Inwoners Haagse wijk Ypenburg stijf van de stress door gebonk op ramen en deuren

Afgelopen dinsdagavond was het weer raak, en zaterdagavond ook, vertelt Fien*, één van de bewoners van de ruim anderhalve kilometer lange straat. Volgens haar buurman Mark* is het al maanden aan de gang: 'Sinds er sneeuw lag. Het begon met het gooien van ijsballen tegen de ramen.' Maar nadat de sneeuw gesmolten was, vond de groep een nieuwe manier om de bewoners te zieken: met lawaai.

De groep bestaat volgens de bewoners uit zo'n dertig pubers. Een deel woont in de buurt, maar een deel zou van iets verder komen, uit aangrenzende wijken in Delft en Rijswijk. Ze trekken in wisselende groepjes door de buurt, meestal van of naar een tramhalte.

Fien en Mark hebben bewakingscamera's opgehangen, andere bewoners van de straat hebben een videodeurbel gekocht. Op de beelden die de bewoners verzameld hebben met inmiddels vijftien verschillende camera's is precies te zien hoe de jongens te werk gaan. Ze slenteren langs, soms met zijn vijven, soms wel vijftien, en ineens geeft één van hen een enorme schop tegen een voordeur. De groep zet het op een lopen en tijdens het wegrennen bonzen ze op de ramen waar ze langs komen. Wie thuis is, schrikt zich lam.

Fien zegt: 'Ze pakken niet elke keer dezelfde huizen, dus het treft niet iedereen even vaak, maar ik vind het zo sneu als ik van oudere mensen in de straat hoor dat ze uit angst een stoel tegen de voordeur zetten. Het is belangrijk dat daar oog voor is, voor wat het met mensen doet.' Een deel van de jongens draagt een capuchon, maar degenen die dat niet doen zijn duidelijk herkenbaar in beeld. De bewoners weten van de meesten wie het zijn.

Fien wijst op de beelden: 'Deze heeft een opvallende witte V voorop zijn jas, en als je dan ergens in de stad iemand met zo'n jas ziet dan kijk je toch meteen of hij het is.' Mark vult aan: 'Hij is dan nog opgepakt een tijdje geleden met een vriendje, omdat ze een grote mond hadden tegen de politie, maar na een uurtje staan ze weer buiten.'

De bewoners zijn er dagelijks mee bezig. Fien slaapt slecht, en de vrouw van Mark, Judith*, zegt: 'Het kost zoveel energie. Ik heb inmiddels darmproblemen van de zenuwen.' Volgens Judith is de buurt aan het veranderen: 'Toen we hier vijftien jaar geleden kwamen wonen, zei iedereen elkaar gedag. Tegenwoordig als je mensen aanspreekt moet je maar afwachten of ze je verstaan.'

De camerabeelden sturen de bewoners door naar de wijkagent. Die is niet onwelwillend, maar zegt dat hij meer meldingen nodig heeft, van meer bewoners, want nu komen de meldingen vooral van Fien, Mark en iemand die bij Winkelcentrum Ypenburg woont. 'Die heeft ze al weleens achtervolgd met een mes', weet Mark. Fien en Mark hopen dan ook dat meer buren de politie bellen als het weer gebeurt. Ook de politie geeft aan dat meer melden helpt.

Maar Mark voelt zich niet altijd serieus genomen door de politie. 'Er wordt gezegd: hou je rustig dan waait het wel over. Maar toen er op 1 april een HTM-medewerker werd mishandeld bij de halte van lijn 19 stonden ze er wel ineens massaal. En bij de vechtpartij bij de Ikea en de aanslag op dat restaurant ook. Dat is niet leuk.' Al begrijpt Mark ook wel dat die incidenten van een andere orde zijn dan de overlast van de jongens. Fien deelt het gevoel. 'De wijkagent zegt dat we moeten melden, maar toen ik voor de zoveelste keer de meldkamer belde zeiden ze: ja, wat willen jullie nou? Dat geeft irritatie.' De politie zegt toe dat hierover met de meldkamer gesproken zal worden.

