Betoverende sprookjeswereld in Hidden House Delft

DELFT - Je komt ogen te kort in het Hidden House in Delft. Een bezoek aan het theatrale museum is een bijna hallucinerende ervaring die betovert, terwijl je meegevoerd wordt in het magische verhaal van Madame de Berry, het alter ego van Berry Visser. In zijn woonhuis annex museum heeft Visser een droomwereld geschapen waar de bezoeker met headset door een suppoost wordt rondgeleid in een universum vol kleur, schitterende lampen en uitbundige decoraties.
Als je niet oplet, loop je de steeg aan de Delftse Voorstraat zo voorbij. Zoals Alice ooit het konijnenhol binnenging, zo zet je in de steeg de eerste voorzichtige stappen in een wereld vol wonderbaarlijke figuren, kleuren en objecten. Je bent in het droompaleis van Madame de Berry, waar ze de werkelijkheid en de voortschrijdende tijd probeert te ontvluchten.
Madame de Berry
Madame de Berry © Kim Schonewille
Berry Visser is een bekende Delftenaar, hij is de oprichter van Mojo Concert en begon het bedrijf in 1969 op een zolderkamer in Delft. Visser is ook verzamelaar en in de afgelopen decennia heeft hij veel, heel veel verzameld. Spiegels, barbiepoppen, flamingo's, engelen, kerstdecoraties, kleurrijke lampen. 'Dit is een zoektocht van tien, twintig jaar. Van Venetië tot Rotterdam, Den Haag. Londen, Parijs en Delft. Overal waar ik kom, kijk ik rond of er niet iets is wat in een van deze kamers zou passen', legt Visser geduldig uit.

Overlaten aan de verbeelding

Hoe omschrijf je deze zinnenprikkelende ervaring? Verbijsterend, uniek, fabelachtig, wonderbaarlijk. Superlatieven lijken tekort te schieten. Visser is er zelf nuchter over. 'Ik vind dat je ook genoeg moet overlaten aan de verbeelding van de mensen die naar verhaal luisteren. Het is gewoon een open verhaal en je moet je fantasie laten werken.' Poëtisch vat hij de essentie van zijn museum samen. 'Deze ervaring is: Dromen mag, dromen moet, zwart en bitter, zoet en witter. Dus dan moeten we het niet moeilijk maken voor onszelf. Het is iets wat je ondergaat, bewust en onbewust. Het is toegankelijk voor mensen die openstaan voor iets aparts.'
Dromen mag, dromen moet, zwart en bitter, zoet en witter
In 2018 stelde Visser zijn huis open als museum. De hele inrichting houdt hij in eigen hand. 'Ik heb er heel veel tijd ingestoken, duizenden uren wellicht. Je begint ergens en je weet eigenlijk niet waar het eindigt. Ik denk ook nog steeds: Dat kan nog anders, het kan nog ietsje beter. Dus het houdt eigenlijk nooit op.' En hij voegt toe, 'Op dit moment is het bijna klaar.'

Mensen worden er blij van

Door er een museum van te maken hoopt Visser deze plek en zijn verzameling te kunnen bewaren voor het nageslacht. Bij de opening in 2018 zei hij: 'Ik ben 70 jaar, ook als ik de pijp uit gaat, hoop ik dat het behouden blijft.'
Nu blikt hij terug: 'Voor mij is het eigenlijk altijd in al mijn doen en laten mijn streven geweest om dingen die ik creëer, te delen met andere mensen. Dat is mijn kunstenaarschap. Wat ik graag wil laten zien aan andere mensen die daar ook heel vaak blij van worden.'