Nieuw huis voor gehandicapte dochter: 'Heb lang gedroomd van zo'n plek'

Elisah kwam 27 jaar geleden ter wereld samen met haar broer Maurice. Het was een zware bevalling waar Elisah zuurstofgebrek heeft opgelopen. 'Ze is klinisch dood geweest, ze heeft heel lang geen zuurstof gehad. De artsen vertelden ons dat ze dat we er rekening mee moesten houden dat Elisah als een kasplantje door het leven zal gaan', vertelt haar moeder.

Elisah kan niet lopen en praten. Ze kan niet zelfstandig eten en de laatste jaren moet haar eten gemalen worden, omdat ze slecht kan slikken. 'Onze dochter heeft heel veel zorg nodig, maar ze is een heerlijke vrolijke meid. Ze kan niet praten, maar ze kan ons wel laten weten wat ze willen zeggen. Soms moeten we het raden, met klanken laat ze ons dan duidelijk weten of we het goed hebben,' zegt Ellen.

Elisah woont al geruime tijd in een zorginstelling. 'Ze wordt hier liefdevol verzorgd, maar een echt thuis vinden we het niet. Toen we hoorden dat ze een kamer kon krijgen bij Hethuis sprongen we een gat in de lucht. Dit wordt een echt thuis. Er komen in totaal achttien jongeren te wonen. De aard en ernst van die beperkingen verschillen van elkaar en dat geeft de bewonersgroep een heterogene samenstelling. Ook zal er elke dag vers gekookt worden en komt er een theeschenkerij.'

Voorzitter van Hethuis Migiel van Lier is ruim dertien jaar geleden begonnen met de start van het project. Zijn dochter Sanne is nu dertig en woont nog thuis. 'Het huis is bijna klaar, de laatste werkzaamheden vinden nu plaats en dan gaan de bewoners verhuizen. Mijn dochter zal samen met een aantal anderen als eerste gaan. We doen dit in stapjes zodat de opstart rustig kan verlopen. Het is een dubbel gevoel. We zijn heel blij dat onze dochter en de anderen zeventien jongeren hier kunnen gaan wonen. Maar ze gaat na dertig jaar wel uit huis. Wij hebben altijd zelf voor haar gezorgd. Dus tranen zullen er ook zijn.'

De kosten voor dit huis komen onder andere uit de persoonsgebonden budgetten en de wajong-uitkeringen van de bewoners. Maar om wat extra donaties te krijgen heeft Ellen een boekje geschreven over de geboorte van haar dochter. 'We hebben acht jaar gewacht om zwanger te worden. Uiteindelijk is het met IVF gelukt. We waren zo blij dat we gezegend waren me twee kindjes. Maar de geboorte is zo anders verlopen dan we hadden verwacht. Het was een traumatische gebeurtenis en ik hoop dat de mensen die het boek lezen beseffen dat het leven niet maakbaar is. Gelukkig laat onze dochter ons zien wat belangrijk is in het leven. De liefde voor je kinderen.'