mogelijk maken, dus het is best een ernstig feit.'

En het is niet het enige feit waarvoor John hier vandaag zit. Want door het beslag op zijn salaris raakte hij in geldnood en om toch snel wat te verdienen liet hij zich overhalen om drugs te verkopen. Toen de politie hem en een vriend aanhield in april vorig jaar lag er 175 gram cocaïne, MDMA en amfetamine in het dashboardkastje van de auto. Ja, John wist dat het daar lag, en ja, het was voor de verkoop. En ja, in oktober is hij weer gepakt met een beetje drugs in de auto, maar dat was niet om te dealen. Dat had hij gehaald voor een vriend en de rest was voor eigen gebruik.

De rechter wil weten hoe het allemaal zo gekomen is. 'U heeft in de afgelopen tien jaar één keer een bekeuring gehad, en in 2020 gaat het vier keer mis.' John vertelt hoe hij in zijn woonplaats Zoetermeer tot twee vriendengroepen hoorde, tot hij met een vriend uit de ene groep geld ging pinnen, en die vriend vervolgens ruzie kreeg met de andere vriendengroep. De vriend werd in elkaar geschopt en John werd onder druk gezet om te getuigen. Sindsdien hoort hij er niet meer bij, en dat geeft zoveel stress dat hij wiet is gaan roken, en later ook wel eens wat coke.

Hij zegt dat hij weg wil uit Zoetermeer, en zelfs uit Zuid-Holland, om te ontsnappen aan zijn omgeving. Hij heeft inmiddels een vriendin met wie hij een kind krijgt en samen zoeken ze een huis in een andere provincie. Werk heeft hij al. De rechter begrijpt het wel: 'Ik denk dat het heel verstandig is om weg te gaan uit die omgeving in Zoetermeer, maar dat is vaak niet eenvoudig. Zou je begeleiding van de reclassering daarbij accepteren?' John zegt dat zijn moeder dat al met de reclassering heeft afgestemd.

De officier van justitie ziet ook dat John wel van goede wil is. 'We staan op een kruispunt in zijn leven. Wat we vandaag besluiten zal grote impact hebben op de rest van John's leven.' Toch vindt hij wel dat er een straf moet volgen voor het meewerken aan de bankfraude en het dealen van de 175 gram drugs in april. Hij eist een werkstraf van 240 uur, met een grote maar: 'Die straf eis ik geheel voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaar, dus een jaar langer dan normaal. Dan hoeft meneer alleen zijn leven op orde te krijgen, maar vandaag moet als een zwaard van Damocles boven zijn hoofd hangen om te zorgen dat hij uit de shit komt.'

John's advocaat kan zich wel vinden in de eis en ook de rechter is er snel uit. Hij veroordeelt de verdachte conform de eis, met de voorwaarde dat John zich binnen drie dagen meldt bij de reclassering voor begeleiding. 'Je moet dealen met je verleden en je verkeerde vrienden, anders gaat het weer mis. Je hebt nu een vriendin en vrouwen houden niet van een man die steeds weer hier zit. Vind die woning buiten Zoetermeer en probeer een normaal leven op te bouwen. Dat valt nog niet mee als je vader bent', zo besluit de rechter op vaderlijke toon.