Tijdens het gesprek klinkt er ineens een doffe klap uit de hal. Alle drie de bewoners verstijven in hun stoel. Verschrikt kijken ze naar de deur: het zal toch niet nu...? Fien staat op om te gaan kijken. Als ze roept 'het is een pakketje' is de opluchting bij Mark en Judith van hun gezicht te lezen.

'Zie je nu wat er gebeurt?' vraagt Judith. 'Hoe het ons bezighoudt.' Als er uit de platte doos een cadeautje komt van Fiens baas, voor al het thuiswerken, kunnen ze er, een beetje ongemakkelijk, om lachen.

De bewoners hebben zelf ook al het nodige geprobeerd. Met name rond de paasdagen was de overlast erg. Die weken stonden Mark, Fien, Judith en een aantal andere buren avond na avond buiten voor hun voordeur om een oogje in het zeil te houden. 'Dan durven ze niet en lopen ze een blokje om', zegt Judith.

Mark is zelf ook met een aantal buren door de wijk gaan lopen. 'Maar ja, dan zie je er tien en ze dragen allemaal een zwarte jas met een capuchon, een petje en een mondkapje. Vind dan maar eens degene die tegen de deur heeft getrapt.' Soms jeuken zijn handen: 'Dan denken we, we lossen het zelf wel op. Dan is het zo klaar hoor, maar ja, wat haal je je dan op je hals? En de jongens doen tot nu toe niks strafbaars, maar wat als dat wel een keer gebeurt?'

Het is precies dat wat het lastig maakt voor de politie. De jongens gedragen zich wel irritant, maar ze plegen geen strafbare feiten als vernieling of mishandeling. En omdat de politie van ver moet komen, zijn de vogels altijd gevlogen als de agenten er zijn. Ook afgelopen dinsdag was dat het geval. Mark: 'De pakkans is te klein, dat maakt het voor die jongens aantrekkelijk.'

Wel heeft de politie begin april extra gecontroleerd in het Winkelcentrum Ypenburg naar aanleiding van een incident. Dat heeft volgens de bewoners geholpen. 'Daarna is het tijdelijk rustiger geweest', aldus Fien. Judith vult aan: 'De politie doet zijn best met de middelen die ze hebben, maar het is te weinig.' Fien heeft nog wel een idee: 'Laat ze een week lang elke dag de wijk schoonvegen, dat helpt misschien.'

De politie zegt in een reactie dat er op een melding van een granaat altijd meer politiemensen zullen afkomen dan op een melding van belletje trekken, en dat dat ook zo zal blijven. Wel heeft Ypenburg, en dus ook de Waterwijk, bijzondere aandacht. 'Onze aanpak bestaat uit het meer aanwezig zijn in de wijk, bijvoorbeeld ook bike surveillance. We gaan dan in gesprek met jongeren en bekeuren bij strafbare feiten', zo zegt een woordvoerder.

'In het laatste geval leggen we, waar mogelijk, ook contact met de ouders, omdat hun verantwoordelijkheid niet ophoudt in de openbare ruimte. Ook verwijzen wij de jongeren naar de activiteiten die de gemeente organiseert. Voor iedereen zijn het zware tijden en we snappen de verveling. Het gedrag wat we nu echter zien, kan niet en daar treden we dan ook tegen op.'

Ook de gemeente Den Haag heeft extra aandacht voor de jongeren in de wijk. Een woordvoerder laat weten: 'We brengen in kaart wie deze jongeren zijn en waar ze vandaan komen, om een passende aanpak te ontwikkelen. Daarnaast worden er vanuit de gemeente al enige tijd (sport-)activiteiten gesubsidieerd, om jongeren ook in deze tijd een vorm van vrijetijdsbesteding aan te bieden. Vanzelfsprekend is er ook plek voor jongeren in het jongerencentrum in buurthuis De Yp.'