Regio is stil tijdens de eerste uren van de avondklok: 'Heel gek om mee te maken'

In het Alphense Europapark zijn op een gemiddelde zaterdagavond altijd wel wat mensen te zien. Van fietsers en voetgangers tot jongeren die komen om te chillen of om te sporten in de buitenlucht. Nu haasten mensen zich vooral naar huis.

Een vrouw van Poolse afkomst kan met een gerust hart de hond uitlaten, aangezien de avondklok niet voor haar geldt. Ze heeft net haar jonge kind naar bed gebracht. 'Wat ik van de avondklok vind? Ik vind het wel grappig', reageert de vrouw, die anoniem wil blijven. 'Zelf heb ik er geen last van, omdat ik eigenlijk nooit buiten ben op dit uur. Alleen als ik de hond uitlaat.'

Frisse neus halen

Om 20.45 uur lopen Mo (27) en Margo (26) het park in. Ze wonen om de hoek en willen even snel een frisse neus halen, nu het nog kan. Dat doen ze normaal nooit op zaterdagavond. Het invoeren van een avondklok vindt Mo maar onzin. 'Het voelt alsof je opgesloten zit', zegt hij. Margo zou liever zien dat er strenger toezicht wordt gehouden op het naleven van alle coronaregels op de werkvloer.

Terwijl de twee hun verhaal doen, passeert er een politiebusje op het fietspad. 'Letten jullie op de tijd?', vraagt een agente vanaf de bijrijdersstoel. Mo knikt en steekt zijn duim omhoog, maar eigenlijk zou hij die juist omlaag willen doen. Niet lang daarna trekt Margo aan de bel. 'Kom, we gaan. Anders zijn we te laat.'

Knalvuurwerk

Klokslag 21.00 uur klinkt er vuurwerk in de verte. Een kwartiertje later ligt het Europapark er verlaten bij. De voetbalkooi, de halfpipes, de overdekte picknicktafels, de speeltoestellen en de tennisbaan; alles is leeg. Het is muisstil. Hoewel: wie goed luistert, hoort het gepiep en gekwaak van eendjes in het water. Die zijn waarschijnlijk geschrokken van het knalvuurwerk.

Vanaf 21.00 uur rijden er nog wel wat auto's door Zoetermeer, maar een klein uur later wordt het echt stil op straat. Er rijden nog een paar bussen waarin soms een passagier zit. 'Ik heb één passagier vervoerd, verder niemand. Nu komt er toevallig een meisje aan', vertelt een buschauffeur.

Een beetje buiten adem komt een jonge vrouw met berenmuts en een mondkapje met berengezicht de bus in. Ze vindt de avondklok prima. 'We doen het gewoon niet goed genoeg als Nederland tegen corona', zegt ze. 'Het had gewoon veel eerder, veel strenger gemoeten.' De chauffeur is het daarmee eens. 'Wij zijn een hele goede vriend jammer genoeg verloren. Ja, dat is echt heel erg.'

'Maar waarom ben je dan nog na negen uur op straat?' vraagt de buschauffeur aan het meisje. Ze moest werken, bij de McDonalds in het Stadshart. 'Wij hadden gehoopt dat we een melding op ons scherm zouden krijgen, van jongens ga om tien uur maar naar huis', vertelt de chauffeur. 'Want ja, je rijdt eigenlijk voor jan met de korte achternaam.' Het einde van haar dienst blijft half een.

'Het is wel een beetje eng hoe stil het eigenlijk is', zegt het meisje. 'Ja, je bent alleen op de wereld', vult de buschauffeur aan.

Om 20.00 uur staat een groepje pizzakoeriers te lummelen bij de shoarmatent. Zij zijn de gelukkigen die na negenen 'mogen' doorwerken. Twee jongens die hun boodschappen op de fiets binden moeten zich wel haasten om op tijd naar huis te gaan. Een strooiwagen maakt een rondje, maar voor wie? Veel verkeer zal er niet meer zijn.

Rond kwart voor negen spoeden mensen zich met de auto naar huis. Twee auto's rijden echt te hard, alsof ze een boete riskeren. Bus 51 van Arriva richting Leiden komt voorbij, leeg. Om 21.00 uur luidt de kerkklok negen keer. Het is nu echt!

Eén over negen: de strooiwagen keert terug, doet nog een laatste rondje over het industrieterrein. Het enige geluid is de hond die verderop wordt uitgelaten. Er klinkt een knal, vuurwerk als 'stil' protest. De bestelwagen van de Jumbo is het enige verkeer op de Olympiaweg. Nog een knal. Eéntje. Het is verder stil, zo vroeg, nog stiller dan diep in de nacht. Het enige verschil: de huizen zijn nog verlicht. Gaat iedereen vroeger naar bed? Over negen maanden zullen we het weten.

