Corrie en Sharma maakten al eens avondklok mee: 'Dit is niets vergeleken bij de oorlogstijd'

Sharma herinnert zich vooral de merkbare spanning bij ouders en familie. 'Dat was het ergste, een constant gevoel van angst.' Wie na 18.00 uur op straat was, werd door militairen opgepakt, vastgezet in de militaire kazerne en afgetuigd, vertelt Sharma. 'Anderen moesten de begraafplaatsen schoonmaken. Dat werd dan gefilmd en de beelden werden uitgezonden om angst in te boezemen.'

Hoewel Sharma nog een kind was, weet ze nog dat de hele sfeer in het land vreemd was. 'Winkels werden leeggeplunderd en supermarkten waren leeg.' Er kwam ook geen nieuwe voorraad, want door de staatsgreep raakte Suriname geïsoleerd van de buitenwereld. 'Geen schepen met meel en andere producten uit Europa en dat twee jaar lang!' Surinamers moesten het doen met producten die lokaal werden verbouwd. 'En ook die waren schaars, want vriendjes uit de politiek zorgden eerst voor hun eigen familie', vertelt Sharma.

De aanstaande avondklok in Nederland is een stuk minder erg, vindt Sharma. 'We doen dit om straks beter af te zijn. We brengen een offer, maar we zijn verder nog steeds vrij. En we hebben alle luxe in huis met een tv, telefoon, radio en internet. En je kan altijd nog videobellen met elkaar en online shoppen of de volgende ochtend gewoon boodschappen doen in een goed bevoorrade supermarkt.'

Corrie herinnert zich vooral dat het tijdens de avondklok vanaf 18.00 uur pikkedonker was op straat, maar ook in huis. Er was toen nog geen straatverlichting en van de Duitsers moest alles donker zijn om het moeilijk te maken voor het verzet en de geallieerden. Er hingen zware pluche gordijnen voor de ramen en kieren werden opgevuld met zwart papier, want er mocht geen kiertje open, vertelt Corrie. 'Werd dat niet gedaan, dan kwamen de Duitsers en die tikten tegen de ramen.'

Ook in Nederland liepen de soldaten over straat, herinnert de Scheveningse zich. 'Dat was angstig.' Corries vader werd een keer opgepakt, omdat hij 's avonds toch een keer het huis uitging om ergens tarwe te halen. Hij werd opgepakt en vastgezet.

Ook Corrie vindt de aankomende avondklok heel anders dan toen. 'Dat kun je bijna niet vergelijken, want in huis is er genoeg te doen en er is geen angst. Want dat was het ergst, de soldaten, het gevoel van angst en oorlog. Nu ben je veilig in je huis, je hoeft niet bang te zijn dat er licht schijnt tussen de kieren van de gordijnen. En je kunt tv kijken, spelletjes doen, internetten. Dit is niets vergeleken bij een avondklok in oorlogstijd. We moeten er maar het beste van maken', besluit Corrie.