Gauri laat in Delft haar hond uit. 'Ik heb nog een excuus om naar buiten te gaan. Heel fijn. Ik vind het best wel een benauwend idee dat je niet meer naar buiten mag. Ik vind het een heftige maatregel, maar het moet maar. Niks aan te doen', vertelt ze.

'Ik houd me aan de maatregelen en zie wel wanneer het ophoudt. Ik hoop snel. Want ik heb mijn eerste jaar als student eigenlijk het hele jaar thuis gezeten', zegt Gauri.

In het centrum van Wateringen is het rond 20.45 uur nog opvallend druk op straat. 'We wilden graag nog een blokje om lopen. Maar we moeten nu inderdaad wel gaan opschieten, anders halen we het niet meer,' vertelt een jong stel. Wat ze de rest van de avond gaan doen? 'Dat wordt een bordspelletje, Kolonisten van Catan ofzo.'

Maar als eenmaal de kerklokken op het plein negen keer geslagen hebben, wordt het stil. Af en toe komt er iemand op een fiets voorbij, of gaat er een voordeur open. Bijvoorbeeld die van Barry Raaijmakers. 'Ik moet gaan werken,' vertelt hij. 'Ik werk als ambulancechauffeur. Dat is kan soms best heftig zijn, zeker in deze coronatijd.' Of hij z'n werkgeversverklaring bij zich heeft? 'Ja, kijk maar!

Ilyas heeft het nog nooit zo meegemaakt. De bezorger van Albert Heijn weet één ding zeker: hij was nog nooit zo snel klaar met z'n ritten. 'Dit verwacht je niet in Nederland,' zegt de bezorger als hij juist een klant de boodschappen heeft gebracht. Het is zaterdagavond op de Oude Haagweg in Den Haag, omstreeks 21.15 uur.

'Echt heel gek', zegt Ilyas. 'Dit in een land van vrijheid. Ik ben het er niet mee eens, maar het moet. Ik ben in andere landen geweest waar je dit kunt verwachten. Maar hier? Echt, heel, heel gek om mee te maken.'

In het centrum van Den Haag zijn de maaltijdbezorgers het best vertegenwoordigd. Vrijwel elke fietser of scooter die langs sjeest is van Thuisbezorgd of Deliveroo.

Verder zijn er veel agenten, boa’s en HTM-controleurs op de been. Alleen mensen die gewone kleding dragen worden door de politie gecontroleerd, zoals twee mannen op een deelscooter die in gebrekkig Engels vertellen op zoek te zijn naar de Grote Markt, omdat daar een protest zou plaatsvinden. Maar op de Grote Markt is niemand te zien.

Zorgmedewerker Sheryda (34) staat rond 22.00 uur bij de halte op het Spui op de tram te wachten. Ze is net klaar met werken en is op weg naar haar huis in Laak. ‘Je maakt het niet vaak mee dat het zo rustig is. Je merkt het effect van de avondklok wel: de bussen en trams rijden vlotter door. Ze zijn nu zelfs te vroeg in plaats van te laat’, zegt ze met een glimlach. Ze kijkt op haar telefoon, de tram komt over acht minuten.

Sheryda is in haar eentje op het perron, het is vrij donker en er is door de avondklok amper nog sociale controle. Toch voelt ze zich niet onveilig. ‘Ik heb veertien jaar gebokst’, antwoordt ze. 'Hopelijk kunnen we snel weer naar normaal. Dat is voor iedereen beter, er zullen dan ook onderling minder irritaties zijn. Dus ik hoop dat deze tijd snel voorbijgaat.' De tram is er, Sheryda stapt in, op weg naar Laak.

Verslaggever Robbert van Cleef was in Leiden en beschrijft zijn ervaring: Het eerste dat opvalt als ik om 20.45 de deur uit ga in Leiderdorp is de stilte op straat. Niet de stilte van een gewone rustige avond, je merkt dat iedereen binnen zit. Bijna iedereen, want een kwartier voor de avondklok in zal gaan merk je ook dat veel mensen op weg zijn. En aan alles is te merken dat ze op weg zijn naar huis. Vaak met tassen, soms een beetje haastig om maar op tijd binnen te zijn.

Ik besluit een rondje te rijden naar Leiden via de A4. Daar is nog behoorlijk wat verkeer, maar zeker niet de hoeveelheid van een 'normale' zaterdagavond. Langs de kant van de weg staat een auto met pech. Ik concludeer dat die niet voor negen uur binnen zal zijn. In de binnenstad van Leiden heb ik het nog nooit zo rustig gezien. De stadse geluiden zijn compleet verdwenen, terwijl het geluid vanuit de huiskamers op straat te horen is. De stilte wordt alleen af en toe onderbroken door het geluid van een bus of van een scooter van een maaltijdbezorger. Vanaf 22.00 uur verschijnen er ineens weer mensen op straat. Met een hond.